Rattlesnake Antivenin

DOSAGE AND ADMINISTRATION

Przed podaniem należy zapoznać się z punktami CONTRAINDICATIONS, PRECAUTIONS i ADVERSE REACTIONS. Ponieważ możliwość wystąpienia ciężkiej natychmiastowej reakcji (anafilaksji) istnieje zawsze, gdy podawany jest produkt zawierający surowicę końską, odpowiednie środki terapeutyczne, w tym opaska uciskowa, drogi oddechowe, tlen, epinefryna, wstrzykiwana amina uciskająca i kortykosteroid, muszą być dostępne i gotowe do natychmiastowego użycia. Przy podawaniu poliwalentnej antygenu (Crotalidae) (pochodzenia końskiego) konieczna jest stała obecność i obserwacja pacjenta pod kątem niepożądanych reakcji. W przypadku wystąpienia jakiejkolwiek reakcji ogólnoustrojowej, należy natychmiast przerwać podawanie leku i rozpocząć odpowiednie leczenie.

Preferowana jest dożylna droga podawania leku i prawdopodobnie zawsze powinna być stosowana w przypadku umiarkowanego lub ciężkiego zatrucia. Podanie dożylne jest obowiązkowe w przypadku wystąpienia wstrząsu wywołanego jadem. Aby być najbardziej skutecznym, Antivenin powinien być podany w ciągu 4 godzin od ukąszenia; jest on mniej skuteczny gdy jest podany po 8 godzinach i może mieć wątpliwą wartość po 12 godzinach. Zaleca się jednak, aby w ciężkich zatruciach zastosować terapię Antivenin, nawet jeśli od momentu ukąszenia upłynęły 24 godziny. Należy pamiętać, że maksymalny poziom Antivenin we krwi może nie być uzyskany przez 8 lub więcej godzin po podaniu IM.

Do podawania dożylnego, należy przygotować rozcieńczenie 1:1 do 1:10 odtworzonego Antivenin w Sodium Chloride Injection, USP, lub 5% Dextrose Injection, USP. Aby uniknąć spienienia, mieszać raczej przez delikatne wirowanie niż wstrząsanie. Pozwolić na infuzję początkowych 5 do 10 mL przez okres 3 do 5 minut, uważnie obserwując pacjenta pod kątem wystąpienia niepożądanych reakcji. Jeśli nie wystąpią objawy lub oznaki natychmiastowej reakcji ogólnoustrojowej, kontynuować infuzję z maksymalną bezpieczną szybkością podawania płynów dożylnych. Rozcieńczenie Antivenin, które ma być użyte, rodzaj roztworu elektrolitów użytych do rozcieńczenia i szybkość dożylnego podawania rozcieńczonej Antivenin muszą uwzględniać wiek, wagę i stan kardiologiczny pacjenta; ciężkość porażenia; całkowitą ilość i rodzaj płynów pozajelitowych, które przewiduje się, że będą podane lub są potrzebne; oraz odstęp czasu pomiędzy ukąszeniem a rozpoczęciem specyficznej terapii.

Ważne jest, aby rozpocząć podawanie całej początkowej dawki leku Antivenin, jak opisano powyżej, tak szybko jak to możliwe, w oparciu o najlepsze oszacowanie ciężkości envenomacji w momencie rozpoczynania leczenia (patrz Ukąszenia PIT VIPER I ENVENOMATION). Zalecane są następujące dawki początkowe:3,4,5,16

brak objawów zarażenia – brak. minimalne objawy zarażenia – 20-40 mL (zawartość 2 do 4 fiolek). umiarkowane objawy zarażenia – 50-90 mL (zawartość 5 do 9 fiolek). ciężkie objawy zarażenia – 100-150 mL lub więcej (zawartość 10 do 15 lub więcej fiolek).

Zalecane objętości dawek początkowych są ogólnie zgodne z zaleceniami innych autorów.10,17,18

Zamrożenie przez duże węże u dzieci lub małych dorosłych wymaga większych dawek preparatu Antivenin. Ilość podawana dziecku nie jest zależna od wagi.

Jeśli Antivenin jest podawany domięśniowo, powinien być podany w dużą masę mięśniową, najlepiej w okolicę pośladków, uważając aby ominąć pnie nerwowe. Antivenin nigdy nie powinien być wstrzykiwany w palec u ręki lub nogi.

Skuteczność kortykosteroidów w leczeniu envenomation per se lub wstrząsu spowodowanego jadem nie jest rozstrzygnięta. Russell3,4 i inni26,27 uważają, że kortykosteroidy mogą maskować powagę hipowolemii w umiarkowanym lub ciężkim zatruciu i mają niewielki, jeśli w ogóle, wpływ na miejscowo-tkankową reakcję na jad ratlerka. Kortykosteroidy nie powinny być podawane jednocześnie z preparatem Antivenin rutynowo lub podczas ostrego stanu zatrucia; jednakże, ich użycie może być konieczne w leczeniu natychmiastowych reakcji alergicznych na preparat Antivenin, a kortykosteroidy są środkami z wyboru w leczeniu poważnych opóźnionych reakcji na preparat Antivenin.

Wewnątrznaczyniowe zatrucia charakteryzujące się niezwykle szybkim (tj. w ciągu kilku minut) wystąpieniem ciężkich oznak i objawów zdarzały się w rzadkich przypadkach. W takich przypadkach należy natychmiast rozpocząć neutralizację za pomocą preparatu Antivenin.24

Jamy gębowe węży nie są siedliskiem Clostridium tetani. Jednakże, odpowiednia profilaktyka przeciwtężcowa jest wskazana, ponieważ zarodniki tężca mogą zostać przeniesione do ran kłutych przez brud znajdujący się na skórze w momencie ukąszenia lub przez niesterylne procedury pierwszej pomocy.

Antybiotyk o szerokim spektrum działania w odpowiedniej dawce jest wskazany, jeżeli widoczne jest miejscowe uszkodzenie tkanek.

Wstrząs po ukąszeniu jest traktowany jak wstrząs wynikający z hipowolemii z jakiejkolwiek przyczyny, włączając w to podawanie krwi pełnej, osocza, albumin lub innych środków rozszerzających osocze, zgodnie ze wskazaniami.

Aspiryna lub kodeina jest zwykle wystarczająca do uśmierzenia bólu. Sedacja fenobarbitalem lub łagodnymi lekami uspokajającymi może być zastosowana, jeśli jest wskazana, ale nie w obecności niewydolności oddechowej.

Ukąszona kończyna nie powinna być okładana lodem, a tak zwana „krioterapia” jest przeciwwskazana.

Zespoły komplikacji mogą być powikłaniem po ukąszeniach żmii, szczególnie tych spowodowanych ukąszeniami w kończyny dolne. Wskazana jest natychmiastowa konsultacja chirurgiczna w każdym przypadku podejrzenia zespołu zamkniętego przedziału.3,4,25

Zespoły defibrylacji i rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego (DIC) były związane z zatruciami spowodowanymi przez niektóre żmije występujące w Stanach Zjednoczonych, a odpowiednia terapia może być wskazana.3,4,26,27,28,29

Technika rekonstytuowania wysuszonej Antivenin

Odkręcić mały metalowy krążek w korku nad membranami fiolek z Antivenin i rozcieńczalnikiem. Przepłukać odsłoniętą powierzchnię gumowych membran obu fiolek odpowiednim środkiem bakteriobójczym. Za pomocą sterylnej strzykawki i igły o pojemności 10 mL pobrać rozcieńczalnik (Sterile Water for Injection, USP) z fiolki z rozcieńczalnikiem i wprowadzić igłę przez korek fiolki z Antivenin zawierającej próżnię. Próżnia w fiolce z Antivenin spowoduje wciągnięcie rozcieńczalnika ze strzykawki do fiolki. Jednakże, dostarczenie 10 mL rozcieńczalnika może nie zawsze wyczerpać próżnię w fiolce z Antivenin. Jeśli cała próżnia nie zostanie wyczerpana, rekonstytucja może być trudniejsza. Dlatego należy albo odłączyć igłę od strzykawki i pozwolić na wciągnięcie powietrza do fiolki z Antivenin, aż do uwolnienia całej próżni z pojemnika, albo wycofać strzykawkę z dołączoną igłą z fiolki, wciągnąć 10 mL powietrza do strzykawki i ponownie wprowadzić igłę z dołączoną strzykawką zawierającą powietrze przez korek i powtórzyć, jeśli to konieczne, w celu uwolnienia pozostałej próżni. Przy pierwszym wprowadzeniu rozcieńczalnika do fiolki ze szczepionką ważne jest, aby igła była skierowana na środek liofilizowanej tabletki Antivenin tak, aby strumień rozcieńczalnika zwilżył tabletkę. Jeśli strumień rozcieńczalnika nie jest skierowany na granulkę, ale pozwala na spływanie po wewnętrznej ściance fiolki, granulka będzie unosić się i przylegać do korka, co znacznie utrudni całkowitą rekonstytucję. Mieszać przez wirowanie, NIE przez wstrząsanie, przez 1 minutę, w odstępach 5-minutowych. Wstrząsanie powoduje pienienie się i jeżeli strumień rozcieńczalnika nie jest właściwie skierowany, jak opisano wcześniej, kawałki granulatu mogą utknąć w pianie i będą bardzo trudne do zwilżenia. Pełna rekonstytucja zwykle wymaga co najmniej 30 minut.

Pozajelitowe produkty lecznicze powinny być sprawdzane wzrokowo pod kątem obecności cząstek stałych i przebarwień przed podaniem, o ile roztwór i pojemnik na to pozwalają. Kolor odtworzonego Antivenin może być różny od bezbarwnego do lekko żółtawego lub zielonkawego.

Przed każdym podaniem należy delikatnie zawirować fiolkę w celu rozpuszczenia zawartości.

Przed podaniem jakiejkolwiek Antivenin należy wykonać odpowiedni test wrażliwości na surowicę końską, tak aby w przypadku, gdy podanie Antivenin będzie później wymagane, podjęta została decyzja o sposobie postępowania (patrz PRECAUTIONS).

JAK DOSTAĆ

Każde opakowanie kombinowane zawiera jedną fiolkę próżniową do uzyskania 10 mL Antivenin (ze środkami konserwującymi: fenol 0,25% i thimerosal 0.005%) i jedną fiolkę 1 mL normalnej surowicy końskiej (rozcieńczonej 1:10) jako materiał do badania wrażliwości ze środkami konserwującymi: tiomersal (pochodna rtęci) 0,005% i fenol 0,35%.

Przechowywać oryginalne, nieużywane (nie rekonstytuowane) fiolki w temperaturze nieprzekraczającej 98°F (37°C) -Nie zamrażać.

Reconstytuowana Antivenin powinna być użyta tak szybko jak to możliwe, ale może być użyta do 4 godzin po rekonstytucji (ale jeszcze nie rozcieńczona), jeśli jest przechowywana w temperaturze 36°F do 46°F (2°C do 8°C).

Antivenin, który został zrekonstytuowany, a następnie rozcieńczony powinien być użyty natychmiast. Wszelkie pozostałości po 12 godzinach lub więcej po rozcieńczeniu powinny być wyrzucone.

Delikatnie zawirować fiolkę z odtworzoną Antivenin przed każdym podaniem.

2. PARRISH, H.: Incidence of treated snakebite in the United States. Pub. Hlth. Rep. 81:269, 1966.

3. RUSSELL, F. et al: Snake venom poisoning in the United States. Doświadczenia z 550 przypadków. JAMA 233:341, 1975

4. RUSSELL, F.: Venomous bites and stings: Poisonous snakes. In The Merck Manual of Diagnosis and Therapy, pp. 2450-2456, 14th Ed., 1982.

5. WINGERT, W. and WAINSCHEL, J.: Diagnostyka i postępowanie w przypadku zranienia przez jadowite węże. South. Med. J. 68:1015, 1975.

6. PARRISH, H. & HAYES, R.: Hospital management of pit viper venenations. Clinical Toxicol. 3:501, 1970.

7. McCOLLOUGH, N. & GENNARO, J.: Diagnosis, symptoms, treatment and sequelae of envenomation by Crotalus adamanteus and Genus Agkistrodon. J. Florida Med. Assoc. 55:327, 1968.

8.WATT, C. & GENNARO, J.: Pit viper bites in South Georgia and North Florida. Tr. South. Surg. Assoc. 77:378, 1966.

9. SEILER, J. et al: Venomous snake bite: Aktualne koncepcje leczenia. Orthopedics 17(8):707, 1994.

10. RUSSEL, F.: Zatrucie jadem węża. Scholium International, Inc, New York, 1983.

17. WINGERT, W.: Ukąszenia grzechotników. West. J. Med. 140:100, 1984.

18. PICCHIONI, A. et al: Postępowanie w przypadku ukąszenia przez jadowitego węża. Vet. Hum. Toxicol. 26:139, 1984.

19. ARNOLD, R.: Jady grzechotników, ich działanie i leczenie. Edited by Anthony Tu. Marcel Dekker Inc, New York, 1982. pp. 315-338.

20. ARNOLD, R.: Treatment of venomous snakebites in the Western Hemisphere. Military Med. 149:361, 1984.

21. WATT, C.: Treatment of poisonous snakebite with emphasis on digit dermotomy. South. Med. J. 72:694, 1985.

22. HENNESSEE, J.: Leczenie ukąszenia przez węża. South. Med. J. 77(2):280, 1984.

23. WINGERT, W. & CHAN, L.: Rattlesnake bites in Southern California and rationale for recommended treatment. West. J. Med. 148(1):37, 1988.

24. DAVIDSON, T.: Intravenous ratlesnake envenomation. West. J. Med. 148(1):45, 1988.

25. GARFIN, S. et al: Ukąszenia grzechotników: Current concepts. Clin. Orthop. 140:50, 1979; Role of surgical decompression in treatment of rattlesnake bites. Surg. Forum 30:502, 1979.

26. VAN MIEROP, L.: Sympozjum na temat ukąszeń węży. J. Florida Med. Assoc. 63:101, 1976.

27. ARNOLD, R.: Treatment of snakebite. JAMA 236:1843, 1976; Controversies and hazards in the treatment of pit viper bites. South. Med. J. 72:902, 1979.

28. VAN MIEROP, L. & KITCHENS, C.: Defibrination syndrome following bites by the Eastern diamondback rattlesnake. J. Florida Med. Assoc. 67:21, 1980.

29. SABBACK, M. et al: A study of the treatment of pit viper envenomization in 45 patients. J. Trauma 17:569, 1977.

Wyeth Laboratories: A Wyeth-Ayerst Company, Marietta, PA 17547, USA. Zmieniono 4 września 2001 r. FDA Rev date: n/d

.