Różnica między ospą wietrzną a półpaścem

Zakażenie wirusem varicella-zoster (przedstawiciel grupy wirusów opryszczki) występuje pod dwiema postaciami klinicznymi – ospy wietrznej i półpaśca.

W początkowym okresie zakażenia wirusem rozwija się ospa wietrzna. Czynnik zakaźny pozostaje utajony w zwojach nerwowych organizmu. W pewnych warunkach może dojść do reaktywacji wirusa i wywołania półpaśca.

Co to jest ospa wietrzna?

Ospa wietrzna jest jedną z najczęstszych infekcji w dzieciństwie. Wszystkie grupy wiekowe są podatne na tę chorobę, ale jest ona znacznie poważniejsza u dorosłych.

Ludzie są jedynym rezerwuarem wirusa varicella-zoster. Wirus przenoszony jest drogą powietrzno-kropelkową. Do zarażenia dochodzi, gdy kropelki zawierające wirusa, powstałe w wyniku kichania lub kaszlu osoby zakażonej, dostaną się do dróg oddechowych lub oczu innych osób. W przypadku kontaktu z chorymi na gontynę, do przeniesienia wirusa może dojść, gdy materiał zakaźny dostanie się do dróg oddechowych lub spojówek oka. Innym sposobem przeniesienia zakażenia jest droga wewnątrzmaciczna w czasie ciąży.

Po kontakcie z chorym na ospę wietrzną choruje 80% osób, które na nią nie chorowały.

Wirus dostaje się do organizmu przez układ oddechowy i spojówki. Za ich pośrednictwem wpada do krwiobiegu i dociera do wszystkich tkanek i narządów, w tym do skóry. Tam powoduje charakterystyczne zmiany w komórkach nabłonkowych i podnabłonkowych oraz pojawienie się wysypki. Okres inkubacji ospy wietrznej wynosi od 12 do 21 dni. Pacjenci są najbardziej zaraźliwi 1-2 dni przed wystąpieniem wysypki.

Objawy choroby zaczynają się gwałtownie. Temperatura wzrasta do 39◦C i pojawia się charakterystyczna wysypka, zaczynająca się od zwłok i zawsze obejmująca owłosioną część głowy. Na twarzy wysypka jest skąpa, na dłoniach i podeszwach prawie jej nie ma. Wysypce towarzyszy silny i uporczywy świąd. Na początku na skórze pojawiają się małe, okrągłe, czerwonawe plamki. Nazywane są one plamami. Stopniowo unoszą się one ponad skórę i przekształcają się w grudki. Po kilku godzinach grudki przekształcają się w pęcherzyki – małe pęcherzyki wypełnione przezroczystą, płynną treścią. Pęcherzyki lokalizują się na wszystkich błonach śluzowych jamy ustnej, narządów płciowych i spojówek. Po 1-2 dniach pęcherzyki pękają, wydzielina wysycha i tworzy brunatną skorupę, która odpada po około 2 tygodniach.

Po przechorowaniu ospy wietrznej uzyskuje się trwałą odporność. Ponowne zachorowania obserwuje się u 1% pacjentów.

Co to jest półpasiec?

Około 10-20% pacjentów, którzy przebyli ospę wietrzną, zapada na półpasiec w późniejszym okresie życia w wyniku nawrotu wirusa. Przyczynami nawrotu wirusa są najczęściej obniżona odporność i/lub ponowne zetknięcie się z wirusem (kontakt z osobą chorą na ospę wietrzną).

Ogolenie przebiega z bardzo silnym bólem i wysypką. Wysypka dotyka obszaru skóry unerwionego z określonego nerwu obwodowego.

Mogą występować tak zwane wcześniej istniejące objawy, takie jak zmęczenie, ból mięśni, pieczenie i mrowienie w obszarze skóry, który później zostanie dotknięty przez wysypkę. Może temu towarzyszyć gorączka. Z lub bez wcześniejszych objawów, piekący ból występuje w szerokim obszarze skóry ciała lub twarzy (w zależności od dotkniętego nerwu). Ból może być piekący, ostry lub tępy.

Zazwyczaj około 1 do 3 dni po wystąpieniu bólu pojawia się charakterystyczna wysypka. Na tym etapie pacjent jest najbardziej przylegający. Do siódmego dnia od początku choroby pęcherzyki są popękane, wydzielina zasycha i tworzy brązowawą skorupę.

W przeciwieństwie do ospy wietrznej, pędraki półpaśca są zawsze jednostronne i składają się wyłącznie ze zgrupowanych pęcherzyków z przezroczystą zawartością, umiejscowionych na czerwonawym podłożu. Lokalizują się one na skórze unerwionej przez określony nerw. Najczęściej dotknięte są obszary skóry unerwione przez nerw trójdzielny, nerw twarzowy i nerwy międzyżebrowe.

Możliwymi powikłaniami zakażenia półpaścem jest uszkodzenie wzroku i słuchu oraz neuralgia popółpaścowa – silny ból w miejscu zmienionym chorobowo, utrzymujący się przez długi czas po ustąpieniu wysypki.

Leczenie zakażenia wirusem gontyny zależy od stopnia zaawansowania choroby. W przypadku postaci łagodnych i umiarkowanych stosuje się leczenie objawowe – przeciw gorączce, świądowi lub bólowi. Ciężkie postacie choroby wymagają stosowania leków przeciwwirusowych lub immunoglobulin.

Większość osób cierpiących na gonty jest w wieku powyżej 50 lat lub ma osłabiony układ odpornościowy. Zazwyczaj po przebyciu gonta nie dochodzi do drugiego epizodu rozwoju choroby, co wiąże się z budowaniem odporności. U pacjentów z silnie upośledzonym układem odpornościowym obserwuje się tendencję do powtarzających się, wielokrotnych wystąpień półpaśca.

Różnica między ospą wietrzną a półpaścem

Definicja

Ospa wietrzna: Ospa wietrzna jest chorobą zakaźną spowodowaną zakażeniem wirusem varicella-zoster.

Ospa wietrzna: Ospa wietrzna jest zakażeniem nerwu i skóry wokół niego, spowodowanym reaktywacją wirusa varicella-zoster.

Wiek pacjentów

Ospa wietrzna: Wszystkie grupy wiekowe są podatne na ospę wietrzną, ale jest ona znacznie częstsza u dzieci.

Ogolenie: Ospa wietrzna występuje u osób dorosłych.

Przekazywanie

Ospa wietrzna: Przenoszenie wirusa odbywa się drogą powietrzno-kropelkową. Do zarażenia dochodzi, gdy kropelki zawierające wirusa, powstałe w wyniku kichania lub kaszlu zakażonej osoby, dostają się do dróg oddechowych lub oczu innych osób.

Ospa wietrzna: Po przebyciu ospy wietrznej czynnik zakaźny pozostaje utajony w zwojach nerwowych organizmu. W pewnych warunkach dochodzi do reaktywacji wirusa i wywołania półpaśca.

Typ zakażenia

Ospa wietrzna: Ospa wietrzna jest zakażeniem pierwotnym.

Ogolenie: Ospa wietrzna jest reaktywacją starego zakażenia.

Objawy

Ospa wietrzna: Objawy ospy wietrznej to gorączka i swędząca wysypka. Wysypka pojawia się, zaczynając od zwłok i zawsze dotyka owłosionej części głowy. Na twarzy wysypka jest skąpa, a na dłoniach i podeszwach prawie jej nie ma.

Grzbiety: Mogą wystąpić wcześniej istniejące objawy, takie jak zmęczenie, bóle mięśni, pieczenie i mrowienie w obszarze skóry, który później zostanie dotknięty wysypką. Może temu towarzyszyć gorączka. Golonka przebiega z bardzo silnym bólem i wysypką. Wysypka dotyka obszaru skóry unerwionego z określonego nerwu obwodowego.

Wysypka

Ospa wietrzna: Swędzące, niezgrupowane pęcherzyki.

Ospa wietrzna: Bolesne, zgrupowane pęcherzyki.

Powikłania

Ospa wietrzna: Ospa wietrzna rzadko jest powikłana.

Ospa wietrzna: Ospa wietrzna może częściej prowadzić do powikłań.

Podsumowanie Ospa wietrzna Vs. Gont

• Zakażenie wirusem varicella-zoster (przedstawiciel grupy wirusów opryszczki) występuje pod dwiema postaciami klinicznymi – ospy wietrznej i półpaśca.
• Ospa wietrzna jest chorobą zakaźną wywołaną zakażeniem wirusem varicella-zoster.
• Ogolenie jest zakażeniem nerwu i skóry wokół niego, spowodowanym reaktywacją wirusa varicella-zoster.
• Wszystkie grupy wiekowe są podatne na ospę wietrzną, ale znacznie częściej występuje ona u dzieci. Ospa wietrzna występuje u dorosłych.
• Przekazywanie wirusa w ospie wietrznej odbywa się drogą powietrzno-kropelkową. Do zarażenia dochodzi, gdy kropelki zawierające wirusa, powstałe w wyniku kichania lub kaszlu osoby zakażonej, wpadają do dróg oddechowych lub oczu innych osób.
• Po przebyciu ospy wietrznej czynnik zakaźny pozostaje utajony w zwojach nerwowych organizmu. W pewnych warunkach dochodzi do reaktywacji wirusa i wywołania półpaśca.
• Ospa wietrzna jest zakażeniem pierwotnym, półpasiec jest reaktywacją starego zakażenia.
• Ospa wietrzna wysypka jest utworzona przez swędzące, niezgrupowane pęcherzyki. Ospa wietrzna jest utworzona przez bolesne, zgrupowane pęcherzyki.
• Ospa wietrzna rzadko prowadzi do powikłań. Goli może prowadzić do powikłań częściej.

.