Q: Czy Teksas może podzielić się na wiele stanów?
W 1820 r. Kompromis Missouri pomógł uratować Stany Zjednoczone przed rozpadem wzdłuż linii podziału, określając, gdzie może istnieć niewolnictwo na terytorium zdobytym w wyniku zakupu Luizjany. Mówiąc konkretnie, niewolnictwo mogło istnieć na południe od linii 36°30’N szerokości geograficznej i nie dalej na zachód niż w Missouri. Terytorium, do którego pretendował Teksas, rozciągało się dalej na północ i zachód niż linie Kompromisu Missouri (aż do dzisiejszego Nowego Meksyku i Kolorado).
W kolejnym kompromisie mającym na celu przezwyciężenie sprzeciwu wobec aneksji, wspólna rezolucja z 1845 roku, która przyjęła Teksas do Unii, przewidywała, że Teksas może zostać podzielony nawet na pięć stanów. Wszystkie stany na północ lub zachód od linii Kompromisu Missouri byłyby wolne; w pozostałych o tym, czy niewolnictwo może istnieć, decydowałoby powszechne głosowanie.
Z prawa do tworzenia nowych stanów mógł skorzystać tylko Kongres, po uzyskaniu zgody legislatur stanowych, których to dotyczyło. Kongres miał długi precedens do naśladowania w tworzeniu nowych stanów z nabytków terytorialnych. Na przykład Terytorium Północno-Zachodnie stało się ostatecznie dziesięcioma różnymi stanami, a Zakup Luizjany doprowadził do powstania trzynastu nowych stanów.
W 1850 roku południowcy chcieli skorzystać z przepisu o utworzeniu kolejnego niewolniczego stanu z Teksasu, aby zrównoważyć przyjęcie Kalifornii jako wolnego stanu. W jednym z postanowień Kompromisu z 1850 r. Teksas otrzymał zamiast tego wypłatę w wysokości 10 mln dolarów, aby zrezygnować ze swoich północnych i zachodnich roszczeń. Kilka lat później, Akt Kansas-Nebraska uchylił Kompromis Missouri i sprawił, że kwestia granic stała się bezprzedmiotowa. Chociaż teoretycznie Teksas nadal mógł być podzielony na wiele stanów, możliwość wyodrębnienia dodatkowych stanów z Teksasu skończyła się, gdy wojna secesyjna raz na zawsze rozstrzygnęła kwestię niewolnictwa.
Powrót do eksponatu
Kompletna lista pytań