Podczas ćwiczeń, zużycie tlenu, powyżej którego tlenowa produkcja energii jest uzupełniana przez mechanizmy beztlenowe, powodując trwały wzrost mleczanu i kwasicy metabolicznej, jest określany jako próg anaerobowy (AT). Zużycie tlenu na progu beztlenowym zależy od czynników, które wpływają na dostarczanie tlenu do tkanek. Jest ono zwiększone, gdy przepływ tlenu jest zwiększony, a zmniejszone, gdy przepływ tlenu jest zmniejszony. Jego wartość jest dość niska u pacjentów z chorobami serca. AT jest ważnym funkcjonalnym punktem granicznym, ponieważ fizjologiczne odpowiedzi na wysiłek fizyczny są inne powyżej AT niż poniżej AT. Powyżej AT, oprócz rozwoju kwasicy metabolicznej, zmniejsza się wytrzymałość wysiłkowa, kinetyka VO2 ulega spowolnieniu, przez co opóźnia się osiągnięcie stanu stacjonarnego, VE wzrasta nieproporcjonalnie do zapotrzebowania metabolicznego i rozwija się postępująca tachypnea. AT może być mierzona bezpośrednio na podstawie stężenia mleczanu z dokładnym określeniem progu z transformacji logarytmicznej mleczanu i VO2. Próg ten określa również VO2, powyżej którego wzrasta stosunek mleczanu do pirogronianu. Ponieważ wodorowęglan zmienia się wzajemnie z mleczanem, jego pomiar może być również użyty do oszacowania progu mleczanowego. Najwygodniejsze są jednak pomiary wymiany gazowej wykonywane podczas prób wysiłkowych, które mogą być wykorzystane do nieinwazyjnego wykrywania progu mleczanowego lub beztlenowego. Metody te opierają się na fizyko-chemicznym zdarzeniu buforowania kwasu mlekowego wodorowęglanem i zwiększonym wydalaniu CO2, które występuje w związku z ostrym rozwojem kwasicy metabolicznej.