Do 2050 r. szacuje się, że 50% populacji USA stanowić będą mniejszości, a niestety w dzisiejszym modelu opieki zdrowotnej zauważono utrzymujące się rozbieżności rasowe i etniczne.1 Populacje zróżnicowane wymagają zindywidualizowanego podejścia w celu zaspokojenia ich potrzeb w zakresie opieki zdrowotnej. Wykazano, że mniejszości mają zmniejszony dostęp do opieki profilaktycznej i leczenia chorób przewlekłych, co skutkuje zwiększoną liczbą wizyt na pogotowiu, gorszymi wynikami zdrowotnymi i zwiększonym prawdopodobieństwem rozwoju chorób układu krążenia, cukrzycy, nowotworów i chorób psychicznych.2-5
Ta dysproporcja jest widoczna w dziedzinie chirurgii plastycznej i rekonstrukcyjnej. Na przykład, Sharma i wsp. wyjaśniają, że istnieją znaczne różnice rasowe w chirurgii rekonstrukcyjnej piersi. W szczególności kobiety afroamerykańskie, latynoskie i azjatyckie rzadziej poddają się operacji rekonstrukcyjnej piersi po mastektomii w porównaniu z kobietami rasy białej. Badanie przeprowadzone z wykorzystaniem bazy danych Surveillance, Epidemiology, and End Results wykazało, że więcej Afroamerykanek w porównaniu z białymi kobietami nie zdecydowało się na natychmiastową rekonstrukcję piersi po mastektomii, wiele z nich twierdziło, że nie było ich stać na operację. Ta rozbieżność została potwierdzona w przyszłych badaniach po rozszerzeniu i objęciu Medicaid.1
Zdrowie jest określane przez wiele czynników spoza tradycyjnego systemu opieki zdrowotnej. Te społeczne determinanty zdrowia (SDH) obejmują jakość mieszkania, dostęp do zdrowej żywności i edukacji.6 Zaproponowano, że mniejszości rasowe i etniczne mają niekorzystne SDH, które przyczyniają się do ich braku dostępu do opieki zdrowotnej.6 Różnice w leczeniu i wynikach opieki zdrowotnej wśród mniejszości utrzymują się nawet po dostosowaniu do czynników społeczno-ekonomicznych.3 Postawiliśmy hipotezę, że brak reprezentacji kobiet i mniejszości w dziedzinie chirurgii plastycznej przyczynia się do opóźnień w opiece zdrowotnej i jakości wyników w tych populacjach. Aby być w stanie zaspokoić te potrzeby opieki zdrowotnej w dół rurociągu, ważne jest, aby rozpocząć wysiłki w celu przyciągnięcia i zatrzymania wykwalifikowanych kobiet chirurgów i mniejszości dalej w łańcuchu rurociągu. Chociaż kobiety stanowią połowę wszystkich absolwentów szkół medycznych, tylko 14% chirurgów plastycznych i 32% rezydentów chirurgii plastycznej to kobiety.7
Starszy autor (O.A.A.) napisał odpowiedź do dr Butler, Britt i Longaker dotyczącą niedostatku różnorodności etnicznej w chirurgii plastycznej w 2010 roku. W tym czasie, jako czarnoskóra kobieta w chirurgii plastycznej i rekonstrukcyjnej, O.A.A. stanowiła zaledwie 3,7% rezydentów i kolegów z chirurgii plastycznej i rekonstrukcyjnej.8 Zadziwiające jest to, że niemal dekadę później nadal mamy do czynienia z niemal identycznymi statystykami. Konieczne jest nadanie priorytetu różnorodności w chirurgii plastycznej, abyśmy w następnej dekadzie mogli poczynić znaczące postępy w zmniejszaniu tej ogromnej dysproporcji w reprezentacji. Autorzy nie są zwolennikami różnorodności dla niej samej kosztem zasług lub kwalifikacji, ale raczej, że organizacje i specjalności inicjują wysiłki w celu przyciągnięcia, zatrzymania i promowania wysoko zmotywowanych i wykwalifikowanych kobiet i mniejszości.
Wspieranie kobiet i mniejszości w chirurgii plastycznej jest jednym z kroków w uznaniu i wyżywieniu różnych różnic kulturowych. Kultura jest definiowana jako skumulowany zasób wiedzy nabytej przez grupę ludzi na przestrzeni pokoleń.4 Kompetencja kulturowa to zdolność do efektywnej współpracy z osobami pochodzącymi z różnych kultur, a taka kompetencja może pomóc w poprawie doświadczenia i wyników opieki zdrowotnej.3,4
Badania wykazały ograniczone wysiłki podejmowane na poziomie krajowym w celu włączenia kompetencji kulturowej do opieki zdrowotnej.9 W krajowym badaniu dotyczącym wysiłków organizacyjnych mających na celu zmniejszenie różnic rasowych i etnicznych wśród lekarzy, 53% badanych organizacji podjęło 0-1 z ponad 20 możliwych działań mających na celu zmniejszenie różnic. Niektóre przykłady działań zmniejszających dysproporcje obejmują dostarczanie materiałów edukacyjnych w innym języku, udostępnianie zasobów internetowych w celu kształcenia lekarzy w zakresie kompetencji kulturowych i przyznawanie nagród na spotkaniach krajowych w celu uznania wysiłków na rzecz zmniejszenia dysproporcji rasowych. Stwierdzono, że liczebność członków badanej krajowej organizacji lekarskiej i obecność komisji ds. nierówności zdrowotnych były pozytywnie związane z organizacjami, które prowadziły co najmniej 1 działanie zmniejszające nierówności. Organizacje podstawowej opieki zdrowotnej częściej uczestniczyły w działaniach zmniejszających dysproporcje i mogą służyć jako wzór do naśladowania dla innych organizacji lekarskich w zakresie podejmowania inicjatyw.9
Istnieją różne możliwości poprawy kompetencji kulturowych. Jednym z takich działań jest edukacja rezydentów i studentów przed ich przejściem do ról uczestniczących. Accreditation Council for Graduate Medical Education uznała znaczenie uwzględnienia różnorodności kulturowej jako części kompetencji zawodowych, a Alliance of Continuing Medical Education również poświęcił wykłady na swojej krajowej corocznej konferencji kompetencjom kulturowym.10 Takie działania pomogą zwiększyć świadomość u stażystów i wypełnić lukę kompetencyjną w momencie przejścia ze szkolenia do praktyki. Włączenie szkolenia dotyczącego różnorodności i ćwiczeń z zakresu kompetencji kulturowych do krajowych spotkań chirurgii plastycznej, takich jak Plastic Surgery: The Meeting i AAPS z akredytacją CME jest realnym sposobem włączenia tego szkolenia. Dodatkowe wysiłki na poziomie państwowym i krajowym są również kluczowe dla rozwoju kompetencji kulturowej, a niektóre z nich są już podejmowane.6,10 Na przykład Health and Human Services Office of Minority Health stworzyło „Think Cultural Health”, centrum zasobów, które oferuje użytkownikom możliwość zdobycia punktów edukacyjnych w zakresie kompetencji kulturowej poprzez szkolenia online oparte na scenariuszach przypadków.6 Ponadto 5 stanów ustanowiło ustawodawstwo wymagające lub zdecydowanie zalecające szkolenie w zakresie kompetencji kulturowej dla lekarzy.10 Te działania wdrożeniowe pomogą w zwiększeniu świadomości w celu poprawy kompetencji kulturowej i różnorodności w opiece zdrowotnej.
Na poziomie branżowym brak różnorodności w przywództwie w opiece zdrowotnej jest dramatyczny, z 98% kierownictwa wyższego szczebla w organizacjach opieki zdrowotnej to osoby rasy białej.4 Ta dysproporcja w reprezentacji jest podobnie powiększona, gdy spojrzymy na reprezentację mniejszości w rolach kierowniczych w chirurgii plastycznej. Tylko 7% ordynatorów i kierowników oddziałów chirurgii plastycznej to kobiety. Poprawa reprezentacji kobiet i mniejszości etnicznych w dziedzinach zdominowanych przez białych mężczyzn, takich jak chirurgia plastyczna, może potencjalnie poprawić dostęp do opieki zdrowotnej w populacjach mniejszościowych. W rzeczywistości przywództwo kobiet wiąże się nawet ze zwiększoną skutecznością.11
Nawet gdy osoby z rasowo lub etnicznie niedoreprezentowanych populacji osiągają wysokie stanowiska kierownicze, większość z nich otrzymuje niższe wynagrodzenie i jest nadreprezentowana na stanowiskach kierowniczych obsługujących niezamożne populacje.12 Zajęcie się tymi lukami i dysproporcjami w opiece zdrowotnej jest niezwykle istotne. Niektóre działania podejmowane są w celu osiągnięcia kompetencji kulturowej poprzez ukierunkowanie kadry kierowniczej wyższego szczebla na uznanie kompetencji kulturowej za priorytet.4,12 Inne proponują, aby kompetencje kulturowe w opiece zdrowotnej były ukierunkowane u podstaw, czyli w edukacji medycznej. Niestety, kompetencja kulturowa jest często postrzegana jako niski priorytet w przeładowanym programie akademickim.13
W sektorze opieki zdrowotnej podjęto wysiłki w celu osiągnięcia kompetencji kulturowej i zapewnienia opieki zgodnej z kulturą.4 W przeglądzie systemów opieki zdrowotnej opartych na kompetencjach kulturowych zidentyfikowano 5 interwencji mających na celu poprawę kompetencji kulturowej: (1) programy biegowe mające na celu rekrutację i zatrzymanie zróżnicowanych pracowników, (2) szkolenia z zakresu kompetencji kulturowych dla pracowników służby zdrowia, (3) korzystanie z usług tłumaczy w celu zapewnienia osobom z różnych środowisk możliwości skutecznego porozumiewania się, (4) odpowiednie kulturowo materiały edukacji zdrowotnej informujące personel o różnych środowiskach kulturowych oraz (5) zapewnienie specyficznych kulturowo warunków opieki zdrowotnej.14 Dzięki zwiększonej świadomości i zastosowaniu tych interwencji można poprawić kompetencje kulturowe w chirurgii plastycznej, od łóżka po salę operacyjną.
Niestety brakuje literatury łączącej edukację kompetentną kulturowo z wynikami leczenia pacjentów, profesjonalistów i organizacji. Horvat i wsp. stworzyli 4-wymiarowe ramy koncepcyjne do oceny skuteczności interwencji: treść edukacyjna, podejście pedagogiczne, struktura interwencji i charakterystyka uczestników. Ważne jest, aby w przyszłych badaniach przestrzegać rygorów metodologicznych i powtarzalności, aby jak najlepiej udokumentować postępy.15
Badanie 119 szpitali w Kalifornii ujawniło, że szpitale nonprofit obsługują bardziej zróżnicowane populacje pacjentów, znajdują się na bardziej zamożnych i konkurencyjnych rynkach oraz wykazują wyższe kompetencje kulturowe. Uważa się, że rynek będzie zachęcał do wdrażania programów opartych na kompetencjach kulturowych tak długo, jak długo będą one powiązane z lepszym doświadczeniem pacjentów.16 Decydenci polityczni i instytucje mogą wykorzystać ten fakt i włączyć praktyki związane z kompetencjami kulturowymi do metryki płatności motywacyjnych. Dodatkowo, zwiększenie publicznej sprawozdawczości na temat opieki nad pacjentem i jakości szpitali zwiększy konkurencję w dziedzinie opieki zdrowotnej i skłoni organizacje do dążenia do osiągnięcia kompetencji kulturowych.16
Dążenie do różnorodności etnicznej i kompetencji kulturowych w chirurgii plastycznej jest konieczne, aby odpowiednio zadbać o rozwijającą się i zróżnicowaną populację pacjentów. Konieczne jest, aby oddziały chirurgii plastycznej stosowały praktyki oparte na dowodach naukowych w celu promowania kompetencji kulturowych, w tym promowania rekrutacji różnych dostawców usług medycznych, korzystania z usług tłumaczy, szkolenia w zakresie kompetencji kulturowych dla członków zespołu opieki zdrowotnej oraz rozpowszechniania informacji na temat kompetencji kulturowych wśród pracowników szpitala. Wraz ze zmianami demograficznymi w populacji, oddziały chirurgii plastycznej muszą również ewoluować, aby sprostać potrzebom zróżnicowanej grupy współczesnych pacjentów.
.