W 1894 lub 1895 roku wynalazca William K. L. Dickson, pracujący dla Thomasa Edisona, stworzył Eksperymentalny Film Dźwiękowy Dicksona w należącym do Edisona studiu filmowym Black Maria w West Orange, New Jersey. Był to pierwszy znany film z dźwiękiem nagrywanym na żywo. Wydaje się również, że był to pierwszy film nakręcony dla Kinetofonu Edisona-Dicksona, pierwszego systemu filmów dźwiękowych.
Poniższa wersja z Biblioteki Kongresu nie zawiera ścieżki dźwiękowej:
„Raporty sugerują, że w lipcu 1893 roku Kinetoskop, któremu towarzyszył fonograf cylindryczny, został zaprezentowany na Światowych Targach w Chicago. Pierwszy znany film nakręcony jako test kinetofonu został nakręcony w studiu Edisona w New Jersey pod koniec 1894 lub na początku 1895 roku; obecnie określany jako Dickson Experimental Sound Film, jest to jedyny zachowany film z dźwiękiem nagrywanym na żywo, nakręcony dla kinetofonu. W marcu 1895 roku Edison wystawił urządzenie na sprzedaż; nie zawierało ono żadnych innowacji technologicznych, był to Kinetoskop, którego zmodyfikowana obudowa zawierała dołączony fonograf cylindryczny. Właścicielom kinetoskopów oferowano również zestawy, za pomocą których można było doposażyć swój sprzęt. Wydaje się, że pierwsze wystawy kinetofonów odbyły się w kwietniu. Chociaż na stronie edukacyjnej Biblioteki Kongresu napisano, że „obraz i dźwięk były w pewnym sensie zsynchronizowane poprzez połączenie ich za pomocą paska”, jest to nieprawda. Jak opisuje historyk David Robinson, „Kinetofon… nie podejmował żadnych prób synchronizacji. Widz słuchał przez rury fonografu ukrytego w szafie i odtwarzającego w przybliżeniu odpowiednią muzykę lub inny dźwięk”. Historyk Douglas Gomery zgadza się, „nie próbował synchronizować dźwięku i obrazu”. Czołowy mikser dźwięku produkcji Mark Ulano pisze, 'nly 45 Kinetophones zostały wykonane. Nie grały one synchronicznie, poza tym, że fonograf włączał się podczas oglądania i wyłączał, gdy się zatrzymywał”. Choć zachowany test Dicksona dotyczy dźwięku nagrywanego na żywo, z pewnością większość, a prawdopodobnie wszystkie filmy przeznaczone na Kinetofon były kręcone jako nieme, głównie o tematyce marszowej lub tanecznej; wystawcy mogli wtedy wybierać spośród różnych cylindrów muzycznych oferujących rytmiczne dopasowanie. Na przykład, jako akompaniament do Carmencity zaproponowano trzy różne cylindry z wykonaniami orkiestrowymi: „Valse Santiago”, „La Paloma” i „Alma-Danza Spagnola” (artykuł w Wikipedii na temat kineofonu, dostęp 02-15-2013).
.