Obsessive-Compulsive Disorder: When Unwanted Thoughts or Repetitive Behaviors Take Over

What is OCD?

OCD is a common, long-lasting disorder characterized by uncontrollable, recurring thoughts (obsessions) that can lead people to engage in repetitive behaviors (compulsions).

Although everyone worries or feels the need to double-check things on occasionally, the symptoms associated with OCD are severe and persistent. Objawy te mogą powodować niepokój i prowadzić do zachowań, które przeszkadzają w codziennych czynnościach. Osoby cierpiące na OCD mogą odczuwać potrzebę wielokrotnego sprawdzania rzeczy lub wykonywania rutynowych czynności przez ponad godzinę każdego dnia jako sposób na osiągnięcie tymczasowej ulgi od niepokoju. Jeśli objawy OCD nie są leczone, zachowania te mogą zakłócać pracę, szkołę i relacje osobiste oraz powodować uczucie niepokoju.

Objawy OCD mają tendencję do pojawiania się w dzieciństwie, około 10 roku życia, lub w młodym wieku dorosłym, około 20-21 roku życia, i często pojawiają się wcześniej u chłopców niż u dziewcząt. U większości osób OCD diagnozuje się przed osiągnięciem wieku dorosłego.

Jakie są oznaki i objawy OCD?

Osoby z OCD mogą mieć obsesje, kompulsje, lub oba.

• Strach przed zarazkami lub zanieczyszczeniem
• Strach przed zapomnieniem, utratą lub niewłaściwym umieszczeniem czegoś
• Strach przed utratą kontroli nad swoim zachowaniem
• Agresywne myśli w stosunku do innych lub siebie
• Niepożądane, zakazane lub tabu myśli dotyczące seksu, religii lub krzywdy
• Pragnienie posiadania rzeczy symetrycznych lub w idealnym porządku

Kompulsje to powtarzające się zachowania, które osoba odczuwa potrzebę zrobienia w odpowiedzi na obsesyjną myśl. Częste kompulsje obejmują:

• Nadmierne sprzątanie lub mycie rąk
• Porządkowanie lub układanie przedmiotów w szczególny, precyzyjny sposób
• Nieustanne sprawdzanie rzeczy, np. czy drzwi są zamknięte lub czy piekarnik jest wyłączony
• Kompulsywne liczenie

Niektóre osoby z OCD mają również zaburzenia tikowe. Tiki motoryczne to nagłe, krótkie, powtarzające się ruchy, takie jak mruganie oczami i inne ruchy gałek ocznych, grymasy twarzy, wzruszanie ramionami i szarpanie głową lub ramionami. Powszechne tiki wokalne obejmują powtarzające się odgłosy gardła, wąchania lub chrząkania. Osoby cierpiące na OCD często mają również zdiagnozowane zaburzenia nastroju lub zaburzenia lękowe.

Objawy OCD mogą pojawiać się i znikać, ustępować z czasem lub pogarszać się. Osoby z OCD mogą próbować pomóc sobie poprzez unikanie sytuacji, które wyzwalają ich obsesje, lub mogą używać alkoholu lub narkotyków, aby się uspokoić. Chociaż większość dorosłych osób z OCD zdaje sobie sprawę, że ich kompulsywne zachowania nie mają sensu, niektórzy dorośli i większość dzieci mogą nie zdawać sobie sprawy, że ich zachowanie odbiega od normy. Rodzice lub nauczyciele zazwyczaj rozpoznają objawy OCD u dzieci.

Jeśli uważasz, że Ty lub Twoje dziecko może mieć OCD, porozmawiaj z pracownikiem służby zdrowia o możliwych objawach. Nieleczone OCD może zakłócać wszystkie aspekty życia.

Co powoduje OCD?

Dokładne przyczyny OCD nie są znane, jednak wiele czynników wiąże się ze zwiększonym prawdopodobieństwem rozwoju tego zaburzenia.

Genetyka jest jednym z czynników związanych z OCD. Badania wykazały, że posiadanie krewnego pierwszego stopnia (rodzica, rodzeństwa lub dziecka) cierpiącego na OCD wiąże się ze zwiększoną szansą zachorowania na to zaburzenie. Naukowcy nie zidentyfikowali jednego genu lub zestawu genów, które definitywnie prowadzą do OCD, ale badania nad związkiem między genetyką a OCD są w toku.

Oprócz genetyki, rolę mogą odgrywać inne czynniki biologiczne. Badania obrazowania mózgu wykazały, że u osób z OCD często występują różnice w korze czołowej i strukturach podkorowych mózgu, obszarach mózgu, które leżą u podstaw zdolności do kontrolowania zachowań i reakcji emocjonalnych. Naukowcy odkryli również, że kilka obszarów mózgu, sieci mózgowych i procesów biologicznych odgrywa kluczową rolę w myślach obsesyjnych, zachowaniach kompulsywnych oraz związanym z nimi lęku i niepokoju. Trwają badania mające na celu lepsze zrozumienie związku między objawami OCD a częściami mózgu.

Niektóre badania wykazały związek między traumą w dzieciństwie a objawami obsesyjno-kompulsywnymi. Potrzeba więcej badań, aby zrozumieć ten związek.

Dzieci, u których objawy OCD pojawiają się nagle lub pogarszają się po zakażeniu paciorkowcem, mogą być zdiagnozowane jako Pediatric Autoimmune Neuropsychiatric Disorders Associated with Streptococcal Infections (PANDAS).

Jak leczy się OCD?

Pierwszym krokiem jest rozmowa z lekarzem o objawach. Zadawanie pytań i udzielanie informacji dostawcy usług medycznych może poprawić jakość opieki.

Dostawca usług medycznych przeprowadzi badanie fizykalne i zapyta pacjenta o historię zdrowia, aby upewnić się, że objawy nie są spowodowane innymi chorobami lub schorzeniami. Lekarz może skierować pacjenta do specjalisty z zakresu zdrowia psychicznego, np. psychiatry, psychologa, pracownika socjalnego lub doradcy, w celu dalszej oceny lub leczenia.

Leczenie OCD zazwyczaj obejmuje określone rodzaje psychoterapii (np. terapię poznawczo-behawioralną), leki lub kombinację tych dwóch metod. Specjalista z zakresu zdrowia psychicznego może omówić korzyści i ryzyko związane z różnymi opcjami leczenia i pomóc w określeniu najlepszego dla Ciebie leczenia. Czasami u osób cierpiących na OCD występują również inne choroby psychiczne, takie jak lęk, depresja czy zaburzenia dysmorficzne, w przypadku których osoba błędnie sądzi, że jakaś część jej ciała jest nieprawidłowa. Ważne jest, aby rozważyć te inne zaburzenia podczas podejmowania decyzji o leczeniu.

Ważne jest, aby przestrzegać planu leczenia, ponieważ zarówno psychoterapia, jak i leki mogą wymagać pewnego czasu, aby zadziałać. Chociaż nie ma lekarstwa na OCD, obecne metody leczenia pomagają wielu osobom z tym zaburzeniem radzić sobie z objawami, angażować się w codzienne czynności i prowadzić pełne, aktywne życie.

Psychoterapia

Psychoterapia może być skutecznym leczeniem dla dorosłych i dzieci z OCD. Badania pokazują, że niektóre rodzaje psychoterapii, w tym terapii poznawczo-behawioralnej (CBT) i innych powiązanych terapii (takich jak trening odwracania nawyków), może być równie skuteczne jak leki dla wielu osób. Dla innych, psychoterapia może być najbardziej skuteczna, gdy jest stosowana w połączeniu z lekami.

Badania pokazują, że szczególny rodzaj CBT zwany Ekspozycją i Zapobieganiem Reakcji (ERP) jest skuteczny w zmniejszaniu zachowań kompulsywnych, nawet u osób, które nie odpowiedziały dobrze na leki. W ERP, ludzie spędzają czas w sytuacji, która wyzwala ich kompulsję (np. dotykanie brudnych przedmiotów) i są powstrzymywani od angażowania się w typową kompulsję (np. mycie rąk). Chociaż takie podejście może powodować uczucie niepokoju na początku, kompulsje zmniejszają się u większości osób w miarę kontynuowania leczenia.

Dzieci z OCD mogą potrzebować dodatkowej pomocy ze strony członków rodziny i pracowników służby zdrowia, jeśli chodzi o rozpoznawanie i radzenie sobie z objawami OCD. Specjaliści zdrowia psychicznego mogą współpracować z młodymi pacjentami w celu określenia strategii radzenia sobie ze stresem i zwiększenia wsparcia, tak aby dzieci były w stanie radzić sobie z objawami OCD w szkole i w domu.

Leki

Pracownik służby zdrowia może przepisać leki, aby pomóc w leczeniu OCD. Inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SRI) są najczęstszym rodzajem leków przepisywanych w leczeniu OCD.

RSRI, w tym selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), są często stosowane w leczeniu depresji, a także są pomocne w leczeniu objawów OCD. W przypadku leczenia SRI może upłynąć od 8 do 12 tygodni zanim objawy zaczną się poprawiać, a leczenie OCD może wymagać większych dawek SRI niż zazwyczaj stosowane w leczeniu depresji. U niektórych osób leki te mogą powodować skutki uboczne, takie jak bóle głowy, nudności lub trudności z zasypianiem.

Ludzie reagują na leki w różny sposób, ale większość osób z OCD uważa, że leki, często w połączeniu z psychoterapią, mogą pomóc w opanowaniu objawów.

Pracownik służby zdrowia może z czasem dostosować dawki leków, aby zminimalizować skutki uboczne lub objawy odstawienia. Nie należy przerywać przyjmowania leków bez wcześniejszej rozmowy z pracownikiem służby zdrowia. Twój dostawca usług medycznych będzie współpracował z Tobą w celu monitorowania Twojego zdrowia i może dostosować plan leczenia w bezpieczny i skuteczny sposób.

Najbardziej aktualne informacje na temat leków, skutków ubocznych i ostrzeżeń są dostępne na stronie internetowej U.S. Food and Drug Administration (FDA).

Inne metody leczenia

W 2018 roku FDA zatwierdziła stosowanie przezczaszkowej stymulacji magnetycznej (TMS), najczęściej stosowanej w leczeniu depresji, jako leczenia dodatkowego u dorosłych z OCD. Możesz dowiedzieć się więcej o terapiach stymulacji mózgu, w tym TMS, na stronie internetowej NIMH.

Gdzie mogę zwrócić się o pomoc?

Jeśli nie jesteś pewien, gdzie uzyskać pomoc, Twój dostawca usług opieki zdrowotnej jest dobrym miejscem, aby zacząć. Może on skierować Cię do wykwalifikowanego specjalisty z zakresu zdrowia psychicznego, np. psychiatry lub psychologa, który ma doświadczenie w leczeniu OCD i może ocenić Twoje objawy.

Więcej informacji na temat uzyskania pomocy i znalezienia lekarza znajdziesz na stronie internetowej NIMH „Help for Mental Illnesses”. Substance Abuse and Mental Health Services Administration (SAMHSA) posiada narzędzie online, które pomoże Ci znaleźć usługi zdrowia psychicznego w Twojej okolicy.

Znam kogoś, kto jest w kryzysie. What do I do?

Jeśli ty lub ktoś, kogo znasz, ma myśli o chęci śmierci lub myśli o skrzywdzeniu siebie lub kogoś innego, szybko uzyskaj pomoc.

• Nie zostawiaj osoby, która jest w kryzysie, samej.
• Zadzwoń pod numer 911 lub udaj się do najbliższego szpitalnego oddziału ratunkowego.
• Zadzwoń do bezpłatnej Krajowej Linii Pomocy Samobójcom pod numer 1-800-273-TALK (8255) lub bezpłatny numer TTY pod numer 1-800-799-4TTY (4889). Możesz również wysłać sms na Crisis Text Line (sms HELLO na numer 741741) lub wejść na stronę internetową National Suicide Prevention Lifeline. Usługi te są poufne, bezpłatne i dostępne 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu.

Uczestnictwo w badaniach klinicznych

Badania kliniczne są badaniami, w których poszukuje się nowych sposobów zapobiegania, wykrywania lub leczenia chorób i schorzeń. Chociaż osoby mogą odnieść korzyści z udziału w badaniu klinicznym, uczestnicy powinni być świadomi, że głównym celem badania klinicznego jest zdobycie nowej wiedzy naukowej, aby w przyszłości można było lepiej pomagać innym.

Badacze w NIMH i w całym kraju prowadzą wiele badań z udziałem pacjentów i zdrowych ochotników. Porozmawiaj ze swoim dostawcą usług medycznych o badaniach klinicznych, ich korzyściach i ryzyku oraz o tym, czy któreś z nich jest dla Ciebie odpowiednie. Aby uzyskać więcej informacji, odwiedź stronę internetową NIMH poświęconą badaniom klinicznym.

Przedruki

Ta publikacja znajduje się w domenie publicznej i może być powielana lub kopiowana bez zgody NIMH. Cytowanie NIMH jako źródła jest mile widziane. Aby dowiedzieć się więcej na temat korzystania z publikacji NIMH, prosimy o kontakt z NIMH Information Resource Center pod numerem 1-866-615-6464, pocztą elektroniczną [email protected] lub zapoznać się z naszymi wytycznymi dotyczącymi przedruków.

.