Termin morfologia w biologii odnosi się do formy, struktury i konfiguracji organizmu. Obejmuje to aspekty wyglądu zewnętrznego (kształt, struktura, kolor, wzór), jak również formę i strukturę części wewnętrznych, takich jak kości i narządy. To jest w przeciwieństwie do fizjologii, która zajmuje się głównie z funkcji.
Morfologia jest gałęzią nauk przyrodniczych zajmujących się badaniem struktury brutto organizmu lub taksonu i jego części składowych. Może być podzielony na dwie odrębne gałęzie: anatomii jest badanie struktury i narządów wewnętrznych organizmu. Badanie zewnętrznego wyglądu organizmu nazywa się eidonomią, ale choć dominowało we wczesnej historii biologii, jest już mało badane, ponieważ dojrzało do efektów ewolucji konwergentnej. Dostarcza zatem mniej nowych informacji o organizmach niż anatomia, dlatego wygląd zewnętrzny form życia jest zwykle badany w ramach ogólnych badań morfologicznych, np. w kontekście badań filogenetycznych.
W użyciu jest również termin „morfologia brutto”, który odnosi się do wybitnych lub głównych aspektów morfologii organizmu lub taksonu. Opis morfologii brutto organizmu zawierałby na przykład jego ogólny kształt, ogólny kolor, główne oznaczenia itp. ale nie drobniejsze szczegóły.
Większość taksonów różni się morfologicznie od innych taksonów. Zazwyczaj blisko spokrewnione taksony różnią się znacznie mniej niż te bardziej odległe, ale są od tego wyjątki. Kryptycznymi gatunkami są gatunki, które wyglądają bardzo podobnie, a może nawet zewnętrznie identycznie, ale są reprodukcyjnie odizolowane. I odwrotnie, czasami niespokrewnione taksony uzyskują podobny wygląd w wyniku zbieżnej ewolucji lub nawet mimikry. Kolejnym problemem związanym z opieraniem się na danych morfologicznych jest to, że to, co może wydawać się, morfologicznie rzecz biorąc, dwoma odrębnymi gatunkami, może w rzeczywistości zostać wykazane przez analizę DNA jako jeden gatunek.
.