Crassus był rzymskim generałem, który walczył najpierw z Sekstusem Pompejuszem i Markiem Antoniuszem, zanim przeszedł na stronę Oktawiana. Oktawian mianował go swoim kolegą na konsula w 30 r. p.n.e., mimo że Krassus nie był pretorem, czyli urzędem, który tradycyjnie był warunkiem koniecznym do objęcia konsulatu. Mianowany prokonsulem Macedonii w 29 r. p.n.e., wystąpił przeciwko Bastarnom, plemieniu o mieszanej etnicznie przynależności (scytyjskiej, dackiej i germańskiej), które przekroczyło Dunaj i zagrażało rzymskim sojusznikom w sąsiedniej Tracji. Zapędził ich z powrotem w stronę Dunaju i ostatecznie pokonał w bitwie, zabijając ich króla Deldo w pojedynczej walce. Zgodnie z rzymską tradycją miał więc prawo do Spolia opima, ale Oktawian zablokował ten przywilej, najwyraźniej chcąc zbagatelizować sukcesy poszczególnych generałów na rzecz własnego prestiżu. Krassus również nie otrzymał przydomka Scythicus na pamiątkę swojego zwycięstwa. Oktawian ostatecznie przyznał mu triumf, który świętował po powrocie do Rzymu w lipcu 27 r. p.n.e. Oktawian wyraźnie opuścił Rzym i udał się w podróż po zachodnich prowincjach Imperium, gdy triumf miał miejsce; historia nie odnotowała żadnych dalszych czynów Krassusa.