Lukarna

Lukarna, w architekturze, pionowe okno wystające ze spadzistego dachu i zazwyczaj oświetlające sypialnię. Termin wywodzi się od łacińskiego dormitorium, „pokój sypialny”. Lukarny są ustawione albo na licu ściany, albo wysoko na dachu, a ich dachy mogą być dwuspadowe, czterospadowe, płaskie lub z jedną połacią. Mała lukarna w dachu lub iglicy nazywana jest lukarną.

Proste lukarny, często zbudowane w kilku rzędach, charakteryzują strome dachy krajów krzyżackich. W okresie późnego gotyku i wczesnego renesansu projektowano bardziej rozbudowane lukarny murowane, które wysuwały się z linii ścian budynku i były bogato zdobione. Podobne rozbudowane lukarny, zwykle z dwuspadowymi dachami, charakteryzowały dzieła Tudorów w Anglii i Szkocji oraz francuskie pałace od czasów Ludwika XII do Ludwika XIV. Lukarny były nadal używane przez cały XVII i XVIII wiek i były szczególnie popularne w budynkach w stylu odrodzenia w XIX i XX wieku.