Królewskie kolonie

Historia kolonizacji Ameryki i 13 oryginalnych kolonii

Królewskie kolonie: The Establishment and Settlement of the 13 original colonies

Royal, Proprietary and Royal Colonies
W Brytyjskich Koloniach Ameryki Północnej istniały trzy rodzaje kolonii i systemów rządów – Royal Colonies, Charter Colonies i Proprietary Colonies. The Charter Colonies były generalnie samorządne, a Proprietary Colonies były ziemiami przyznawanymi przez angielskiego monarchę jako przysługi dla właścicieli, którzy mieli pełne prawa rządzenia. Przed powstaniem kolonii królewskich, czarterowych i własnościowych brytyjska kolonizacja Ameryki Północnej była finansowana i zasiedlana pod jurysdykcją spółek akcyjnych działających na podstawie kart przyznanych przez koronę.

Kolonie królewskie – zmiany statusu
Trzy typy kolonii i systemy rządów mogły zmieniać swój status w zależności od zmian politycznych i ekonomicznych w Wielkiej Brytanii. Rząd samorządnej kolonii Charter Colony lub prywatnej Proprietary Colony mógł zatem zmienić się w Kolonię Królewską, kiedy to władza powróciłaby do króla. Kolonie Nowy Jork, New Jersey, Karolina Północna i Karolina Południowa zaczęły jako kolonie własnościowe, ale później stały się koloniami królewskimi. Do roku 1763 większość kolonii zrzekła się swoich praw własności na rzecz Korony i stała się koloniami królewskimi. Maryland, Delaware i Pennsylvania pozostały koloniami własnościowymi na mocy karty. Connecticut i Rhode Island zdołały zachować swoje karty, a Massachusetts było zarządzane jako prowincja królewska, działając jednocześnie na podstawie karty.

Rząd Kolonii Królewskich
Rząd Kolonii Królewskich opierał się na następujących zasadach:

• Kolonie Królewskie: Kolonie te były rządzone przez monarchów brytyjskich
• Kolonie Królewskie: Te brytyjski król miał kontrolę nad wszystkimi niesprzedanymi ziemiami publicznymi, a jego gubernator miał prawo do przydzielania ziem
• Kolonie królewskie: Król mianował gubernatora i radę, która miała mu pomagać w rządzeniu kolonią
• Kolonie królewskie: Kolonie wybierały własną władzę ustawodawczą (parlament)
• Kolonie Królewskie: Gubernator kontrolował podatki i wydatki, ale nie mógł autoryzować wypłaty własnego wynagrodzenia. Ustawodawcy kolonialni mieli prawo zatwierdzić lub opóźnić wypłatę pensji królewskiemu gubernatorowi

Kolonie Królewskie – New Hampshire
Król Jakub II wstąpił na tron w 1685 r. i uważał, że kolonie Nowej Anglii, w tym New Hampshire, były zbyt niezależne. Król chciał przejąć większą kontrolę i w 1686 roku wysłał Sir Edmunda Androsa, by ustanowił jeden nowy rząd zwany „Dominium Nowej Anglii”. Aby osiągnąć ten cel, Andros musiał unieważnić istniejące karty. Czarter New Hampshire został unieważniony i stała się ona Kolonią Królewską.

Kolonie Królewskie – Wirginia
Wirginia rozpoczęła działalność jako Kolonia Czarterowa. Jej granice zostały początkowo określone w pierwszej Karcie Wirginii wydanej przez króla Jakuba I jako dotacje do ziemi dla prywatnych inwestorów. Król Jakub I przyznał prawa własności dwóm konkurującym ze sobą kompaniom, które były wspierane przez inwestorów. Były to Kompania Plymouth i Kompania Londyńska. W 1624 r. król Jakub uczynił Wirginię kolonią królewską.

Karta Wirginii
Karta Wirginii tekst i słowa

Królewskie kolonie – Georgia
W 1732 r. król Jerzy II przyznał kartę na 21 lat radzie 21 powierników ziemi między rzekami Savannah i Altamaha oraz na zachód do „Morza Południowego”. Byli oni określani jako „The Trustees for Establishing the Colony of Georgia”. Powiernicy nie byli w stanie ustanowić samorządu i poddali się przed upływem 21 lat i Georgia stała się kolonią królewską w 1752 roku.

Uprawnienia do kolonii królewskich – Karoliny
Karoliny były pierwotnie koloniami własnościowymi kontrolowanymi przez Lordów Właścicieli. W 1663 r. król Karol II przyznał prowincję Karoliny ośmiu swoim faworytom. W 1691 r. kolonialni właściciele Karoliny wyznaczyli gubernatora dla całej Karoliny i zastępcę gubernatora dla północnej części kolonii. W 1712 r. nastąpił oficjalny podział na Karolinę Północną i Południową. W 1719 r. Karolina Południowa została odebrana Lordom Proprietorom i stała się kolonią królewską. Do 1729 roku wszyscy, oprócz spadkobiercy Sir George’a Cartereta, sprzedali swoje udziały w kolonii Koronie i Karolina Północna również stała się kolonią królewską w 1729 roku.

Prawo do kolonii królewskich – Nowy Jork
W marcu 1664 roku król Karol II przyznał swojemu bratu, księciu Yorku, prawo własności między rzekami Delaware i Connecticut, które obejmowało Nową Holandię, która stała się Nowym Jorkiem. Nowy Jork stał się kolonią królewską w 1685 r.

Prawa do kolonii królewskich – New Jersey
W lipcu 1664 r. książę Yorku przyznał prawa własności Johnowi, lordowi Berkeleyowi, i sir George’owi Carteretowi. W 1674 roku Lord Berkeley sprzedał swój udział w West Jersey kwakierskiej spółce Johna Fenwicka i Edwarda Byllynge’a. W 1681 roku spadkobiercy Sir George’a Cartereta sprzedali ziemie East Jersey dwunastu właścicielom, w tym Williamowi Pennowi. New Jersey stało się królewską kolonią w 1702 roku.

Królewskie kolonie

• Interesujące fakty i informacje o królewskich koloniach

• Królewskie kolonie

• Szybkie fakty i informacje nt. Colonies

• The Royal Colonies is great history timeline resource for kids

• Social Studies Homework help for kids on the Royals of Colonies

Royal Colonies
The names of the Royal Colonies were New Hampshire, Nowy Jork, New Jersey, Wirginia, Karolina Północna i Południowa oraz Georgia Mamy nadzieję, że ten artykuł o Królewskich Koloniach pomoże Ci w nauce lub pracy domowej i że spodoba Ci się oglądanie filmów z wieloma zdjęciami kolonistów. Wspaniały materiał edukacyjny dla dzieci na temat Korony lub Królewskich Kolonii.