Jehowa jest prawdziwym Bogiem Biblii, Stwórcą wszystkiego. (Objawienie 4:11) Czcili go prorocy Abraham i Mojżesz, a także Jezus. (On jest Bogiem nie tylko jednego ludu, ale „całej ziemi” – Psalm 47:2.
Jehowa jest unikalnym imieniem Boga objawionym w Biblii. (Wyjścia 3:15; Psalm 83:18) Pochodzi ono od hebrajskiego czasownika, który oznacza „stać się”, a wielu uczonych sugeruje, że imię to oznacza „On powoduje, że się staje”. Ta definicja dobrze pasuje do roli Jehowy jako Stwórcy i Wypełniacza Jego zamierzeń. (Izajasza 55:10, 11) Biblia pomaga nam również poznać Osobę kryjącą się za imieniem Jehowa, a zwłaszcza jej dominującą cechę, jaką jest miłość – Wyjścia 34:5-7; Łukasza 6:35; 1 Jana 4:8.
Imię Jehowa jest angielskim tłumaczeniem hebrajskiego imienia Boga – czterech liter יהוה (YHWH), znanego jako Tetragrammaton. Dokładna wymowa tego boskiego imienia w starożytnym języku hebrajskim nie jest znana. Forma „Jehowa” ma jednak długą historię w języku angielskim, pojawiając się po raz pierwszy w przekładzie Biblii Williama Tyndale’a z 1530 roku. *
Dlaczego wymowa imienia Bożego w starożytnym hebrajskim jest nieznana?
Starożytny hebrajski był pisany bez samogłosek, z użyciem tylko spółgłosek. Hebrajskojęzyczny czytelnik mógł łatwo dostarczyć odpowiednich samogłosek. Jednak po tym, jak pisma hebrajskie („Stary Testament”) zostały ukończone, niektórzy Żydzi przyjęli przesądne przekonanie, że wypowiadanie osobistego imienia Boga jest złe. Kiedy czytali na głos pismo, które zawierało imię Boga, zastępowali je wyrażeniami takimi jak „Pan” lub „Bóg”. Z upływem wieków przesąd ten rozprzestrzenił się i starożytna wymowa została w końcu utracona. *
Niektórzy uważają, że boskie imię było wymawiane jako „Jahwe”, podczas gdy inni sugerują inne możliwości. Zwój znad Morza Martwego zawierający część Księgi Kapłańskiej w języku greckim transliteruje imię Iao. Wcześni greccy pisarze sugerują również wymowę Iae, I-a-beʹ i I-a-ou-eʹ, ale żadna z nich nie może być udowodniona jako wymowa używana w starożytnym języku hebrajskim. *
Mylne wyobrażenia na temat imienia Bożego w Biblii
Mylne wyobrażenie: Tłumaczenia, które używają „Jehowa”, dodały to imię.
Fakt: Hebrajskie słowo oznaczające imię Boga w formie Tetragrammatonu pojawia się w Biblii około 7000 razy. * Większość przekładów arbitralnie usuwa imię Boga i zastępuje je tytułem takim jak „Pan.”
Błędne przekonanie: Wszechmogący Bóg nie potrzebuje unikalnego imienia.
Fakt: Bóg sam zainspirował pisarzy biblijnych do używania jego imienia tysiące razy i kieruje tymi, którzy go czczą, aby używali jego imienia. (Izajasza 42:8; Joela 2:32; Malachiasza 3:16; Rzymian 10:13) W rzeczywistości Bóg potępił fałszywych proroków, którzy próbowali sprawić, by ludzie zapomnieli o Jego imieniu – Jeremiasza 23:27.
Mylne przekonanie: Zgodnie z tradycją Żydów, imię Boże powinno być usunięte z Biblii.
Fakt: Prawdą jest, że niektórzy żydowscy uczeni w Piśmie odmawiali wymawiania boskiego imienia. Jednak nie usunęli go ze swoich kopii Biblii. W każdym razie, Bóg nie chce, abyśmy podążali za ludzkimi tradycjami, które odbiegają od Jego przykazań.-Mt 15:1-3.
Błędne przekonanie: Imię Boże nie powinno być używane w Biblii, ponieważ nie wiadomo dokładnie, jak wymówić je po hebrajsku.
Fakt: Ten tok rozumowania zakłada, że Bóg oczekuje, iż ludzie mówiący różnymi językami będą identycznie wymawiać Jego imię. Jednakże Biblia wskazuje, że czciciele Boga w przeszłości, którzy mówili różnymi językami, wymawiali właściwe imiona inaczej.
Pomyślmy, na przykład, o izraelskim sędzi Jozue. Chrześcijanie pierwszego wieku, którzy mówili po hebrajsku, wymówiliby jego imię Yehoh-shuʹaʽ, podczas gdy ci, którzy mówili po grecku, powiedzieliby I-e-sousʹ. Biblia zapisuje greckie tłumaczenie hebrajskiego imienia Jozuego, pokazując, że chrześcijanie podążali rozsądnym kursem używania formy nazw własnych powszechnych w ich języku – Dzieje Apostolskie 7:45; Hebrajczyków 4:8.
Tę samą zasadę można zastosować do tłumaczenia boskiego imienia. O wiele ważniejsze od wybranej dokładnej wymowy jest to, aby imię Boże otrzymało należne mu miejsce w Biblii.
Ta sama zasada może być zastosowana do tłumaczenia imienia Bożego.