Pytanie: „Jakie są początki różnych odłamów chrześcijaństwa?”
Odpowiedź: Kościół rozpoczął się od nadprzyrodzonego dzieła Bożego w Jerozolimie. Około pięćdziesiąt dni po zmartwychwstaniu Jezusa, Duch Święty napełnił uczniów, a oni zostali upoważnieni do głoszenia ewangelii. Dzieje Apostolskie 2 opisują rezultaty przyjścia Ducha – trzy tysiące ludzi zostało zbawionych tego dnia, a Kościół rozpoczął swoją działalność (werset 41). Od tego czasu jedności i prostoty, chrześcijaństwo podzieliło się na różne gałęzie. Dziś większość uczonych wyróżnia trzy główne odłamy chrześcijaństwa: Katolicyzm, Prawosławie i Protestantyzm, które dzielą się na inne gałęzie. Czasami anglikanizm jest wymieniany jako czwarta gałąź; czasami jest wymieniany jako część protestantyzmu.
Rzymskokatolicyzm. Katolicyzm jest największą i najbardziej widoczną gałęzią chrześcijaństwa i jest tym, o czym wielu ludzi automatycznie myśli, kiedy myśli o chrześcijaństwie. Katolicyzm rozpoczął się około czwartego lub piątego wieku naszej ery. Wcześniej chrześcijaństwo było prześladowaną sektą w świecie rzymskim, ale cesarz Konstantyn zapewnił tolerancję religijną Edyktem Mediolańskim w 313 r. n.e. Po tym, jak chrześcijanie otrzymali wolność religijną, rozpoczęła się konsolidacja władzy kościelnej w Rzymie, tendencja rzymskiego biskupa do nazywania siebie „papieżem” („ojcem”) oraz napływ nowych członków kościoła, którzy przynieśli ze sobą elementy swoich pogańskich religii. Do czasu, gdy nastał V wiek, wprowadzono kilka pozabiblijnych praktyk rzymskokatolickich, w tym celibat dla księży. Chociaż kościół zawsze miał przeciwników władzy sprawowanej przez Rzym, katolicyzm pozostał dominującą gałęzią chrześcijaństwa przez sześćset lat.
Kościół rzymskokatolicki można podzielić na Kościół łaciński i katolickie kościoły wschodnie, takie jak katolicki Kościół ormiański, katolicki Kościół macedoński, katolicki Kościół syriacki i katolicki Kościół erytrejski. Istnieją również inne kościoły katolickie, które pozostają niezależne od Kościoła rzymskiego, takie jak katolicki Kościół celtycki, Wolny Kościół Katolicki w Niemczech i Polski Narodowy Kościół Katolicki.
Prawosławie wschodnie. Wschodni Kościół Prawosławny oficjalnie rozpoczął swoją działalność w 1054 roku od Wielkiej Schizmy. Wydarzenie to zostało przyspieszone przez podwójną ekskomunikę papieża Leona IX (z Kościoła Zachodniego lub Rzymskiego) i patriarchy Michała I (z Kościoła Wschodniego). Do schizmy doprowadziła długa historia nieporozumień dotyczących władzy papieskiej, brzmienia Credo Nicejskiego oraz tego, kto sprawował duchową jurysdykcję nad Bałkanami.
Wschodni Kościół Prawosławny nie jest jednym kościołem, lecz raczej rodziną trzynastu samorządnych ciał, określanych przez naród, w którym się znajdują. Należą do nich Grecki Kościół Prawosławny, Rosyjski Kościół Prawosławny, Koptyjski Kościół Prawosławny i Fiński Kościół Prawosławny.
Protestantyzm. Ruch protestancki rozpoczął się w 1517 r. wraz z reformacją prowadzoną przez Marcina Lutra, Ulricha Zwingli i Jana Kalwina, którzy próbowali zreformować Kościół rzymskokatolicki. Lista potrzebnych reform była długa – nadużycia władzy i niebiblijne doktryny były powszechne w Kościele rzymskim. Kiedy stało się jasne, że przywódcy kościelni będą za wszelką cenę opierać się reformom, różne grupy zaczęły odłączać się od katolicyzmu: Kościół luterański wziął swoją nazwę od Marcina Lutra, niemieckiego przywódcy reformacji. Prezbiterianie w Szkocji podążali za przywództwem Johna Knoxa. Anabaptyści wyróżniali się tym, że praktykowali chrzest wierzących, a nie chrzest niemowląt. Anglikanizm rozpoczął się w Anglii z powodu nieteologicznego sporu między papieżem a królem Henrykiem VIII.
Inne kościoły zgrupowane w ramach ruchu protestanckiego obejmują Kościół Metodystów (założony przez Johna Wesleya, który wyszedł z anglikanizmu), kościoły Amiszów i Mennonitów (duchowi spadkobiercy anabaptystów), kościoły baptystów, kościoły bezwyznaniowe i kościoły zielonoświątkowe.
.