Świąd, określany również jako świąd, jest nieprzyjemnym doznaniem skórnym prowokującym chęć drapania się. Jest to często nieprzyjemne, subiektywne odczucie odpowiedzialne za obniżenie jakości życia w różnych schorzeniach psychodermatologicznych. Towarzyszące schorzenia psychiatryczne, w tym depresja i lęk, są często związane z cyklem świądu i drapania. Wzajemna i skomplikowana relacja między psychiką a świądem jest przedmiotem wielu badań. Neurobiologia świądu obejmuje złożoność specyficznych mediatorów, szlaków neuronalnych związanych ze świądem oraz centralnego przetwarzania świądu. Związek świądu z psychiką można podzielić na trzy grupy: choroby świądowe z następstwami psychospołecznymi, choroby świądowe nasilające się pod wpływem czynników psychospołecznych oraz zaburzenia psychiczne powodujące świąd. Modulacja świądu i bólu w większości przypadków idzie w parze i obejmuje różne substancje, w tym histaminę, interleukiny, receptory aktywowane przez proteazy, receptory potencjału przejściowego, opioidy i kannabinoidy. Istotną rolę odgrywa również ścisła interakcja między keratynocytami a zakończeniami nerwowymi modulującymi ból i świąd. Leczenie świądu związanego z jego komponentami psychosomatycznymi jest ukierunkowane na znalezienie przyczyny i przyjęcie holistycznego podejścia, aby zająć się nie tylko aspektami dermatologicznymi i somatosensorycznymi, ale także poznawczymi, emocjonalnymi i psychospołecznymi. Zintegrowany wielodyscyplinarny zespół składający się z dermatologa, psychiatry, psychologa i pracownika socjalnego jest niezbędny w rozwiązywaniu wieloaspektowych aspektów świądu.
.