Cel: Ocena związku między stwardnieniem kręgowych „płyt końcowych” a bólem szyi.
Projekt: Przeprowadzono retrospektywne badanie bocznych radiogramów kręgosłupa szyjnego z wykorzystaniem systemu Picture Archive and Communication System (PACS).
Pacjenci: Oceniono losowo dwieście kartotek pacjentów, składających się z czterech równych grup, od A do D. Średni wiek pacjentów wynosił odpowiednio 62+/-7,4 lat, 61+/-7,5 lat, 40+/-5,6 lat i 23+/-5,6 lat. W grupie A wszyscy pacjenci mieli objawy bólu szyi i radiologiczne rozpoznanie „stwardnienia płyt końcowych” kręgosłupa szyjnego. W grupach od B do D rekrutowano pacjentów bezobjawowych, w wieku odpowiednio 50-69, 30-49 i 10-29 lat. Za pomocą systemu PACS zmierzono gęstość radiograficzną oraz średnicę strzałkową, grubość i powierzchnię blaszek końcowych na poziomie C5.
Wyniki i wnioski: Nie stwierdzono istotnych różnic w gęstości radiograficznej płytek końcowych ani pomiędzy grupą objawową i bezobjawową (grupy A i B), ani pomiędzy poszczególnymi grupami wiekowymi (grupy B, C i D). Stwierdzono jednak istotny wzrost powierzchni i grubości płytek końcowych zarówno w grupie B (P<0,005), jak i w grupie C (P<0,01) w porównaniu z grupą D. Wskazuje to, że stopień stwardnienia płytek końcowych zwiększa się wraz z wiekiem. Nasze wyniki sugerują, że radiologiczna gęstość płytek końcowych kręgów szyjnych nie koreluje ani z bólem szyi, ani z wiekiem. Objaw radiologiczny „sklerotyzacji blaszek końcowych” może być nadrejestrowany, co dodatkowo ogranicza jego wartość w ocenie pacjentów ze spondylozą szyjną.