W marcu postanowiłem podjąć wyzwanie w kodowaniu nowej gry visual novel dla #NaNoRenO2020.
Dwa dni przed oficjalnym rozpoczęciem pandemii COVID-19, zostałem zwolniony z pracy. Było to błogosławieństwo w przebraniu, ponieważ zaznaczyłem w moich wcześniejszych postach, że chcę skupić swój czas na kodowaniu. Więc co jest lepszym sposobem na powrót do rytmu rzeczy poprzez wyzwanie stworzenia kolejnej gry przy użyciu Ren’Py.
Wrzucenie pandemii do mieszanki było trochę krzywą kulą, jako że byłem odpowiedzialny za edukację domową mojego dziecka, jednocześnie zachowując odrobinę zdrowego rozsądku, próbując utrzymać się na powierzchni finansowo. Mimo to byłem dość zdeterminowany, aby stworzyć grę od początku do końca przed terminem #NaNoRenO2020.
Były dwa wyzwania, którym stawiłem czoła podczas tworzenia mojej drugiej gry z gatunku visual novel – stworzenie linii fabularnej z różnymi gałęziami wyboru oraz opracowanie zasobów do gry. Oto jak poradziłem sobie z tymi wyzwaniami bez poczucia przytłoczenia:
-
Przez pierwszy tydzień marca 2020 roku poświęciłem ten czas na rozpisanie linii fabularnej, która zawierała przerwy w dialogu i miejsca, w których powinny być zaznaczone gałęzie wyboru. To była najtrudniejsza część wyzwania, ponieważ uważałem, by nie uczynić opowiadania zbyt długim do tego stopnia, że stracę wątek. Napisałem szybkie streszczenie gry i postanowiłem je rozwinąć, pamiętając jednocześnie o tym, jak fabuła wiąże się z wyborami postaci.
-
Gdy miałem już opracowaną historię, poświęciłem dwa tygodnie na zaprojektowanie zasobów. Ponieważ było to oparte na mojej serii webkomiksów, sam zająłem się częścią projektową. Praca nad tłami była dla mnie trudna, więc zdecydowałem się na ciężką manipulację zdjęciami, używając darmowych zdjęć z Pexels. Tworzenie sprite’ów nie było zbyt trudne, z wyjątkiem śledzenia różnych ekspresji nastroju i utrzymywania rozmiarów rozdzielczości.
-
Przez pozostałe tygodnie miesiąca zacząłem kodować grę przy użyciu Ren’Py na moim MacBooku. Ta część fazy była łatwa, ponieważ ułożyłem historię w formie scenariusza, w którym zaznaczyłem, kto mówi, a kto nie. To była także fajna okazja, by dowiedzieć się, że mogę podzielić grę na osobne pliki skryptów i wskazać je jako rozdziały. Pomocne, gdy trzeba stworzyć rozgałęzienia i pozwolić grze wiedzieć, czy wybór kończy się zapewnieniem dobrego lub złego zakończenia.
-
Gdy skrypt był już gotowy, dodałem aktywa i przetestowałem przejścia. Wyeksportowałem projekt na platformy Windows i Mac i sprawdziłem, czy działa dobrze, zanim przesłałem je na mój profil itch.io.
Ale tak naprawdę, jak udało mi się to wszystko zrobić, będąc w kwarantannie?
Pomimo ciągłych aktualizacji wiadomości na temat pandemii, zdałem sobie sprawę, że podczas gdy sytuacja jest poza moją kontrolą i napływem hałasu z punktów informacyjnych – dla dobra mojego zdrowia psychicznego, zminimalizowałem rozproszenia, wyłączając aktualizacje mediów społecznościowych i używam czasu nocnego do pracy nad moimi ilustracjami i kodowaniem. Czasami zdarza mi się zostać do późna, ponieważ uważam, że w nocy jestem najbardziej produktywny. Zarządzanie czasem było głównym kluczem do pozostania produktywnym i trzymałem harmonogram tego, co musi być zrobione, poza obowiązkami życiowymi.
Rezultat?
Miałem dużo zabawy przy tworzeniu mojej drugiej gry, którą czułem, że jest znacznym ulepszeniem mojej pierwszej, która została wydana z powrotem w 2019 roku. Dodatkowo pomogło mi to poradzić sobie z tym, co dzieje się z pandemią COVID-19, poświęcając moją twórczą energię na moją grę visual novel.
Możecie sprawdzić moją najnowszą grę „Moo Times Of Betsy: Episode 2” na moim profilu itch.io
.