Gregor Mendel, dzięki swojej pracy nad roślinami grochu, odkrył podstawowe prawa dziedziczenia. Wydedukował, że geny występują w parach i są dziedziczone jako odrębne jednostki, po jednej od każdego z rodziców. Mendel prześledził segregację genów rodzicielskich i ich pojawienie się u potomstwa jako cech dominujących lub recesywnych. Rozpoznał matematyczne wzory dziedziczenia z pokolenia na pokolenie. Prawa dziedziczności Mendla są zwykle określane jako: 1) Prawo Segregacji: Każda dziedziczona cecha jest określona przez parę genów. Geny rodziców są losowo rozdzielane do komórek płciowych tak, że komórki płciowe zawierają tylko jeden gen z danej pary. Potomstwo dziedziczy zatem jeden allel genetyczny od każdego rodzica, gdy komórki płciowe łączą się w zapłodnieniu.2) Prawo Niezależnego Asortymentu: Geny dla różnych cech są sortowane oddzielnie od siebie tak, że dziedziczenie jednej cechy nie jest zależne od dziedziczenia innej. 3) Prawo dominacji: Organizm posiadający naprzemienne formy genu będzie wyrażał formę, która jest dominująca. Eksperymenty genetyczne, które Mendel przeprowadził na roślinach grochu zajęły mu osiem lat (1856-1863), a swoje wyniki opublikował w 1865 roku. W tym czasie Mendel wyhodował ponad 10 000 roślin grochu, śledząc liczbę i typ potomstwa. Praca Mendla i jego prawa dziedziczenia nie były doceniane w jego czasach. Dopiero w 1900 r., po ponownym odkryciu jego praw, zrozumiano jego wyniki eksperymentalne.