Francisco Pizarro był odkrywcą, żołnierzem i konkwistadorem najbardziej znanym z podbicia Inków i stracenia ich przywódcy, Atahuapli. Urodził się około 1474 roku w Trujillo, w Hiszpanii. Jako żołnierz służył w wyprawie Vasco Núñeza de Balboa w 1513 r., podczas której odkrył Ocean Spokojny. Upadek imperium Inków utorował drogę do kolonizacji Peru przez Hiszpanię i założenia jego stolicy, Limy.
Francisco Pizarro: Wczesne życie
Francisco Pizarro urodził się w 1474 roku w Trujillo w Hiszpanii. Jego ojciec, kapitan Gonzalo Pizarro, był biednym rolnikiem. Jego matka, Francisca González, była również niskiego urodzenia i nie była żoną ojca Pizarro.
Skuszony opowieściami o przygodach w Nowym Świecie, w 1510 roku Pizarro dołączył do 300 osadników pod wodzą Alonso de Ojeda, aby założyć kolonię na wybrzeżu Ameryki Południowej. Nazwali bagnistą kolonię w dzisiejszej Kolumbii „San Sebastian”. Gdy zapasy żywności były na wyczerpaniu, Ojeda opuścił kolonię, by zdobyć zapasy, pozostawiając Pizarro na czele. Tylko 100 z 300 osadników przetrwało tropikalne upały i choroby w nowym domu, a ci, którzy przeżyli, wrócili do Cartageny. W Cartagenie Pizarro połączył siły z Vasco Núñezem de Balboa i założył nową kolonię, Darién, na zachodnim brzegu Zatoki Urabskiej. Stała się ona pierwszą stabilną hiszpańską osadą na kontynencie południowoamerykańskim.
W 1513 roku Pizarro działał jako kapitan Vasco Núñez de Balboa w wyprawie, podczas której Balboa stał się pierwszym Europejczykiem, który „odkrył” Ocean Spokojny.
W następnym roku Pedro Arias Dávila zastąpił Balboę na stanowisku gubernatora Castilla de Oro. Dávila nakazał Pizarro aresztować Balboa, jego byłego współpracownika, co Pizarro uczynił. Kiedy Balboa został stracony, Pizarro został sowicie wynagrodzony za swoją lojalność wobec Dávili: Od 1519 do 1523 roku Pizarro był burmistrzem nowo założonego miasta Panamá i wkrótce stał się bogaty.
Pizarro podbija Peru
Pragnąc dokonać własnych odkryć, Pizarro zawiązał spółkę z kolegą żołnierzem Diego de Almagro. W latach 1524-1525, a potem ponownie w latach 1526-1528, żeglował z Almagro i księdzem, Hernando de Luque, w podróżach odkrywczych i podbojach wzdłuż zachodniego wybrzeża Ameryki Południowej.
Pierwsza wyprawa zakończyła się niepowodzeniem, ale w 1526 r. Pizarro dotarł do Peru i usłyszał opowieści o wielkim władcy i jego bogactwach w górach. Powrócił, aby uzyskać pozwolenie na zajęcie tych ziem dla Hiszpanii.
Król Hiszpanii Karol zgodził się na prośbę Pizarra i obiecał mu, że będzie gubernatorem każdej ziemi, którą podbije. W 1531 roku Pizarro i jego załoga, w tym trzech jego przyrodnich braci – Gonzalo, Hernando i Juan Pizarro – wypłynęli z Panamy. W listopadzie 1532 roku Pizarro wkroczył do miasta Cajamarca, gdzie inkaski wódz Atahuapla świętował zwycięstwo nad swoim bratem Huáscarem w inkaskiej wojnie domowej. Pizarro wziął Atahuapla jako zakładnika. Pomimo zapłacenia dużego okupu za jego życie, Atahuapla został zabity w 1533 roku. Pizarro następnie zdobył Cuzco, inne ważne miasto Inków, i założył miasto Lima, obecnie stolicę Peru.
Śmierć Francisco Pizarro
Rywalizacja Pizarra z Almagro doprowadziła do konfliktu w 1537 roku. Almagro przejął władzę w Cuzco po tym, jak jeden z przyrodnich braci Pizarra, Juan Pizarro, został zabity podczas buntu. Pizarro nie chciał, by Almagro przejął miasto, ale był zbyt stary, by samemu walczyć, więc wysłał swoich braci do Cuzco, by walczyli. Pokonali oni Almagro, a następnie go zabili. W odwecie, uzbrojeni zwolennicy Almagro włamali się do pałacu Pizarra w Limie i zamordowali go 26 czerwca 1541 r.
.