Nick Zangwill zdefiniował formalizm w sztuce jako odnoszący się do tych właściwości, „które są określone wyłącznie przez właściwości zmysłowe lub fizyczne – tak długo, jak fizyczne właściwości, o których mowa, nie są relacjami do innych rzeczy i innych czasów.” Filozof i architekt Branko Mitrovic zdefiniował formalizm w sztuce i architekturze jako „doktrynę, która stwierdza, że estetyczne właściwości dzieł sztuki wizualnej wynikają z właściwości wizualnych i przestrzennych.”
Zgodnie z obserwacją, że dzieła sztuki mogą ogólnie zawierać właściwości formalne i właściwości nieformalne, filozof Nick Zangwill wyodrębnił trzy rodzaje formalizmu, jakie są spotykane na przełomie XXI wieku. Po pierwsze, Zangwill identyfikuje skrajnych formalistów, którzy uważają, „że wszystkie dzieła sztuki są dziełami czysto formalnymi – gdzie dzieło jest czysto formalne, jeśli wszystkie jego własności estetyczne są formalnymi własnościami estetycznymi”, następnie definiuje myślicieli antyformalistycznych jako tych, którzy „uważają, że żadne dzieła sztuki nie mają formalnych własności estetycznych”. Trzeci typ, który Zangwill identyfikuje jako reprezentujący przejście filozofii estetyki w XXI wiek to umiarkowany formalizm, gdzie jego główni wyraziciele bronią zasady, „że wszystkie estetyczne właściwości dzieł sztuki w wybranej klasie są formalne, a po drugie, że chociaż wiele dzieł sztuki spoza tej klasy ma nieformalne właściwości estetyczne, wiele z tych dzieł ma również ważne formalne właściwości estetyczne, które nie mogą być ignorowane.”
Filozof Michalle Gal zaproponowała umiarkowaną wersję formalizmu, zatytułowaną „Głęboki formalizm”, który jest formalizmem symbolicznym opartym na estetyzmie filozoficznym. Dzieło sztuki jest przez nią definiowane jako forma głęboka: „forma przesiąknięta treścią, której nie da się z niej wydobyć. Treść artystyczna, jako że nie istnieje i nie ma sensu poza formą, nie może być właściwie, poza spekulatywnym odniesieniem, przywołana. Treść zamyka formę w nieprzezroczystym, nierefleksyjnym, produktywnym symbolu.” Wprowadza tu szerokie pojęcie symbolu, symbolu nieprzezroczystego-produktywnego: takiego, który nie jest przezroczysty dla z góry założonych lub ustalonych odniesień i znaczeń, ale raczej wytwarza nowe.
.