Norowirusy powodują choroby przewodu pokarmowego u ludzi. Zakażenie norowirusem może powodować wymioty, biegunkę i ból brzucha. Mniej typowe objawy to niska gorączka, dreszcze i ból głowy. Wymioty mogą być nagłe i częste, powodując znaczną utratę płynów. Śmierć jest rzadka, ale pozostaje jako ryzyko, zwłaszcza u osób starszych lub osób z osłabionym układem odpornościowym.
Powrót do zdrowia następuje zwykle w ciągu jednego lub dwóch dni. Okres inkubacji waha się od 12 do 48 godzin. Czasami objawy mogą być łagodniejsze i utrzymywać się przez tydzień, ale nie odnotowano żadnych długoterminowych niekorzystnych skutków zdrowotnych.
Norowirusy należą do rodziny Caliciviridae i są dobrze znane jako powodujące „zimową chorobę wymiotną” lub „grypę żołądkową”, co wynika z ich szybkiego rozprzestrzeniania się w populacjach ludzkich, szczególnie w miesiącach zimowych. Norowirusy są stosunkowo odporne w środowisku: mogą przetrwać zarówno mróz, jak i wysokie temperatury (do 60°C). Wirusy mogą przetrwać długi czas na różnych powierzchniach. Gotowanie skorupiaków na parze może umożliwić im przetrwanie. Ważne jest, aby zauważyć, że wirusy mogą przetrwać do 10 ppm chloru, znacznie przekraczając poziomy rutynowo obecne w publicznych systemach wody pitnej (mniej niż 2 ppm).
Przenoszenie
Norowirusy są wysoce zaraźliwe i 10-100 cząstek wirusowych może wystarczyć do zakażenia osoby. Są one przenoszone głównie drogą fekalno-oralną, przez spożycie skażonej żywności lub wody, albo przez bezpośrednie przenoszenie z człowieka na człowieka. Wymioty skutecznie tworzą aerozole z dużą zawartością cząstek wirusa, które przedostają się na błonę śluzową jamy ustnej lub zanieczyszczają powierzchnie. Wirus długo utrzymuje się na różnych powierzchniach, dlatego środowisko może być źródłem nowych zakażeń. Podczas jednego wybuchu epidemii norowirusowego zapalenia żołądka i jelit zwykle występuje kilka dróg transmisji. Mimo, że okres inkubacji jest stosunkowo krótki (15-50h), dawka zakażająca jest bardzo mała i dochodzi do bezobjawowego rozsiewu, pochodzenie ogniska jest często trudne do potwierdzenia. Na przykład, po pierwotnej transmisji drogą pokarmową lub wodną często następuje wtórna transmisja z osoby na osobę do bliskich kontaktów. Wydalanie wirusa rozpoczyna się zwykle wraz z wystąpieniem objawów (głównie wymiotów i biegunki) i może trwać przez 2 tygodnie po wyzdrowieniu.
Ponieważ odporność może utrzymywać się tylko przez kilka miesięcy i jest specyficzna dla danego szczepu, a biorąc pod uwagę zmienność genetyczną, zakażenie może wystąpić kilka razy w ciągu życia i dotyczy osób w każdym wieku. Podatność na zakażenie jest prawdopodobnie uwarunkowana genetycznie. Według ostatnich badań, osoby z grupą krwi 0 są najbardziej narażone na zakażenie.
Ogniska epidemiczne
Wiele różnych produktów spożywczych było związanych z ogniskami epidemicznymi norowirusów. Maliny i ostrygi spowodowały kilka krajowych i międzynarodowych ognisk zakażeń. W zasadzie każdy artykuł spożywczy może ulec zakażeniu, jeśli będzie obsługiwany przez zakażoną osobę lub jeśli zostanie umyty lub nawilżony skażoną wodą. Zakażenia norowirusami skutecznie rozprzestrzeniają się z osoby na osobę w środowiskach społecznych, takich jak szpitale, szkoły, ośrodki opieki dziennej i domy opieki. Kilka ognisk odnotowano na statkach wycieczkowych, które stanowią idealne zamknięte środowisko dla rozprzestrzeniania się zakażenia.
Środki zapobiegawcze
- Prawidłowe mycie rąk po skorzystaniu z łazienki/toalety i zawsze przed rozpoczęciem przygotowywania posiłków;
- Izolacja chorych pacjentów, jeśli to możliwe;
- Staranne czyszczenie środowiska i dezynfekcja miejsc publicznych, w tym toalet, w których wystąpiły wymioty. Środki dezynfekcyjne powinny mieć wysoką skuteczność wirusobójczą;
- Podczas sprzątania wymiocin zaleca się stosowanie lekkich masek, aby zapobiec zakażeniu przez aerozole. Rękawice powinny być używane podczas czyszczenia i dezynfekcji otoczenia;
- Unikanie kontaktu z żywnością podczas występowania objawów żołądkowo-jelitowych i pozostawanie z dala od żywności przez co najmniej 48 godzin po ustąpieniu objawów. W przypadku pracowników służby zdrowia zaleca się intensywną dezynfekcję rąk przez 14 dni przy użyciu środka dezynfekcyjnego o działaniu wirusobójczym po ustąpieniu objawów.
.