Stopy samobójstw
Co siedemnaście minut ktoś w Stanach Zjednoczonych umiera przez samobójstwo.
Samobójstwo zajmuje trzecie miejsce wśród przyczyn śmierci Amerykanów w wieku poniżej dwudziestu jeden lat, i jest numerem dwa dla studentów college’u.
W 1995 roku więcej młodych ludzi zmarło z powodu samobójstwa niż z powodu AIDS, raka, udaru, zapalenia płuc, grypy, wad wrodzonych i chorób serca razem wziętych.
Samobójstwo było, według Światowej Organizacji Zdrowia, odpowiedzialne za prawie 2 procent zgonów na całym świecie w 1998 roku, co stawia je przed wojną i przed zabójstwami.
Statystyki dotyczące depresji
Od 20% do 30% nastolatków zgłasza objawy depresji. Podczas gdy kiedyś depresja była uważana za przypadłość „dorosłych”, dziś średni wiek zachorowania wynosi 15 lat.
Prawie 9 procent uczniów szkół średnich podjęło próbę samobójczą w ciągu ostatniego roku.
Wczesne rozpoznanie i leczenie zaburzeń zdrowia psychicznego zwiększa prawdopodobieństwo, że nastolatek może prowadzić produktywne dorosłe życie.
Większość rozpowszechnionych zaburzeń u młodzieży jest uleczalna. Ale dostarczanie leczenia nie jest w żaden sposób zapewnione.
Szkoły są de facto systemem dostarczania usług w zakresie zdrowia psychicznego dla dzieci i młodzieży. Ale poziom usług dostępnych jest słaby, i różni się znacznie. Z 2000 szkół badanych w ramach badania zatytułowanego „Leczenie i zapobieganie zaburzeniom zdrowia psychicznego młodzieży, co wiemy i czego nie wiemy”, opublikowanego w 2005 roku, nieco ponad połowa miała dostęp w pełnym wymiarze czasu do specjalisty zdrowia psychicznego.
Primary-lekarze opieki – które mogą służyć jako brama do specjalistycznego leczenia – często są nieodpowiednio przeszkoleni do identyfikacji i diagnozowania problemów zdrowia psychicznego. Wielu lekarzy wyraziło niskie zaufanie do swoich możliwości wykrywania zaburzeń psychicznych wśród nastolatków objętych ich opieką.
Terminologia zdrowia psychicznego: Words Matter
„Kiedy napiętnowana grupa ludzi, taka jak ci z chorobami psychicznymi, walczy o większe zrozumienie i akceptację, uwaga na język używany w rozmowach i pismach na ich temat jest szczególnie ważna.”
Ogólną zasadą jest używanie języka person-first. Podstawową koncepcją języka person-first jest to, że stan zdrowia psychicznego (lub stan fizyczny czy inny) jest tylko jednym z aspektów tego, kim jest dana osoba, a nie cechą definiującą.
Preferowany język zamiast
|
Jest osobą, która otrzymuje pomoc/leczenie w związku ze zdrowiem psychicznym lub problemem z używaniem substancji albo niepełnosprawnością psychiatryczną |
Jest pacjentem |
|
Jest osobą niepełnosprawną |
Jest niepełnosprawny/niepełnosprawny |
| Jest dzieckiem pełnosprawnym |
Jest normalny |
|
Ma zdiagnozowane zaburzenie dwubiegunowe Żyje z zaburzeniem dwubiegunowym |
Jest (a) dwubiegunowa |
| Ma problem ze zdrowiem psychicznym lub wyzwaniem
Jest osobą z doświadczeniem choroby psychicznej |
Jest chory psychicznie/zaburzony emocjonalnie/psychicznie/nienormalny/lunatyczny |
|
Ma uszkodzenie mózgu uraz mózgu |
Jest uszkodzony/a |
| Doświadcza objawów psychozy/Słyszy głosy |
Jest psychotyczny/a |
|
Jest niepełnosprawny/a intelektualnie Jest upośledzony umysłowo |
Jest upośledzony umysłowo |
| Ma autyzm |
Jest autystyczny |
|
Jest objęty świadczeniami w zakresie zdrowia psychicznego |
Pacjent/ sprawa z zakresu zdrowia psychicznego zdrowia psychicznego |
|
Próbował popełnić samobójstwo |
Nieudane samobójstwo |
|
Uczeń otrzymujący edukację specjalną |
Uczeń edukacji specjalnej |
|
Osoba z zaburzeniami używania substancji |
Nałogowiec, nadużywający, ćpun |
| Przeżywa lub jest leczona, ma diagnozę lub historię choroby psychicznej |
Cierpi na chorobę psychiczną lub jest jej ofiarą |
.