Wiesz, kiedy widzisz coś, co po prostu wygląda dobrze, ale nie możesz wskazać dlaczego? Alexa Hampton, która zdobyła podstawową wiedzę na temat takich budynków podróżując ze swoim ojcem, legendarnym amerykańskim dekoratorem Markiem Hamptonem, twierdzi, że ma to związek z jego skalą, a częściej z proporcjami, na które wpływ miała klasyczna architektura. Ale ta koncepcja nie jest tylko czymś z podręczników historii: Jest zbudowany wokół funkcji.
„Jeśli kopiesz z powrotem do dlaczego rzeczy są takie, jakie są, to wszystko jest o wielkości ludzi”, wyjaśnia Hampton. Na przykład: „Powodem, dla którego lubię kinkiety na wysokości pięciu stóp sześć od ziemi, jest to, że to jest generalnie tam, gdzie są gałki oczne”, mówi.
Ogólna spójność ludzkich rozmiarów zaowocowała czymś w rodzaju szablonu do projektowania, który istnieje od pokoleń i na wszystkich kontynentach. Wiele z lekcji proporcji, na które powołuje się Hampton, pochodzi z klasycznej starożytności. Zrozumienie klasycznego wystroju jest bardzo podobne do tego, że współcześni tancerze muszą najpierw nauczyć się baletu – chodzi o uchwycenie podstaw każdej formy sztuki, co daje możliwość zastosowania ich w nowych kombinacjach. „Jak powiedziała Julie Andrews, kiedy znasz nuty do śpiewania, możesz zaśpiewać wszystko” – mówi Hampton.
Jak więc nauczyć się tych nut? Cóż, „najprostszą edukacją, jaką możesz zdobyć w projektowaniu, jest spojrzenie na klasyczną architekturę”, zachęca Hampton. „Spójrz na Pałac Buckingham, architekturę gotycką lub rosyjskie pałace. Im więcej patrzysz, tym lepiej to zrozumiesz”.
Aby iść w parze z tymi obserwacjami, Hampton oferuje kilka notatek. Pomyśl o tym jak o przewodniku do nauki, a kiedy już go przeczytasz, wróć i spójrz na niektóre ze swoich ulubionych budynków i przestrzeni – może sprawić, że zobaczysz je w zupełnie nowym świetle.
Utrzymaj spójną skalę
Jak powiedział Hampton, wszystko to opiera się na ludzkiej formie – szablonie, który się nie zmieni, bez względu na to, czy jesteś w wielkiej posiadłości, czy w skromnym mieszkaniu. I warto mieć to na uwadze podczas dekorowania: „Nie wierzę, że meble powinny być skalowane, jeśli pokój jest większy – uważam to za niedorzeczne” – mówi Hampton. „Wszystko powinno być skalowane do ludzkiego ciała.”
„Czasami ludzie dostają te ogromne domy i myślą, że muszą je przeskalować” – mówi projektantka. „Umieszczają obrazy zbyt wysoko, a meble daleko od siebie, i to po prostu wygląda nie na miejscu”.
Zamiast skalować się na większą przestrzeń, Hampton sugeruje stworzenie w niej wielu grup mebli w ludzkiej skali.
Keep practicality in mind
Oczywiście, skalowanie w oparciu o ludzi jest z natury logiczne. „Zawsze jest żyłka praktyczności biegnąca przez cały proces”, mówi Hampton o swojej pracy projektanta wnętrz. Ta koncepcja jest dobra do wykorzystania, gdy czujesz się niepewnie. Na jakiej wysokości powinny znajdować się Twoje blaty? Prawdopodobnie tuż nad talią, tak abyś mógł swobodnie pracować przy nich stojąc. Jak duży powinien być dywan w Twojej sypialni? Na tyle szeroki, abyś mógł postawić na nim stopy, gdy wstajesz z łóżka. Gdzie powinieneś powiesić obraz? Mniej więcej na wysokości oczu, tak abyś mógł go widzieć. Kiedy zaczniesz podchodzić do projektowania w ten sposób, zdasz sobie sprawę, że jego „zasady” są mniej surowymi barierami, a bardziej rozsądnymi sugestiami.
Dodaj różnorodność
„Jednym z głównych sposobów, jak sądzę, aby być bardziej płynnym w kwestii proporcji, jest posiadanie w pokoju elementów o wielu różnych proporcjach”, mówi Hampton. „Jeśli masz wszystkie meble tej samej wielkości, nie ma rytmu, nie ma ruchu równowagi, to jest bardzo statyczne”.
Ale nadal, radzi, centralnym barometrem powinna być – zgadłeś – ludzka forma. „Po ustanowieniu tej ramy, można przejść powyżej i poniżej, lub, że linia przelotowa, iść w górę i poniżej niego,” mówi. „Ale to wszystko jest przywiązane do tej linii.”
Ta linia, w rzeczywistości, jest tym, co łączy kawałki mniejszych i większych skalach. Rozmawiając przez telefon z pokoju, który urządził jej ojciec, Hampton mówi: „Ten pokój ma naprawdę dużą sofę, a potem te malutkie krzesełka w kształcie pantofelków. Gdybym pokazała te krzesła i tę sofę klientowi, pomyślałby, że zwariowałam. Ale to nie jest w próżni: łączą je elementy o innych rozmiarach. A one razem sprawiają, że jest on skalowany zarówno do pomieszczenia, jak i do ludzkiego ciała.”
Myśl w 3D
Nie tylko chcesz proporcjonalnej zmienności w swoich meblach, chcesz jej w swoim układzie. W dużym pokoju, rozbij ślad na sekcje z dywanami o różnych rozmiarach. „Często chcesz mieć naprawdę duży dywan, aby wzmocnić i połączyć przestrzenie”, mówi Hampton. „Ale potem możesz umieścić mniejszy dywanik pod stolikiem do kawy i częścią sofy, aby punktować tę przestrzeń jako własne miejsce docelowe.”
Zastanów się nad przepływem
To również będzie kierować przepływem pokoju: „Musisz myśleć o wzorcach ruchu”, mówi Hampton. „Musi istnieć ścieżka od otworu do pokoju do drzwi wychodzących na zewnątrz”. Ścieżki te mogą być podyktowane zarówno przez rozmieszczenie mebli, jak i kontury dywanów. „Na przykład, nie możesz mieć krawędzi dywanu jako swojej ścieżki”, mówi Hampton. „Twoja ścieżka jest albo pokryta przez dywan, albo nie jest pokryta przez dywan”. Jeśli dekorujesz pokój, który łączy dwa inne pokoje, służąc jako rodzaj przestrzeni przejściowej, upewnij się, że istnieje wyraźna ścieżka od jednych drzwi do drugich.
Nadal się ucz
Jak mówi Hampton, im więcej patrzysz na swoje otoczenie (lub książki i magazyny przedstawiające wspaniałe wnętrza), tym lepiej zrozumiesz, co działa, a co nie. Projektantka wspomina jeden przypadek jako nastolatka, który potwierdził znaczenie edukacji przez obserwację.
„Zaraz po ukończeniu college’u mój ojciec miał pojechać na wycieczkę do Włoch z Amerykańską Akademią w Rzymie”, wspomina. „I w ostatniej chwili, on nie mógł – więc moja matka i ja pojechaliśmy. Byłam zachwycona”. Ich towarzysze w podróży byli grupą najlepszych architektów, projektantów i artystów.
„Pewnego dnia znalazłem się obok Michaela Gravesa i staliśmy na wzgórzu z widokiem na budynek”, wspomina Hampton. „A on powiedział do mnie: 'Czy możesz mi powiedzieć, co jest nie tak z tym domem?’. Cóż to było za pytanie zadane przez geniusza w swojej dziedzinie” – mówi Hampton. „Byłem przerażony”.
„Mój umysł się ścigał, a ja w końcu powiedziałam: 'po tej stronie są cztery okna, a powinno być pięć'”, wspomina. Graves przytaknął „i uciekłam tak szybko, jak tylko mogłam”, śmieje się Hampton.
„Dużo myślałem o tej historii przez te wszystkie lata. I na koniec dnia myślę, że to nie było szczęście – to było po prostu, jeśli patrzysz wystarczająco dużo i widzisz wystarczająco dużo, w końcu możesz powiedzieć, że coś jest nie tak.”
Śledź House Beautiful na Instagramie.
.