Samotna zabawa jest jednym z pierwszych etapów zabawy. Zabawa w pojedynkę jest naturalnym krokiem w rozwoju zachowań zabawowych dzieci w wieku 0-2 lat.
Dzieci uczą się poprzez zabawę i na tym etapie nie nauczyły się jeszcze wystarczająco dużo z relacji, aby móc bawić się razem z innymi.
Zabawa w pojedynkę daje dzieciom czas, którego potrzebują, aby myśleć, odkrywać i tworzyć. Kiedy dziecko bawi się samo, uczy się koncentracji, samodzielnego myślenia, wpada na kreatywne pomysły i reguluje emocje. Wszystko to są ważne rzeczy, których dziecko musi się nauczyć. Granie niezależnie jest ważne i normalne.
Babcie i maluchy (od urodzenia do około dwóch) są na tym etapie. Ten wiek są bardzo zajęci badaniem i odkrywaniem ich nowego świata. Każdy nowy obiekt lub sytuacja, która jest wprowadzana jest nowym doświadczeniem uczenia się.
Pozytywne strony samotnej zabawy
-
Dzieci mają możliwość swobodnego korzystania ze swojej wyobraźni
-
Uczą się i ćwiczą umiejętności fizyczne i umysłowe
-
Dzieci są w stanie być w pełni zaangażowane w działanie, dlatego doświadczają „przepływu”
-
Są w stanie odkrywać, tworzenia i uczenia się, jak rzeczy działają
-
To pozwala im tworzyć własne zasady zabawy
-
To oznacza, że dziecko nie musi spełniać oczekiwań innych
Samotna zabawa nie powinna być wykorzystywana do identyfikowania dzieci nietowarzyskich. W żaden sposób dzieci nie są „nietowarzyskie”, ale raczej uczą się poprzez zabawę.
Mimo, że „zabawa społeczna” (wspólna zabawa) rozwija się w wieku około 3 lub 4 lat, ważne jest, aby zauważyć, że samotna zabawa nie zanika.
Rodzaje samotnej zabawy
-
Samotna aktywna zabawa: Samotna aktywna zabawa obejmuje również zabawę w udawanie podczas zabawy w pojedynkę lub z wyimaginowanym towarzyszem. Jest to pomost pomiędzy samotną zabawą a prawdziwą zabawą społeczną. Obejmuje powtarzające się proste czynności z użyciem lub bez użycia zabawek lub innych przedmiotów, na przykład uderzanie o siebie dwóch drewnianych klocków lub napełnianie wiadra piaskiem i wysypywanie go.
-
Samotna zabawa w wyobraźnię: Może ona wzmocnić zdrowy rozwój, ponieważ dziecko przebywające samotnie w swoim pokoju, wykonując czynność w wymyślonej historii, wykazuje się myśleniem abstrakcyjnym, językiem i kreatywnością.
Po „zabawie w samotność” (zabawie w samotności) następuje „zabawa na gapę” – oglądanie i obserwowanie zabawy innych – w wieku około dwóch lat.
.