Używając erytrocytów frakcjonowanych wiekowo, ciepłe autoprzeciwciała można zaklasyfikować do dwóch odrębnych kategorii, w zależności od ich reaktywności z frakcjami krwinek czerwonych wzbogaconych w retikulocyty (młodsze) lub ubogich w retikulocyty (starsze). Siła bezpośredniego testu antyglobulinowego (DAT) na sfrakcjonowanych pod względem wieku krwinkach czerwonych 24 pacjentów wskazała, że 19 (79%) miało ciepłe autoprzeciwciało IgG, które reagowało preferencyjnie ze starszymi krwinkami czerwonymi. U 7 z tych 19 pacjentów (37%), DAT był negatywny przy użyciu frakcji krwinek czerwonych wzbogaconych w retikulocyty. Określiliśmy tę preferencyjną reaktywność ciepłych autoprzeciwciał ze starszymi krwinkami czerwonymi jako typ I. Pięciu z 24 badanych pacjentów (21%) miało ciepłe autoprzeciwciało IgG, które nie wykazywało preferencji dla młodych lub starszych krwinek czerwonych. Ten wzór reaktywności ciepłych autoprzeciwciał określiliśmy jako typ II. U wszystkich 5 pacjentów posiadających ciepłe autoprzeciwciała typu II wystąpiła ciężka niedokrwistość. W przeciwieństwie do tego, 6 z 19 pacjentów posiadających ciepłe autoprzeciwciała typu I nie miało klinicznych dowodów niedokrwistości podczas badania, a 11 z 19 miało tylko lekką lub umiarkowaną niedokrwistość. Dodatkowo, nasze wyniki z zastosowaniem ciepłych autoprzeciwciał typu I nasuwają pytania dotyczące swoistości grupy krwi ciepłych autoprzeciwciał. Antygen rozpoznawany przez ciepłe autoprzeciwciało typu I może być kryptantygenem. Swoistość Rh lub względna swoistość Rh, często związana z ciepłymi autoprzeciwciałami, może być po prostu przypadkowym odkryciem.
.