Evan MacLean, antropolog i psycholog z University of Arizona, uważa, że hormony mogą być przynajmniej częściowo odpowiedzialne. On i jego zespół opublikowali niedawno badania w Frontiers in Psychology, gdzie omawiają związek między hormonami wazopresyną i oksytocyną a zachowaniem społecznym psów. Zespół odkrył, że psy, które mają bardziej wyrównany temperament, mają więcej oksytocyny we krwi, podczas gdy te, które są bardziej agresywne, mają więcej wazopresyny. MacLean zdaje sobie jednak sprawę, że hormony to tylko część obrazu. Wiele psów skłania się ku agresji, kiedy czują się w jakiś sposób zagrożone. Niektórym psom wystarczy sam widok innego psa, aby poczuły się zagrożone. Inne psy reagują agresywnie tylko wtedy, gdy inny pies narusza ich terytorium, próbuje domagać się dominacji lub wydaje się, że konkuruje z nimi o zasoby, takie jak jedzenie lub zabawki. W niektórych przypadkach dwa psy mogą być po prostu w starciu osobowości, co może się zdarzyć w psim społeczeństwie tak samo jak wśród ludzi.
Niektóre psy mogą być bardziej podatne na agresję ze względu na swój temperament, historię lub sytuację. Jeśli Twój pies miał złe doświadczenia z innymi psami, kiedy był młody, a nawet jeśli jego pierwsi właściciele nie socjalizowali go z innymi psami, może on być bojaźliwy wobec innych psów i przez to bardziej agresywny jako dorosły. Niektóre psy czują się również bardziej niepewnie, kiedy są trzymane na smyczy lub ogrodzeniu, co sprawia, że w takich sytuacjach są bardziej agresywne w stosunku do innych psów. Niezależnie od źródła konfliktu, sama agresja jest próbą odebrania lub odzyskania dominacji przez psa atakującego. Rzadko zdarza się to nagle. Większość psów daje innemu psu znak ostrzegawczy, taki jak warczenie lub szczerzenie zębów, aby pokazać, że zachowanie innego psa nie jest w porządku. Zazwyczaj eskaluje to do agresji tylko wtedy, gdy drugi pies nie okaże uległości.