Alfabet, jak najlepiej historycy mogą powiedzieć, dostał swój początek w starożytnym Egipcie gdzieś w Średniej Epoce Brązu, ale nie z Egipcjanami. Oni byli, w tym czasie, pisanie z zestawem hieroglifów, które były używane zarówno jako reprezentacje spółgłosek ich języka i jako logografów (logograf lub logogram jest literą, symbolem lub znakiem używanym do reprezentowania całego słowa). Podczas gdy glify były w pewnym sensie alfabetyczne, były one używane bardziej dla ich logograficznego komponentu niż jako „litery”.”
Byli to albo kananejscy robotnicy żyjący na Półwyspie Synaj w 19 wieku p.n.e. albo semiccy robotnicy żyjący w Centralnym Egipcie w 15 wieku p.n.e., którzy stworzyli pierwsze czysto alfabetyczne pismo. W ciągu następnych kilku stuleci alfabet ten rozprzestrzenił się na pozostałą część Bliskiego Wschodu i do Europy. Prawie wszystkie późniejsze alfabety w świecie zachodnim albo wywodzą się z niego, albo zostały zainspirowane lub zaadaptowane z jednego z jego potomków.
Pierwszymi ludźmi, którzy intensywnie korzystali z alfabetu, jaki wyłonił się z Egiptu, byli Fenicjanie, którzy rządzili małym imperium morskich miast-państw i kolonii wokół Morza Śródziemnego. Ich szerokie zastosowanie alfabetu w transakcjach biznesowych w ich rozległej sieci handlowej doprowadziło do jego szybkiego rozprzestrzenienia się w całym regionie śródziemnomorskim – późniejsze wersje nazywano alfabetem fenickim.
Grecy zapożyczyli alfabet fenicki w VIII wieku p.n.e. lub wcześniej, zachowując porządek i dostosowując go do własnego języka. (Na przykład, alfabet fenicki nie miał liter reprezentujących samogłoski, które były ważne w języku greckim i musiały zostać dodane). Po dopracowaniu szczegółów swojego nowego alfabetu Grecy mieszkający na Półwyspie Apenińskim weszli w kontakt z plemieniem znanym jako Latynowie. Gdzieś w V wieku p.n.e. plemię to przyjęło pismo od Greków i innego plemienia zwanego Etruskami, wybierając i mieszając litery z obu alfabetów w zależności od potrzeb.
Latynowie powiększali swoją populację, rozmiar geograficzny i wpływy kulturowe przez wieki, tworząc małe imperium zwane Rzymem. Podbijając większą część Europy, Rzymianie zabrali ze sobą swój alfabet i rozpowszechnili go na nowych ziemiach. Nawet gdy imperium skurczyło się i upadło, alfabet łaciński przetrwał wśród mieszkańców dawnych ziem rzymskich. Alfabet został zaadaptowany do niektórych rodzimych języków i wywarł wpływ na inne – najbardziej zauważalny dla nas, staroangielski, który dał początek średnioangielskiemu i współczesnemu angielskiemu, którego używamy dzisiaj.
Proste jak ABC
Przez wszystkie adaptacje i mutacje, kolejność liter w alfabecie była stosunkowo stabilna. W latach dwudziestych XX wieku archeolodzy znaleźli tuzin kamiennych tablic używanych w szkole w Ugarit, mieście w dzisiejszej Syrii, które pochodzą z XIV wieku p.n.e. i zachowują dwa porządki alfabetu ugaryckiego. Jeden, „Północnosemicki porządek” jest związany z alfabetem fenickim i hebrajskim i zawiera fragmenty porządku znanego współczesnym użytkownikom języka angielskiego: a, b…g, h…l, m…q,r.
As the alphabet traveled around the world, those who adopted it did very little to change the basic order. Patrząc na tę animację z Uniwersytetu w Maryland, można zobaczyć, jak rzeczy pozostały w dużej mierze takie same między Fenicjanami a łaciną. Długie ciągi liter, takie jak abcdef, pozostają nietknięte przez tysiące lat.
Więc porządek ma starożytne korzenie, ale skąd się wziął?
Niechcę cię rozczarować, ale naprawdę nie jesteśmy pewni. Praktyka posiadania liter w ustalonym porządku ma sens: jest łatwiejsza do nauczania i uczenia się. Dlaczego niektórzy starożytni ludzie ułożyli je w tej szczególnej kolejności, jest nieznane. Ktokolwiek to zrobił, nie pozostawił żadnego znanego nam zapisu wyjaśniającego, dlaczego ustawił litery w ten sposób.
Ale to nie znaczy, że jesteśmy na totalnej przegranej pozycji. Uczeni mają mnóstwo hipotez na temat kolejności, odnoszących się do wszystkiego, od astrologii, skal muzycznych, liczb i poezji. Oto niektóre z pomysłów, które pojawiły się wśród naukowców zajmujących się alfabetem:
Pierwszy alfabet opracowany w Egipcie mógł zostać zaadaptowany z jakiejś części ogromnego systemu egipskich hieroglifów, więc może być tak, że egipski system również poinformował o kolejności.
*
Starożytny porządek był długim urządzeniem mnemotechnicznym. Wcześni użytkownicy ciągnęli litery razem, by odpowiadały słowom mnemotechnicznego zdania lub fabuły.
*
In Semitic Writing: From Pictograph to Alphabet GR Driver porusza kilka wyjaśnień, z którymi się spotkał, od „teorii astralnych lub księżycowych” do porządku „reprezentującego poemat dydaktyczny” lub „opartego na notacji sumeryjskich skal muzycznych.”
*
David Diringer, w The Alphabet: A Key to the History of Mankind, sugeruje, że nie ma żadnego powodu: „…jest wysoce prawdopodobne, że ta sprawa nie ma żadnego szczególnego znaczenia… Istnieje pewien pozór fonetycznego grupowania w kolejności liter alfabetu północnosemickiego, ale może to być przypadkowe.”
*
Alfabet mógł mieć numeryczny komponent, a kolejność jest odwrócona, aby podążać za i dopasowywać się do liczb, które litery reprezentowały dla kupców. Later civilizations hung on to the obsolete order for convenience’s sake.
While that’s pretty much the best we can do with the core of the order, we do have a better handle on the way a few specific letters fell into their places. Nowe dodatki do przyjętego alfabetu zawsze wydają się być dodawane na końcu linii, prowadząc do tego, że x, y i z wychodzą z tyłu.
Gdy Grecy zapożyczyli fenickie litery, dodali swoje własne, domowej roboty litery na końcu, jak rodowe X. Gdy imperium Aleksandra Wielkiego weszło w kontakt z Rzymem później, Rzymianie zapożyczyli kilka greckich słów i dostosowali swój alfabet ponownie, aby je napisać. Pożyczyli Y i Z, które za pierwszym razem wyrzucili do kosza, i przyczepili je na końcu alfabetu.
Jak się nazywa ta (alfabetyczna) piosenka?
Śpiewno-śpiewana kolejność nadaje się do muzyki tak dobrze, że niektórzy pytali, czy litery zostały ułożone w ten sposób, aby pasowały do piosenki o alfabecie. Ale starożytny porządek był tylko po raz pierwszy ustawiony na melodię i copyrighted w połowie 1830s. Niektóre źródła podają oryginalny tytuł jako „The ABC: A German Air With Variations for the Flute With an Easy Accompaniment for the Piano Forte,” podczas gdy inni, w tym The Straight Dope, powiedzieć, że był nazywany „The Schoolmaster.”
Melodia piosenki alfabetu jest starszy i został również użyty w „Baa Baa Black Sheep,” „Twinkle, Twinkle, Little Star” i niemiecki „Ist das nicht ein Schnitzelbank?” i francuski „Ah! Vous Dirai-Je, Maman.” Ta francuska piosenka wiejska może być jej najwcześniejszym pojawieniem się, datowanym na 1761.
.