Diagnostyka skręcenia i nadwyrężenia stawu skokowego

Łagodne skręcenia i nadwyrężenia mogą być często leczone w domu, podczas gdy ciężkie mogą wymagać pewnej formy unieruchomienia, a nawet operacji w celu naprawy uszkodzonych struktur.

Proces diagnostyczny w przypadku skręcenia lub nadwyrężenia stawu skokowego zazwyczaj obejmuje badanie fizykalne i klasyfikację według ciężkości.

Klasyfikacja ciężkości skręcenia i nadwyrężenia stawu skokowego

Lekarze zazwyczaj stosują trzystopniowy system klasyfikacji podczas diagnozowania skręceń i nadwyrężeń:

Stopień 1
W stopniu 1 skręcenia i nadwyrężenia stawu skokowego, występuje minimalne rozerwanie więzadeł lub mięśni/ścięgien. Uraz jest przede wszystkim nadmiernym naciągnięciem, a wszelkie istniejące rozdarcia są na poziomie mikroskopowym. Tkliwość, ból i obrzęk w miejscu urazu jest minimalny, ale wystarczający do zauważenia podczas oglądania lub palpacji (dotykania). Lekkie zasinienie lub odbarwienie skóry może być obecne, a upośledzenie stania/chodzenia jest również minimalne.

Stopień 2
W zwichnięciach i naciągnięciach stawu skokowego stopnia 2, występuje umiarkowane rozerwanie więzadeł lub mięśni/ścięgien. W umiarkowanym rozdarciu, niektóre pojedyncze włókna więzadła lub mięśnia/ścięgna mogą być całkowicie rozerwane, ale nadal istnieje wystarczająco dużo innych włókien nienaruszonych, aby tkanka zachowała swoją integralność. Opuchlizna, ból i tkliwość w miejscu urazu są umiarkowane, chociaż może wystąpić pewna utrata zakresu ruchu. U niektórych pacjentów ze skręceniami i nadwyrężeniami stopnia 2 może wystąpić niestabilność kostki, np. kostka częściowo ustępuje podczas stania lub chodzenia. Umiarkowane zasinienia lub przebarwienia skóry mogą być obecne, a pacjent może mieć pewne problemy z chodzeniem lub staniem.

Stopień 3
W zwichnięciach i naciągnięciach kostki stopnia 3, występuje całkowite rozerwanie lub zerwanie dotkniętych więzadeł lub mięśni/ścięgien, bez pojedynczych włókien pozostających nienaruszonych. Obrzęk i tkliwość w miejscu urazu jest znaczna i często obejmuje poważne przebarwienia skóry (czarno-niebieskie, purpurowo-czarne). Kostka nie jest w stanie utrzymać żadnego ciężaru, a pozostały zakres ruchu jest niewielki lub żaden. Stanie, chodzenie lub obracanie stopy jest niemożliwe.

Niezależnie od widocznej ciężkości urazu, osoby, które podejrzewają, że mają skręcenie lub nadwyrężenie kostki powinny jak najszybciej zwrócić się o odpowiednią pomoc medyczną, aby otrzymać właściwą diagnozę i leczenie. Opóźnianie leczenia może czasami pogorszyć stan kostki.

Czego należy oczekiwać podczas badania skręcenia lub nadwyrężenia kostki

Podczas diagnozowania skręcenia lub nadwyrężenia i oceniania jego ciężkości, lekarze zazwyczaj wykonują jedną lub więcej z następujących czynności:

1. Oglądają kostkę w celu określenia poziomu obrzęku i zasinienia.
2. Obmacywanie miejsca urazu w celu określenia stopnia tkliwości i obrzęku.
3. Rotacja, zgięcie lub rozciągnięcie stopy i kostki w celu sprawdzenia zakresu ruchu i określenia, która tkanka (tkanki) uległa urazowi. Czynność ta może być dość bolesna, szczególnie u pacjentów ze skręceniami i nadwyrężeniami stopnia 2 lub 3.
4. Zleć badania diagnostyczne, takie jak prześwietlenie rentgenowskie lub rezonans magnetyczny (MRI), aby dokładnie określić, które tkanki uległy urazowi i gdzie, a także aby wykluczyć ewentualne złamanie kości, odpryski kostne lub inne współistniejące urazy powierzchni stawowych. W niektórych przypadkach MRI może być konieczne do czasu ustąpienia początkowego obrzęku i zasinienia.1,2

Chociaż skręcenia i nadwyrężenia stawu skokowego mają podobne objawy i podobne sposoby leczenia, ważne jest postawienie prawidłowego rozpoznania, aby można było zastosować odpowiedni protokół leczenia, zwłaszcza w przypadku ciężkich lub przewlekłych urazów, które mogą wymagać operacji.

.