Padaczka
Depakene jest przeznaczony do podawania doustnego. Kapsułki leku Depakene należy połykać w całości bez żucia, aby uniknąć miejscowego podrażnienia jamy ustnej i gardła.
Pacjentów należy poinformować, aby przyjmowali lek Depakene codziennie, zgodnie z zaleceniami. W przypadku pominięcia dawki należy ją przyjąć tak szybko, jak to możliwe, chyba że zbliża się pora przyjęcia kolejnej dawki. W przypadku pominięcia dawki pacjent nie powinien podwajać następnej dawki.
Depakene jest wskazany jako monoterapia i terapia wspomagająca w złożonych napadach częściowych u dorosłych i pacjentów pediatrycznych w wieku do 10 lat oraz w prostych i złożonych napadach nieświadomości. W miarę zwiększania dawki produktu Depakene, stężenie klonazepamu, diazepamu, etosuksymidu, lamotryginy, tolbutamidu, fenobarbitalu, karbamazepiny i (lub) fenytoiny może ulec zmianie.
Złożone napady częściowe
Dla dorosłych i dzieci w wieku 10 lat i starszych.
Monoterapia (terapia początkowa)
Depaken nie był systematycznie badany jako terapia początkowa. Pacjenci powinni rozpoczynać leczenie od dawki 10 do 15 mg/kg/dobę. Dawkę należy zwiększać o 5 do 10 mg/kg/tydzień w celu uzyskania optymalnej odpowiedzi klinicznej. Zazwyczaj optymalną odpowiedź kliniczną uzyskuje się przy dawkach dobowych poniżej 60 mg/kg/dobę. Jeśli nie uzyskano zadowalającej odpowiedzi klinicznej, należy zmierzyć stężenie leku w osoczu, aby określić, czy znajduje się ono w zwykle akceptowanym zakresie terapeutycznym (50 do 100 mcg/mL). Nie można sformułować zaleceń dotyczących bezpieczeństwa stosowania walproinianu w dawkach powyżej 60 mg/kg/dobę.
Prawdopodobieństwo wystąpienia trombocytopenii zwiększa się znacząco przy całkowitym stężeniu walproinianu w osoczu powyżej 110 mcg/mL u kobiet i 135 mcg/mL u mężczyzn. Korzyści wynikające z lepszej kontroli napadów przy stosowaniu większych dawek należy rozważyć w stosunku do możliwości większej częstości występowania działań niepożądanych.
Konwersja do monoterapii
Pacjenci powinni rozpoczynać leczenie od dawki 10 do 15 mg/kg/dobę. Dawkę należy zwiększać o 5 do 10 mg/kg/tydzień w celu uzyskania optymalnej odpowiedzi klinicznej. Zazwyczaj optymalną odpowiedź kliniczną uzyskuje się w dawkach dobowych poniżej 60 mg/kg/dobę. Jeśli nie uzyskano zadowalającej odpowiedzi klinicznej, należy zmierzyć stężenie leku w osoczu, aby określić, czy znajduje się ono w zwykle akceptowanym zakresie terapeutycznym (50-100 mcg/mL). Nie można sformułować zaleceń dotyczących bezpieczeństwa stosowania walproinianu w dawkach powyżej 60 mg/kg/dobę. Dawkę jednocześnie stosowanego leku przeciwpadaczkowego (AED) można zwykle zmniejszać o około 25% co 2 tygodnie. Zmniejszanie dawki można rozpocząć podczas rozpoczynania leczenia produktem Depakene lub opóźnić o 1 do 2 tygodni, jeśli istnieje obawa, że podczas zmniejszania dawki może dojść do wystąpienia napadów drgawkowych. Szybkość i czas trwania odstawienia jednocześnie stosowanego leku AED mogą być bardzo zmienne, a pacjenci powinni być ściśle monitorowani w tym okresie pod kątem zwiększonej częstości napadów.
Terapia wspomagająca
Depakene może być dodany do schematu leczenia pacjenta w dawce 10 do 15 mg/kg/dobę. Dawka może być zwiększona o 5 do 10 mg/kg/tydzień w celu osiągnięcia optymalnej odpowiedzi klinicznej. Zazwyczaj optymalną odpowiedź kliniczną uzyskuje się w dawkach dobowych poniżej 60 mg/kg/dobę. Jeśli nie uzyskano zadowalającej odpowiedzi klinicznej, należy zmierzyć stężenie leku w osoczu, aby określić, czy znajduje się ono w zwykle akceptowanym zakresie terapeutycznym (50 do 100 mcg/mL). Nie można sformułować zaleceń dotyczących bezpieczeństwa stosowania walproinianu w dawkach powyżej 60 mg/kg/dobę. Jeśli całkowita dawka dobowa przekracza 250 mg, należy ją podawać w dawkach podzielonych.
W badaniu dotyczącym leczenia wspomagającego złożonych napadów częściowych, w którym pacjenci oprócz tabletek Depakote otrzymywali karbamazepinę lub fenytoinę, nie było konieczne dostosowanie dawki karbamazepiny lub fenytoiny. Jednakże, ponieważ walproinian może wchodzić w interakcje z tymi lub innymi jednocześnie podawanymi lekami z grupy AED, jak również z innymi lekami, zaleca się okresowe oznaczanie stężenia w osoczu jednocześnie podawanych leków z grupy AED we wczesnym okresie leczenia.
Proste i złożone napady nieobecności
Zalecana dawka początkowa wynosi 15 mg/kg/dobę, zwiększana w odstępach tygodniowych o 5 do 10 mg/kg/dobę do czasu opanowania napadów lub wystąpienia działań niepożądanych wykluczających dalsze zwiększanie dawki. Maksymalna zalecana dawka wynosi 60 mg/kg/dobę. Jeśli całkowita dawka dobowa przekracza 250 mg, należy ją podawać w dawkach podzielonych.
Nie ustalono dobrej korelacji pomiędzy dawką dobową, stężeniem w surowicy i działaniem terapeutycznym. Uważa się jednak, że terapeutyczne stężenie walproinianu w surowicy u większości pacjentów z napadami nieświadomości wynosi od 50 do 100 mcg/ml. Niektórzy pacjenci mogą być kontrolowani przy niższych lub wyższych stężeniach w surowicy .
Podwyższanie dawki produktu Depakene może wpływać na stężenie fenobarbitalu i (lub) fenytoiny we krwi.
Nie należy gwałtownie przerywać stosowania leków przeciwpadaczkowych u pacjentów, u których lek jest podawany w celu zapobiegania dużym napadom, ze względu na duże prawdopodobieństwo wystąpienia stanu padaczkowego z towarzyszącym niedotlenieniem i zagrożeniem życia.
Następująca tabela jest wskazówką dla początkowej dawki dobowej produktu Depakene (kwas walproinowy) (15 mg/kg/dobę):
| Waga | Całkowita dawka dobowa (mg) | Liczba kapsułek lub łyżeczek syropu | |||
|---|---|---|---|---|---|
| (Kg) | (Lb) | Dawka 1 | Dawka 2 | Dawka 3 | |
| 10 – 24. 24.9 | 22 – 54.9 | 250 | 0 | 0 | 1 |
| 25 – 39.9 | 55 – 87.9 | 500 | 1 | 0 | 1 |
| 40 – 59.9 | 88 – 131.9 | 750 | 1 | 1 | 1 |
| 60 – 74.9 | 132 – 164.9 | 1,000 | 1 | 1 | 2 |
| 75 – 89.9 | 165 – 197.9 | 1,250 | 2 | 1 | 2 |