W Biblii nie ma wzmianki ani o święcie Chanuka, ani o wydarzeniach historycznych, które doprowadziły do jego ustanowienia.
Najbardziej szczegółowy opis historii Chanuki znajduje się w Pierwszej i Drugiej Księdze Machabejskiej. Jednakże, te księgi nie są zawarte w Biblii Hebrajskiej.
Księgi Machabejskie są częścią tego, co jest znane jako Apokryfy (greckie dla „ukrytych rzeczy”), które były uważane za część kanonu biblijnego przez Żydów z Aleksandrii, ale nie przez Żydów w starożytnym Izraelu.
Nie jest jasne dokładnie, dlaczego te księgi zostały wykluczone, choć istnieje kilka teorii – żadna z nich nie jest w pełni satysfakcjonująca. Jedną z nich jest to, że starożytni rabini, którzy ustalili kanon biblijny, woleli starsze dzieła, a Księga Machabejska jest stosunkowo nowa (choć tak samo nowa jak Księga Daniela, która jest włączona). Inni sugerują, że wykluczenie było wynikiem starożytnej żydowskiej rywalizacji lub z powodu praktycznego pragnienia, aby nie promować historii wcześniejszej udanej żydowskiej rebelii w czasie, gdy Żydzi niedawno ponieśli klęskę w swoim buncie przeciwko Rzymianom.
Święto Chanuka pojawia się tylko w późniejszych tekstach żydowskich, a konkretnie w Talmudzie, gdzie zawarte są najwcześniejsze szczegóły dotyczące praktyki święta i zapalania świateł.
.