 |
  |
 |
Re, Bóg Słońca |
Bóg Słońca był uważany za centralną i pierwotną siłę stworzenia. Codziennie wschodzące i zachodzące słońce stanowiło namacalny dowód mocy słońca, które spadało na zachodnie niebo i odradzało się każdego ranka na wschodnim niebie.
Re przyniósł Egipcjanom koncepcję Maat – zasadę prawdy (Right) i zrównoważonej sprawiedliwości. Ta fundamentalna koncepcja stała się kamieniem węgielnym egipskiej cywilizacji. Kosmiczna podróż słońca, symbolizowana przez skarabeusza (żuk gnojowy, który przesuwa dysk słoneczny po niebie), trwałaby tak długo, jak długo kult boga słońca i Maat byłyby respektowane. W początkowych etapach istnienia bóstw, królewskość Re została przeniesiona na inne formy boga słońca – na Szu, potem Geba i wreszcie Ozyrysa.
Na ziemi, królowie Starego Królestwa byli uważani za śmiertelne wcielenie boga słońca. Innymi słowy, król był bogiem na ziemi, a jego właściwe działania zapobiegały popadnięciu świata w chaos.
Bóg słońca jest również znany jako Ra-Horakhty („Horus z Horyzontu”) i Atum („Wszystko”), substancja, z której rozwinęło się całe stworzenie. Re-Horakhty jest identyfikowany jako bóg o ludzkim ciele i głowie sokoła, który nosi koronę w formie dysku słonecznego otoczonego kobrą lub koronę wykonaną z baranich rogów i strusich piór. Atum przedstawiany jest jako Król Egiptu i Władca Wszechświata i nosi Podwójną Koronę Egiptu. Wszystkie te formy boga słońca reprezentują obietnicę zmartwychwstania, odpowiedź na dylemat ludzkiej śmiertelności.
Kult słońca był podtrzymywany przez egipskich królów przez wieki. Budowali oni piramidy (symbole schodów do słońca lub skośnych promieni słońca), a później świątynie solarne na cześć bogów słońca. Kiedy król umierał, jego czyny były oceniane w zaświatach przez Ozyrysa, postać boga słońca i władcę podziemi. Jeśli zostały one uznane za sprawiedliwe, król został przemieniony w formę boga słońca.
menu główne | cywilizacja | religia | bogowie i boginie
.