Forma i funkcja.
Większość ctenoforów jest bezbarwna, chociaż Beroe cucumis jest różowa, a pas Wenus (Cestum veneris) ma delikatny fioletowy kolor. Bezbarwne gatunki są przezroczyste, gdy są zawieszone w wodzie, z wyjątkiem ich pięknie opalizujących rzędów płytek grzebieniowych. Większość galaretek grzebieniowych jest bioluminescencyjna; wykazują one nocne pokazy niebieskawego lub zielonkawego światła, które są jednymi z najbardziej błyskotliwych i pięknych znanych w królestwie zwierząt.
Większość z prawie 90 znanych gatunków galaretek grzebieniowych jest kulista lub owalna, z widocznym narządem zmysłu (statocystą) na jednym końcu (aboral) ciała i ustami na drugim końcu (oral). Narządami lokomocji jest osiem rzędów grzebieni, które wyrastają z okolic statocysty. Każdy rząd grzebienia składa się z serii poprzecznych płytek bardzo dużych rzęsek, połączonych u podstawy, zwanych grzebieniami. Kiedy rzęski biją, efektywny skok jest skierowany w stronę statocysty, tak że zwierzę zwykle pływa najpierw końcem oralnym. Bardziej prymitywne formy (rząd Cydippida) mają parę długich, zwijanych, rozgałęzionych macek, które służą do chwytania pokarmu. Macki są bogato zaopatrzone w komórki adhezyjne zwane koloblastami, które występują tylko u ctenoforów. Komórki te wytwarzają lepką wydzielinę, do której przylegają organizmy ofiar przy kontakcie.
Usta prowadzą do rurkowatego gardła, z którego aboralnego końca wyrasta skomplikowana, rozgałęziona seria kanałów tworzących przewód pokarmowy. Ponieważ struktura ta pełni zarówno funkcje trawienne, jak i krążeniowe, znana jest jako jama gastro-naczyniowa. Ctenophores nie mają prawdziwego odbytu; kanał centralny otwiera się w kierunku końca aboralnego przez dwa małe pory, przez które może odbywać się niewielka ilość wydzieliny.
Gonady rozwijają się jako zgrubienia wyściółki kanałów trawiennych. Układ nerwowy to prymitywna sieć nerwowa, nieco bardziej skoncentrowana pod płytkami grzebienia. Jest on podobny do systemu nerwowego knidarii. Nie ma śladu systemu wydalniczego.
Zewnętrzna część ciała pokryta jest cienką warstwą komórek ektodermalnych, które również linii gardła. Druga cienka warstwa komórek, stanowiąca endodermę, wyściela jamę gastralną. Pomiędzy ektodermą a endodermą znajduje się gruba, galaretowata warstwa – mezoglea. Ponieważ zawiera ona nie tylko wiele komórek mezenchymalnych (czyli niewyspecjalizowanej tkanki łącznej), ale także komórki wyspecjalizowane (np. komórki mięśniowe), mezoglea stanowi prawdziwą mezodermę. Pod tym względem galaretki grzebieniowe są bardziej rozwinięte niż nawet najbardziej złożone knidaria.