Czy potrafisz wymienić 27. literę alfabetu?
No jasne, że nie, w alfabecie jest tylko 26 liter.
Ale nie zawsze; kiedyś było ich 27. (No dobrze, 29, ale do tego dojdziemy później.)
Literą, o której tu mówimy, jest ampersand: dziś używa się go głównie w nazwach firm, jak Barnes & Noble, lub w skrótach, jak R&R.
To niezwykły mały krytyk. Skąd się wziął?
W pierwszym wieku rzymscy uczeni w piśmie pisali tekst kursywą, więc kiedy pisali „et” – łacińskie słowo oznaczające „i” – łączyli dwie litery. Z czasem zostało to zaadoptowane również w języku angielskim. 'And’ stało się zarówno słowem, jak i literą.
Nazwa dla tego symbolu – „ampersand” – pojawiła się wieki później. Na początku XIX wieku dzieci w szkołach recytujące alfabet wciąż kończyły go na '&’.
Ale nie można zakończyć 'X,Y, Z, and.’ Jak oni mogli to śpiewać na Ulicy Sezamkowej? To się nie rymuje.
Więc zamiast tego powiedzieli – bo to jest o wiele łatwiejsze – 'X, Y, Z i, per se, i.’
Per se, po łacinie, oznacza 'sam z siebie’. Tak więc studenci, czy Muppety, czy ktokolwiek inny, w rzeczywistości śpiewali: 'X, Y, Z i, samo przez się, „i.” (Czy nie uwielbialibyście być wtedy w przedszkolu?)
W ciągu kilku dekad, 'i per se i’ stało się – „ampersand.”
Okay, więc to jest uporządkowane. Ale co z literami 28 i 29?
Stary angielski został po raz pierwszy zapisany w futhorcowym alfabecie runicznym Anglosasów.
Chrześcijańscy misjonarze wprowadzili później alfabet łaciński, który go zastąpił, i przez pewien czas alfabet zawierał litery obu języków.
Ale dwie z nich wyszły z użycia.
Jedną z nich była litera zwana „thorn”, która reprezentowała dźwięk „the”.
Ponieważ symbol 'thorn’ i symbol 'y’ wyglądają niemal identycznie w średniowiecznym angielskim blackletterze, te dwie litery zostały błędnie zastąpione sobą.
To dlatego widzisz znaki wskazujące drogę do „Ye Olde Curiosity Shop” w wyśmiewanych wioskach Tudorów w Anglii; nie zmieniliśmy rzeczywistego dźwięku dla 'the’ na przestrzeni lat, tylko symbol, którego użyliśmy do jego przeliterowania.
Inną literą, która została porzucona było „wynn,” które reprezentowało dźwięk „uu”, który stał się, jak zapewne się domyślasz, „w”. Tak, podwójne U.
Więc masz to. Teraz znasz swój ampersand, cierń, wynn – nie zaśpiewasz razem ze mną?
Śledź mnie na mojej stronie autora na Facebooku
.