Usunięcie pęcherzyka żółciowego (cholecystektomia) jest ogólnie zalecane u osób z objawami związanymi z kamicą żółciową. Osoby z grupy wysokiego ryzyka powikłań chirurgicznych – czyli osoby starsze i osoby z chorobami współistniejącymi – mogą bardzo źle się poczuć w wyniku zapalenia pęcherzyka żółciowego. Podczas znieczulenia i operacji zdolność organizmu do tolerowania stresu jest obniżona, szczególnie u osób starszych i osób z chorobami współistniejącymi. Dlatego operacja może być szkodliwa dla tych osób, które i tak już źle się czują. Optymalne postępowanie kliniczne u tych osób nie jest znane. Jako jeden ze sposobów leczenia tych chorych zaproponowano zewnętrzny drenaż zawartości pęcherzyka żółciowego za pomocą rurki pod kontrolą skanów (przezskórna cholecystostomia). Poprzez drenaż zawartości pęcherzyka żółciowego, każdy zainfekowany materiał może zostać usunięty z organizmu, a to może poprawić stan zdrowia. Niektórzy uważają przezskórną cholecystostomię za jedyne wymagane leczenie i wykonują cholecystektomię tylko u tych, u których rozwiną się dalsze powikłania, podczas gdy inni zalecają rutynową cholecystektomię po przezskórnej cholecystostomii. Staraliśmy się dokonać przeglądu wszystkich informacji dostępnych w piśmiennictwie na ten temat i uzyskać informacje z randomizowanych badań klinicznych (badania zaprojektowane tak, aby zmniejszyć ryzyko wyciągnięcia błędnych wniosków z powodu faworyzowania badacza lub różnic w typie osób poddawanych różnym zabiegom) w celu określenia optymalnej metody postępowania z tymi osobami. Dwóch autorów przeglądu zbierało dane niezależnie jako sposób kontroli jakości.
Zidentyfikowaliśmy dwa badania ze 156 uczestnikami do tego przeglądu. Porównania zawarte w tych dwóch badaniach dotyczyły 1) przezskórnej cholecystostomii plus cholecystektomii laparoskopowej (usunięcie pęcherzyka żółciowego przez otwór kluczowy) natychmiast po poprawie stanu ogólnego (przezskórna cholecystostomia, a następnie wczesna cholecystektomia laparoskopowa) w porównaniu z planowaną opóźnioną cholecystektomią laparoskopową wykonywaną rutynowo (1 badanie; 70 uczestników) oraz 2) przezskórnej cholecystostomii w porównaniu z leczeniem zachowawczym (leczenie wspomagające i antybiotykoterapia) (1 badanie; 86 uczestników). Oba badania obarczone były wysokim ryzykiem błędu systematycznego (skłonność do wyciągania błędnych wniosków ze względu na sposób zaprojektowania badań i analizy danych). Nie było istotnej różnicy w proporcji uczestników, którzy zmarli lub rozwinęli powikłania pomiędzy którąkolwiek z grup porównawczych. Jakość życia nie została opisana w żadnym z badań. Nie stwierdzono istotnej różnicy w odsetku uczestników wymagających konwersji do otwartej cholecystektomii w jedynym porównaniu, w którym odnotowano ten wynik (przezskórna cholecystektomia, a następnie wczesna cholecystektomia laparoskopowa w porównaniu z opóźnioną cholecystektomią laparoskopową). Średni całkowity pobyt w szpitalu i średnie koszty były istotnie niższe w grupie, w której wykonano przezskórną cholecystostomię, a następnie wczesną cholecystektomię laparoskopową, w porównaniu z grupą, w której wykonano opóźnioną cholecystektomię laparoskopową. Ze względu na niewielką liczbę badań włączonych do tego przeglądu i małą liczebność próby, istnieje ryzyko wystąpienia błędów losowych (gra przypadku). Na podstawie obecnie dostępnych dowodów nie jesteśmy w stanie określić roli przezskórnej cholecystostomii w postępowaniu klinicznym u chirurgicznych pacjentów wysokiego ryzyka z ostrym zapaleniem pęcherzyka żółciowego. Istnieje potrzeba przeprowadzenia dobrze zaprojektowanych badań klinicznych o niskim ryzyku błędu systematycznego i błędów losowych w tym zakresie.