Co się zmieniło w rodzinnym mieście Harper Lee od czasu 'Mockingbird’

„Maycomb było starym miastem, ale było to zmęczone stare miasto, kiedy po raz pierwszy je poznałam.”

Tak Scout Finch opisuje niezłomnie południową scenerię ukochanej powieści Harper Lee, „Zabić drozda”. Maycomb jest fikcyjnym miastem, ale bazuje na miejscu urodzenia i domu dzieciństwa Lee w Monroeville, w Monroe County, Alabama, gdzie Lee zmarła w piątek.

Monroe County było doskonałym modelem dla scenerii powieści z czasów Depresji. Według danych spisu powszechnego z 1930 roku rolnicy, tacy jak powieściowa rodzina Cunninghamów, stanowili 74 procent hrabstwa.1 Monroe było w połowie czarne, w połowie białe, ale biali byli w lepszej sytuacji pod wieloma względami. Podczas gdy ojciec Scout, Atticus, czytał jej co wieczór, 25,8 procent czarnej populacji było analfabetami. Tylko 3 procent białej populacji nie umiało czytać.

Osiemdziesiąt cztery lata później hrabstwo Monroe stało się mniejsze, bielsze i bogatsze, ale różnice rasowe, które Lee zilustrowała w swojej książce, nadal istnieją. Wykopaliśmy dane spisu powszechnego z 1930 roku, kiedy książka została ustawiona; 1960, kiedy książka została opublikowana; i 2014, najnowszy rok, dla którego dane są dostępne.

Ogółem, hrabstwo Monroe jest nadal biedne, z 29,2 procentowym wskaźnikiem ubóstwa i 41,2 procentowym wskaźnikiem ubóstwa dzieci, zarówno znacznie powyżej wskaźnika dla USA ogółem. Nie zmniejszyły się też różnice rasowe od czasu opublikowania powieści, przynajmniej w Alabamie jako całości (dane na poziomie hrabstwa nie są dostępne): W 1960 r. ponad 75% Afroamerykanów w Alabamie żyło w ubóstwie, co stanowiło ponad dwukrotność wskaźnika ubóstwa białych, wynoszącego około 30%. W 2014 r. wskaźnik ubóstwa wśród czarnych w Alabamie wynosił 33,5 procent, nadal około dwa razy więcej niż 15,6 procent wśród białych.2

Rasowa różnica w dochodach wydaje się zmniejszać, ale pozostaje szeroka. W 2014 r. mediana dochodu gospodarstwa domowego dla białych rodzin w hrabstwie Monroe wynosiła 38 188 dolarów; dla czarnych była o połowę niższa i wynosiła 18 584 dolary. Równoważne dane nie są dostępne na poziomie hrabstwa czy nawet stanu dla 1960 roku, ale na Południu jako całości, typowa nie-biała rodzina zarabiała skorygowany o inflację ekwiwalent około 20 000 dolarów w 1959 roku, jedną trzecią kwoty zarobionej przez typową białą rodzinę.

I w końcu, tym co ostatecznie zburzyło dziecięcą niewinność Scout było niesłuszne skazanie przez ławę przysięgłych Toma Robinsona, czarnego mężczyzny, którego Atticus bronił. Dane dotyczące niesłusznego skazania – a już na pewno rodzaju świadomie niesłusznego oskarżenia przedstawionego w książce – z oczywistych powodów nie istnieją. Ale ponad pół wieku po opublikowaniu książki Zabić drozda, kwestie rasy i systemu sądownictwa karnego pozostają w centrum krajowej dyskusji, a w całym kraju miały miejsce powszechne protesty dotyczące sposobu, w jaki czarni obywatele są traktowani przez system egzekwowania prawa. Według danych Sentencing Project, wskaźnik uwięzienia czarnych w Alabamie jest trzy i pół raza wyższy niż białych. Ta dysproporcja należy do najmniejszych w kraju.

KLARYFIKACJA (22 lutego, 10:55 rano): Wcześniejsza wersja tego artykułu nie zauważyła, że wysokość dochodu dla nie-białych rodzin na Południu w 1959 roku została skorygowana o inflację. Mediana dochodu nie-białych w tym roku wynosiła $2,520, czyli około $20,000 w dolarach z 2014 roku po skorygowaniu o inflację.