Pływy mogą wydawać się proste na powierzchni, ale tajniki pływów zdezorientowały wielkich myślicieli naukowych przez wieki, a nawet doprowadziły Galileusza na manowce do bzdurnej teorii.
Dzisiaj ludzie wiedzą, że grawitacyjne przyciąganie między ziemią, księżycem i słońcem dyktuje pływy. The księżyc, however, influences tides the most.
The moon’s gravitational pull on the earth is strong enough to tug the oceans into bulge. Gdyby żadne inne siły nie wchodziły w grę, brzegi doświadczałyby jednego przypływu dziennie, ponieważ ziemia obracała się wokół własnej osi, a wybrzeża wpadały w wybrzuszenie oceanów zwrócone w stronę księżyca.
Jednakże bezwładność — tendencja poruszającego się obiektu do pozostawania w ruchu — również wpływa na ziemskie oceany. Gdy Księżyc okrąża Ziemię, Ziemia również porusza się po bardzo małym okręgu, a ten ruch jest wystarczający, aby wywołać siłę odśrodkową na oceanach. (It’s centrifugal force that holds water in a bucket when you swing the bucket in an overhead arc.)
This inertia, or centrifugal force, causes the oceans to bulge on the opposite side facing the moon. Podczas gdy the księżycowy przyciąganie grawitacyjne być silny dosyć oceans w wybrzuszenie na the strona the ziemia twarz the księżyc, ono być silny dosyć inercja na the przeciwny strona the ziemia. W rezultacie, światowe oceany wybrzuszają się dwa razy raz, kiedy są po stronie Ziemi najbliżej księżyca, a raz, kiedy są po stronie najdalszej od księżyca, według Wood’s Hole Oceanographic Institution w Wood’s Hole, Mass.
Geografia komplikuje pływy, ale wiele miejsc na Ziemi doświadcza tylko dwóch wysokich i dwóch niskich pływów co 24 godziny i 50 minut. (Dodatkowe 50 minut jest spowodowane odległością, na jaką Księżyc porusza się każdego dnia, gdy krąży wokół Ziemi).
Słońce i pływy
„Pływy słoneczne” są spowodowane przyciąganiem grawitacyjnym Słońca i są słabsze niż pływy księżycowe.
Słońce jest 27 milionów razy bardziej masywne niż Księżyc, ale jest również 390 razy dalej. W rezultacie, słońce ma 46 procent sił generujących pływy (TGFs), że księżyc ma, zgodnie z National Oceanic and Atmospheric Administration (NOAA).
Pływy słoneczne są zatem często uważane tylko wariacje na pływy księżycowe.
Lokalna geografia może zmieniać siłę pływów, jak również.
Na północ od wybrzeża Maine w Kanadzie, Zatoka Fundy ma unikalny kształt lejka w odpowiedniej pozycji do tworzenia największych pływów na świecie. Woda w zatoce może podnieść się o więcej niż 49 stóp (15 metrów) lub tak wysoko jak 4-piętrowy dom.
FORCE, Centrum Badań Oceanicznych Fundy dla Energii, szacuje, że Zatoka Fundy popycha110 miliardów ton (100 miliardów ton metrycznych) wody z każdym przypływem.
Zrozumienie pływów: wtedy i teraz
Gdy Galileo Galilei próbował wyjaśnić pływy w 1595 roku, zostawił księżyc poza tą teorią i skupił się na bezwładności oceanów i jego poprawnej idei, że ziemia krąży wokół słońca, zgodnie z dokumentem NOVA.
To nie było aż do 1687, że Sir Isaac Newton wyjaśnił, że pływy oceaniczne wynikają z przyciągania grawitacyjnego, zgodnie z NOAA.
- Co jest największym oceanem?
- Co to jest Wielka Rafa Koralowa?
- Ile wody jest na Ziemi?
Ten artykuł został dostarczony przez Life’s Little Mysteries, stronę siostrzaną do OurAmazingPlanet.
Ostatnie wiadomości
.