Albert Fredrick Arthur George urodził się 14 grudnia 1895 roku jako syn przyszłego króla Jerzego V i królowej Marii, która urodziła się jako księżniczka Teck. Była to rocznica śmierci męża królowej Wiktorii, Alberta Księcia Konsorta, jego pradziadka, więc oczywistym było, że jego imię będzie zaczynało się od Albert. Miał nerwowe zacinanie się, być może dlatego, że ojciec kazał mu pisać prawą ręką, gdy był leworęczny. Jego prawnuk najwyraźniej odziedziczył leworęczność. W 1923 r. został księciem Yorku i ożenił się z Lady Elizabeth Bowes-Lyon (królowa Elżbieta Królowa Matka), córką hrabiego Strathmore. W 1926 r. urodziło im się pierwsze dziecko, córka Elizabeth, a cztery lata później kolejna córka Margaret. Ojciec Alberta zmarł w styczniu 1936 r., co uczyniło jego brata królem Edwardem VIII. Abdykował on w grudniu 1936 r., by poślubić dwukrotnie rozwiedzioną Amerykankę, przez co Anglia znalazła się w kryzysie. Albert został wtedy królem Jerzym VI, po swoim ojcu, a jego żona została królową Elżbietą. Jego pierwszym aktem jako króla było uczynienie swojego brata księciem Windsoru. Kilka lat później wybuchła II wojna światowa, ale rodzina królewska pozostała w pałacu Buckingham nawet po jego zbombardowaniu. Król, który przez całe życie był nałogowym palaczem, zmarł w 1952 r.: w tamtym czasie nie istniał związek między paleniem a rakiem płuc, który spowodował jego śmierć. Z sześciorga jego wnuków tylko dwoje urodziło się przed jego śmiercią: Karol – książę Walii i Anna – księżniczka królewska. Jego starsza córka, Elżbieta, została królową Elżbietą II, a jego żona została Królową Matką.