AT&T DIVESTITURE. American Telephone and Telegraph (AT&T) była największą firmą na świecie przez większą część XX wieku, z aktywami o wartości 75 miliardów dolarów i ponad milionem pracowników. W przeciwieństwie do innych korporacji, AT&T była regulowanym monopolem; rząd pozwolił jej działać bez konkurentów w zamian za wysokiej jakości usługi powszechne.
Mimo sukcesu Bell System, który zapewniał najlepsze na świecie usługi telefoniczne, konkurenci, państwowi regulatorzy, ustawodawcy i rząd federalny spiskowali, aby go rozbić. AT&T stawiała czoła ciągłym kontrolom regulacyjnym, ale sojusz między firmą a regulatorami nigdy nie był wystarczająco formalny. Wiele z tych relacji opierało się na wierze i osobistych zapewnieniach, nawet po utworzeniu Federalnej Komisji Łączności (FCC), której zadaniem było regulowanie telekomunikacji. FCC stopniowo dopuszczała konkurencję, a technologia przyspieszała ten proces. Do końca lat 70. większość sektorów telekomunikacji była na drodze do stania się w pełni konkurencyjnymi.
Zaawansowana technologia uniemożliwiła trzymanie się struktury, która kształtowała branżę przez tak długi czas. Żaden organ regulacyjny nie mógł dotrzymać kroku. Komputerowy sprzęt przełączający, komunikacja satelitarna i światłowody uczyniły go prostszym i mniej kosztownym dla firm, aby wejść na rynek. Regulowany monopol wydawał się anachronizmem i wrogiem gospodarki wolnorynkowej.
W 1974 roku rząd złożył pozew antymonopolowy. Urzędnicy AT&T uważali, że działania antymonopolowe były niesprawiedliwe, ponieważ Bell System działał na podstawie statutów regulacyjnych zasadniczo niezgodnych z prawem antymonopolowym. Zasadniczo AT&T miała pretensje, że została ukarana za przestrzeganie swojego statutu regulacyjnego. FCC wyraźnie nie rozumiała sił, które wprawiła w ruch. Komisja próbowała dokonać stopniowych zmian bez odpowiedniego rozważenia długoterminowego wpływu, jaki miałyby te decyzje.
W marcu 1981 roku, United States v. AT&T doszło do procesu pod asystentem prokuratora generalnego Williamem Baxterem. Prezes AT&T Charles L. Brown myślał, że firma zostanie wypatroszona. Zdał sobie sprawę, że AT&T przegra i w grudniu 1981 roku wznowił negocjacje z Departamentem Sprawiedliwości. Osiągając porozumienie niecały miesiąc później, Brown zgodził się na zbycie – najlepszą i jedyną realistyczną alternatywę. Decyzja AT&T pozwoliła jej zachować swoje działy badawcze i produkcyjne. Dekret, zatytułowany Modification of Final Judgment, był korektą Consent Decree z 14 stycznia 1956 roku. Sędzia Harold H. Greene otrzymał władzę nad zmodyfikowanym dekretem.
Rządowy pozew antymonopolowy, rzekomo chroniony przed manewrami politycznymi, okazał się być całkowicie polityczny i to właśnie względy polityczne powstrzymały prezydenta Reagana przed zakończeniem pozwu. Odrzucenie sprawy antymonopolowej wywołałoby zły rozgłos i rozpoczęłoby partyzancką walkę między Kongresem a prezydentem. Ponieważ nie było łatwego sposobu na zakończenie sprawy przez administrację Reagana, nie podjęła ona żadnych działań. Brak kontroli Kongresu nad telekomunikacją ułatwił konkurentom wejście na rynek. Żadna pojedyncza agencja nie miała władzy nad całym procesem, więc do rozpadu doszło, mimo szerokiego poparcia politycznego.
W 1982 roku rząd USA ogłosił, że AT&T przestanie istnieć jako podmiot monopolistyczny. W dniu 1 stycznia 1984 roku, został podzielony na siedem mniejszych firm regionalnych, Bell South, Bell Atlantic, NYNEX, American Information Technologies, Southwestern Bell, US West, i Pacific Telesis, do obsługi regionalnych usług telefonicznych w USA. AT&T zachował kontrolę nad swoimi usługami długodystansowymi, ale nie był już chroniony przed konkurencją.
BIBLIOGRAFIA
Cohen, Jeffrey E. The Politics of Telecommunications Regulation: The States and the Divestiture of AT&T. Armonk, N.Y: M.E. Sharpe, 1992.
Cole, Barry G., ed. After the Breakup: Assessing the New Post-AT&T Divestiture Era. New York: Columbia University Press, 1991.
Coll, Steve. The Deal of the Century: The Breakup of AT&T. New York: Simon and Schuster, 1988.
Henck, Fred W., and Bernard Strassburg. A Slippery Slope: The Long Road to the Breakup of AT&T. New York: Greenwood Press, 1988.
Kleinfield, Sonny. The Biggest Company on Earth: A Profile of AT&T. New York: Holt, Rinehart, and Winston, 1981.
Shooshan, Harry M., ed. Disconnecting Bell: The Impact of the AT&T Divestiture. New York: Pergamon Press, 1984.
Smith, George David. The Anatomy of a Business Strategy: Bell, Western Electric, and the Origins of the American Telephone Industry. Baltimore: Johns Hopkins University Press, 1985.
Stone, Alan. Wrong Number: The Breakup of AT&T. New York: Basic Books, 1989.
Tunstall, W. Brooke. Disconnecting Parties: Managing the Bell System Break-Up, An Inside View. New York: McGraw-Hill, 1985.
Wasserman, Neil H. From Invention to Innovation: Long-distance Telephone Transmission at the Turn of the Century. Baltimore: Johns Hopkins University Press, 1985.
BobBatchelor
Zobacz teżUstawy antymonopolowe ; Regulacja biznesu przez rząd ; Telekomunikacja ; Trusty .