Nowy Ład był jednym z wysiłków prezydenta Roosevelta mających na celu zakończenie Wielkiego Kryzysu. Projekty artystyczne były główną częścią tej serii federalnych programów pomocowych, takich jak Projekt Publicznych Dzieł Sztuki, Sekcja Malarstwa i Rzeźby Skarbu oraz Projekt Sztuki Pomocy Skarbu. Federal Art Project (FAP), utworzony w 1935 roku jako część Work Progress Administration (WPA), bezpośrednio finansował artystów plastyków i dostarczał plakaty dla innych agencji, takich jak Social Security Administration czy National Park Service. FAP organizowała również objazdowe pokazy sztuki, zanim zakończyła działalność w 1943 r.
New Deal Photographers
W połowie lat trzydziestych, Farm Security Administration’s Resettlement Administration zatrudniła fotografów do dokumentowania pracy wykonywanej przez agencję. Niektóre z najmocniejszych obrazów zostały uchwycone przez fotografa Dorotheę Lange. Lange zrobiła to zdjęcie w Nowym Meksyku w 1935 roku, zauważając: „To właśnie tego rodzaju warunki zmusiły wielu rolników do opuszczenia tego obszaru.”
Dorothea Lange/Farm Security Administration
Arthur Rothstein był jednym z pierwszych fotografów, którzy dołączyli do Farm Security Administration. Jego najbardziej godnym uwagi wkładem w ciągu pięciu lat pracy w FSA może być to zdjęcie, przedstawiające (rzekomo upozowanego) farmera spacerującego z synami w obliczu burzy pyłowej w Oklahomie, 1936.
Arthur Rothstein/Farm Security Administration
Uchodźcy z misy pyłowej w Oklahomie docierają do San Fernando w Kalifornii w przeładowanym pojeździe na tym zdjęciu FSA z 1935 roku autorstwa Langego.
Dorothea Lange/Farm Security Administration
Migranci z Teksasu, Oklahomy, Missouri, Arkansas i Meksyku zbierają marchew na farmie w Kalifornii w 1937 roku. W podpisie pod zdjęciem Langego czytamy: „Przyjeżdżamy ze wszystkich stanów i nie możemy teraz zarobić na tym polu ani dolara. Pracując od siódmej rano do dwunastej w południe, zarabiamy średnio trzydzieści pięć centów.”
Dorothea Lange/Farm Security Administration
Ten teksański dzierżawca rolny sprowadził swoją rodzinę do Marysville w Kalifornii w 1935 roku. Podzielił się swoją historią z fotografem Lange, mówiąc: „1927 zarobił 7000 dolarów na bawełnie. Rok 1928 przyniósł zyski. 1929 wpadł w dziurę. 1930 jeszcze głębiej. 1931 stracił wszystko. 1932 uderzył w drogę.”
Dorothea Lange/Farm Security Administration
Rodzina 22 osób rozbiła obóz wzdłuż autostrady w Bakersfield w Kalifornii w 1935 roku. Rodzina powiedziała Lange, że jest bez schronienia, bez wody i szuka pracy na farmach bawełny.
Dorothea Lange/Farm Security Administration
Prowizoryczny dom zbieracza grochu w Nipomo, Kalifornia, 1936 rok. Lange zanotowała na odwrocie tej fotografii: „Stan tych ludzi uzasadnia obozy przesiedleńcze dla migrujących pracowników rolnych.”
Dorothea Lange/Farm Security Administration
Jednym z najbardziej ikonicznych zdjęć Dorothei Lange było zdjęcie tej kobiety w Nipomo w Kalifornii w 1936 roku. Jako matka siedmiorga dzieci w wieku 32 lat, pracowała jako zbieraczka grochu, aby utrzymać swoją rodzinę.
Dorothea Lange/Farm Security Administration
Rodzina, która mieszkała w tym prowizorycznym domu, sfotografowana w Coachella Valley w Kalifornii w 1935 roku, zbierała daktyle na farmie.
Dorothea Lange/Farm Security Administration
Kalifornijczycy drwili z przybyszów jako „hillbillies”, „fruit tramps” i pod innymi nazwami, ale „Okie” – określenie stosowane do migrantów niezależnie od stanu, z którego pochodzili – było tym, które zdawało się trzymać. Początek II wojny światowej ostatecznie odmienił losy migrantów, ponieważ wielu z nich wyjechało do miast, aby pracować w fabrykach w ramach działań wojennych.
Dorothea Lange/Farm Security Administration
Dziedzina fotografii odniosła ogromne korzyści z Nowego Ładu. W połowie lat 30. ubiegłego wieku Administracja Przesiedleńcza Farm Security Administration zatrudniła fotografów do dokumentowania pracy wykonywanej przez agencję, co zapoczątkowało kariery wielu znaczących fotoreporterów.
Od 1937 do 1942 roku ta armia fotografów tworzyła ikoniczne obrazy definiujące erę Nowego Ładu. Od 1942 do 1944 roku Office of War Information kierował pracą fotografów, która teraz skupiała się na patriotycznych obrazach i propagandzie.
Obrazy były zazwyczaj czarno-białe, ale uczestniczący fotografowie mogli skorzystać z nowego kolorowego filmu Kodaka. Każdemu fotografowi przydzielono region, który miał objąć. Ich ogólną misją było uchwycenie życia zwykłych ludzi w Stanach Zjednoczonych, ze szczególnym naciskiem na ludzi stawiających czoła wyzwaniom Wielkiego Kryzysu.
Dorothea Lange
Rodzina robotnika rolnego na emigracji w Nipomo, Kalifornia. Fotografia autorstwa Dorothei Lange. (Credit: The Library of Congress)
Dorothea Lange jest jedną z najbardziej wpływowych fotografek FSA i jedną z najbardziej znanych kobiet fotografów w historii.
Pośród najbardziej fascynujących zdjęć Lange są obrazy, które zrobiła z Dust Bowl. Podążała również za pracownikami migrującymi do Kalifornii, gdzie Lange uchwyciła obrazy zmagających się z problemami rodzin rolniczych, w tym ikonę Migrant Mother.
Praca Gordona Parksa koncentrowała się na dzielnicach śródmiejskich i doprowadziła do jego długiej pracy jako fotoreportera dla Life Magazine i reżysera filmowego. Przełomowy fotograf gazetowy Marion Post Wolcott był pierwszą kobietą, której zaoferowano pełnoetatowe stanowisko w FSA. Od 1938 do 1942 Wolcott podróżował po całym kraju dokumentując ubóstwo.
Małżeńscy fotografowie Edward i Louise Rosskam uchwycili sceny w Waszyngtonie, D.C., i Vermont, skupiając się na sprawiedliwości rasowej. Marjory Collins sfotografowała życie Afroamerykanów, Żydów i imigrantów z Czechosłowacji, Niemiec i Włoch.
Walker Evans
Sunday Singing, autorstwa Walkera Evansa, dla U.S. Resettlement Administration. (Credit: The Library of Congress)
Podczas gdy Arthur Rothstein opisywał Wielkie Równiny i dokumentował horror burz Dust Bowl, Walker Evans fotografował małe miasteczka i dzierżawców rolnych w Zachodniej Wirginii i Pensylwanii, a także śledził życie trzech rodzin w Hale County w Alabamie.
Praca Evansa dla FSA uczyniła go jednym z najbardziej znanych amerykańskich fotografów, a jego praca w Alabamie została opublikowana w przełomowej książce Let Us Now Praise Famous Men, z tekstem pisarza Jamesa Agee.
John Collier Jr. promował fotografię jako narzędzie w antropologii. Jego praca FSA koncentrowała się na populacjach Amiszów i Latynosów. Russell Lee również skupił się na populacji Latynosów, szczególnie w Nowym Meksyku. Jack Delano podróżował do Puerto Rico, a następnie wzdłuż amerykańskiego systemu kolejowego.
W ramach finansowania FAP, fotografka Berenice Abbott dokumentowała, jak zmieniał się Nowy Jork, szczególnie zwracając uwagę na to, jak infrastruktura wpływała na życie ludzkie.
Abstrakcyjni ekspresjoniści
Diego Rivera pracujący nad muralem w 1939 roku. (Credit: Everett Collection Inc/Alamy Stock Photo)
Wielu amerykańskich malarzy, którzy później odnieśli sukces jako ekspresjoniści abstrakcyjni, otrzymało swoje pierwsze zamówienia za pośrednictwem FAP. Artyści ci byli zobowiązani do składania nowego obrazu co cztery do sześciu tygodni, który miał być przeznaczony do wystawienia w budynku publicznym.
Jackson Pollack spędził osiem lat pracując dla WPA, wraz ze swoją żoną i kolegą abstrakcyjnym ekspresjonistą Lee Krasner; oboje pozostali w WPA do 1943 roku. Pollack powiedział, że wykorzystał ten czas i regularne dochody, aby rozwinąć pomysły, które przyniosły mu późniejsze uznanie. Ich przyjaciele i koledzy malarze abstrakcyjni Ad Reinhardt i James Brooks byli również częścią WPA.
Mark Rothko był jednym z 500 artystów zaproszonych do bycia częścią Treasury Relief Art Program (TRAP). Rothko pracował dla WPA od 1936 do 1937 roku. Wśród jego prac znalazły się Bez tytułu (Dwie kobiety przy oknie) (1937) i Bez tytułu (Metro) (1937).
Armeński malarz Arshile Gorky, wiodący wpływ na Jacksona Pollacka i kluczowy dla rozwoju ekspresjonizmu abstrakcyjnego, był jednym z pierwszych zatrudnionych przez WPA. Holenderski abstrakcyjny ekspresjonista Willem de Kooning przypisywał swojemu czasowi w WPA, od 1935 do 1937, nauczenie go myślenia o sobie jako o artyście.
Ale Gorky, de Kooning i Rothko nie byli obywatelami amerykańskimi, co spowodowało ich zwolnienie z WPA w 1937 roku.
Louise Nevelson uczęszczała do Art School League razem z Pollackiem i innymi i jest najbardziej znana ze swojej awangardowej, feministycznej rzeźby. W ramach WPA była nauczycielką i asystentką Diego Rivery przy tworzeniu murali. Rivera był meksykański muralista przypisywany za inspirowanie prezydenta Franklina D. Roosevelta do tworzenia programu sztuki WPA.
Inni artyści spoza nowojorskiej szkoły eksperymentalnej korzystali ze wsparcia WPA. Rysownik Mac Raboy odniósł sukces pracując nad Captain Marvel, Jr. i Flash Gordon. Dla WPA, specjalizował się w ilustracjach wycinanych z drewna.
Urodzona w Rosji ilustratorka książek dla dzieci Vera Bock jest najbardziej znana ze swojego wydania The Arabian Nights. Pracowała dla nowojorskiego oddziału plakatu w latach 1936-1939 i jest godna uwagi dzięki serii History of Civic Services.
African American Artists
Aspects of Negro Life by Aaron Douglas. (Credit: The New York Public Library)
Do połowy lat 30. w projektach WPA wzięło udział 250 000 afroamerykańskich pracowników, w tym ci z Federal Art Project, wśród których było wielu artystów kluczowych dla renesansu Harlemu, jak Aaron Douglas. Jego czteropanelowy mural Aspects of Negro Life był prezentowany w New York Public Library w Harlemie.
Rzeźbiarz Augusta Savage pracował, aby zapisać czarnych artystów w WPA, w końcu kierując programem w Harlem’s Community Arts Center. Wśród studentów Savage byli: urodzona na Barbadosie malarka Gwendolyn Knight; modernistyczny malarz Jacob Lawrence, najbardziej znany z serii Migration z 1941 roku; ekspresjonista abstrakcyjny Norman Lewis; rzeźbiarz William Artis; malarz i ilustrator książek dla dzieci Ernest Crichlow; rysownik i ilustrator Elton C. Fax; oraz fotograf Marvin Smith.
Harlem Renaissance artyści Charles „Spinky” Alston i James Lesesne Wells również nauczał w centrum. Artystka i poetka Gwendolyn Bennett zastąpiła Savage’a w 1938 roku.
Innymi godnymi uwagi czarnymi artystami WPA byli: Dox Thrash, który wynalazł metodę drukowania karborundową mezzotintą; malarze Georgette Seabrooke i Elba Lightfoot, najbardziej znani z murali w szpitalu w Harlemie; drukarz z Chicago Eldzier Cortor; oraz znany artysta z Illinois Adrian Troy, który ilustrował książki WPA, takie jak Cavalcade of the American Negro.
Native American Artists
Detal murali namalowanych przez Geralda Nailora w Arizonie. (Credit: Peter Horree/Alamy Stock Photo)
Indiańska Rada Sztuki i Rzemiosła została utworzona w 1934 roku jako część Komisji do Spraw Indian. Początkowo starano się skatalogować i promować tradycyjne rzemiosła rdzennych Amerykanów, ale wkrótce opowiedziano się za tym, aby rdzenni artyści amerykańscy byli zatrudniani przy projektach murali dla Departamentu Spraw Wewnętrznych.
Well-known Navajo malarz Gerald Nailor był częścią tego wysiłku-stworzył murale na Navajo Nation Council House w Arizonie z pomocą Hoke Denetsosie, Navajo rysownik i ilustrator książek dla dzieci. Innymi muralistami byli malarz Apaczów i modernistyczny rzeźbiarz Allan House, malarz i ilustrator Indian Pueblo Velino Shije Herrera oraz malarz Potawatomi Woodrow Crumbo.
Indian Arts and Crafts Board nadzorował dwie z największych wystaw sztuki rdzennych Amerykanów w tym czasie. W 1939 roku na Golden Gate International Exposition w San Francisco pojawiły się nowe murale autorstwa siuksowskiego artysty Calvina Larvie.
Wystawa Museum of Modern Art w 1941 roku zawierała prace malarza Hopi Freda Kabotie, malarza Yanktonai Dakota Oscara Howe, rzeźbiarza Haida Chief Johna Wallace’a i malarza Navajo Harrisona Begaya
.