Synchondroza
Synchondroza („połączona przez chrząstkę”) jest stawem chrzęstnym, w którym kości są połączone razem przez chrząstkę hialinową lub w którym kość jest połączona z chrząstką hialinową. Synchondroza może być przejściowa lub stała. Synchondroza czasowa to płytka nasadowa (płytka wzrostowa) rosnącej kości długiej. Blaszka nasadowa to obszar rosnącej chrząstki hialinowej, która łączy nasadę (trzon) kości z nasadą (koniec kości). Wydłużenie kości polega na wzroście chrząstki płytki nasadowej i zastąpieniu jej przez kość, co powoduje wydłużenie nasady kości. Przez wiele lat w okresie wzrostu w dzieciństwie tempo wzrostu chrząstki i tworzenia kości jest jednakowe, a zatem płyta nasadowa nie zmienia swojej całkowitej grubości w miarę wydłużania się kości. W późnych latach młodzieńczych i wczesnych latach dwudziestych, wzrost chrząstki spowalnia się, a w końcu zatrzymuje. Płyta nasadowa zostaje wówczas całkowicie zastąpiona przez kość, a części nasady i kości łączą się ze sobą, tworząc jedną kość dorosłego człowieka. To połączenie nasady i nasady to synostoza. Gdy to nastąpi, wydłużanie się kości ustaje. Z tego powodu, płytka nasadowa jest uważana za synostozę tymczasową. Ponieważ chrząstka jest bardziej miękka niż tkanka kostna, uraz rosnącej kości długiej może uszkodzić chrząstkę płytki nasadowej, zatrzymując w ten sposób wzrost kości i zapobiegając dodatkowemu wydłużaniu się kości.
Rosnące warstwy chrząstki tworzą również synchondrozy, które łączą kości biodrowe, kulszowe i łonowe w dzieciństwie i okresie dojrzewania. Kiedy wzrost ciała zatrzymuje się, chrząstka znika i jest zastępowana przez kość, tworząc synostozy i łącząc elementy kostne razem w pojedynczą kość biodrową dorosłego. Podobnie, synostozy jednoczą kręgi krzyżowe, które łączą się ze sobą tworząc kość krzyżową dorosłego człowieka.
Interaktywny link
Odwiedź tę stronę, aby obejrzeć zdjęcie rentgenowskie ręki i nadgarstka dziecka. Rosnące kości dziecka mają płytkę nasadową, która tworzy synchondrozę między trzonem a końcem kości długiej. Będąc mniej gęsta niż kość, obszar chrząstki nasadowej jest widoczny na tym zdjęciu radiologicznym jako ciemne szczeliny nasadowe znajdujące się w pobliżu końców kości długich, w tym kości promieniowej, łokciowej, śródręcza i kości paliczka. Która z kości na tym zdjęciu nie wykazuje płytki nasadowej (szczeliny nasadowej)?
Przykłady stałych synchondrozy znajdują się w klatce piersiowej. Jednym z przykładów jest pierwszy staw mostkowo-żebrowy, gdzie pierwsze żebro jest zakotwiczone do manubrium przez jego chrząstkę kostną. (Połączenia pozostałych chrząstek kostnych z mostkiem są stawami maziówkowymi). Dodatkowe synchondrozy powstają tam, gdzie przedni koniec pozostałych 11 żeber łączy się z chrząstką kostną. W przeciwieństwie do tymczasowych synchondroz płytki nasadowej, te stałe synchondrozy zachowują chrząstkę hialinową i nie kostnieją z wiekiem. Ze względu na brak ruchu pomiędzy kością a chrząstką, zarówno synchondrozy tymczasowe jak i stałe są funkcjonalnie klasyfikowane jako synartroza.