Analizując Stana: co Eminem's ill-fated fikcyjny superfan może nam powiedzieć o mózgu i zdrowia psychicznego

Eminem jest jednym z największych artystów Hip Hopu wszech czasów, sprzedając ponad 32,2 mln albumów do końca lat nowożytnych i ostatnio zgarniając ponad 100 mln cyfrowych singli. Urodził się w biednej rodzinie – i ten temat jest często przedstawiany w jego tekstach, dając inną perspektywę od afroamerykańskich i latynoskich poglądów, które wcześniej zdominowały kulturę Hip Hop.

„Stan”, jeden z najbardziej znanych utworów Eminema, został wydany na trzecim albumie Eminema, The Marshall Mathers LP, w listopadzie 2000 roku. Opowiada historię Stana, fana, który patrzy w górę do alter ego Eminema, Slim Shady. Przez cztery wersy, jednak, Stan staje się rozczarowany i jego zdrowie psychiczne pogarsza się z tragicznymi konsekwencjami.

Chcieliśmy zbadać zdrowie psychiczne Stana i jak jego wczesne dzieciństwo zaniedbania i urazu psychicznego może przyczynić się do zmian chemicznych w jego mózgu, które sprawiają, że mniej zdolne do radzenia sobie ze stresem i rozwijać relacje zaufania. Akty przemocy nie są dokonywane przez większość ludzi z problemami psychicznymi i jesteśmy świadomi wrażliwości i stygmatyzacji, z jaką spotykają się osoby z problemami psychicznymi, ale chcieliśmy rozwikłać umysł tej szczególnie złożonej postaci.

Użyliśmy modelu bio-psycho-społecznego, aby przeanalizować stan psychiczny Stana, jego działania i wczesne niekorzystne doświadczenia życiowe. Uważamy, że Stan mógł cierpieć na niestabilne emocjonalnie zaburzenie osobowości typu borderline, o czym świadczą samookaleczenia, przedawkowanie, lęk przed porzuceniem, chroniczna pustka, problemy z samooceną i tożsamością seksualną oraz impulsywność.

Zrozumienie upadku Stana poprzez tę historię jest częścią naszego projektu, HIP HOP PSYCH, który wykorzystuje Hip Hop, aby otworzyć skupione na młodzieży dialogi na temat zdrowia psychicznego.

Stan the fan

W wersie pierwszym, Stan pojawia się jako oddany fan Slim Shady i identyfikuje się ze swoim bohaterem, znajdując podobieństwa między samobójstwem przyjaciela Stana a samobójstwem wujka Slim Shady. W drugiej zwrotce mamy głębszy wgląd w stan psychiczny Stana. Stan pisze, że nie jest zły na Slim Shady’ego za brak odpowiedzi, ale z brzmienia, tonu i akcentu jego wypowiedzi, słuchacz może wyczuć gniew Stana i jego poczucie zdrady.

Stan komentuje bycie świadkiem przemocy domowej swoich rodziców i nigdy nie znał swojego ojca – ponownie próbuje utożsamić się ze Slim Shady. Wydaje się, że doświadczył niepewnego przywiązania do swoich rodziców – społecznego połączenia, które dziecko tworzy z opiekunem w celu uzyskania wsparcia emocjonalnego i regulacji nastroju. To przywiązanie ma miejsce podczas „okresu krytycznego” między szóstym miesiącem a drugim rokiem życia i pozwala dziecku stworzyć roboczy schemat przyszłych związków.

Wczesne negatywne doświadczenia, które wpływają na to przywiązanie mogą stworzyć niepewne przyszłe relacje poprzez zmianę poziomu oksytocyny (hormonu „miłości” i „zaufania”) w dziecku (i ich głównym opiekunie). Oksytocyna umożliwia ludziom odnoszenie się do emocji i odczytywanie społecznych wskazówek od innych. Zakłócenia tego hormonu mogą częściowo wyjaśniać, dlaczego Stan alienuje się od swojego partnera i czuje się zdradzony przez Slima Shady’ego.

Wczesne niekorzystne doświadczenia życiowe mogą również prowadzić do zmian epigenetycznych, dziedzicznych zmian, które włączają lub wyłączają szkodliwe lub ochronne geny i które wpływają na to, jak komórki odczytują te instrukcje. Wiemy, że przełączanie genu receptora glukokortykoidów na prowadzi do większej produkcji „stresu” hormonu kortyzolu. Wiemy, że maltretowanie w dzieciństwie, jakiego doświadczył Stan, może prowadzić do zmian w tym genie receptorowym, co skutkuje przesadną reakcją na stresory.

Spadek Stana

Stan mówi o cięciu się, aby uzyskać „nagły przypływ”, potencjalnie jest to forma samoleczenia. Stan może radzić sobie ze swoimi uczuciami poprzez zwiększenie ilości substancji chemicznych poprawiających samopoczucie, zwanych peptydami opioidowymi. Badania wykazały, że pacjenci z zaburzeniami osobowości typu borderline, którzy się samookaleczają, mają niski poziom tych substancji chemicznych w płynie otaczającym ich mózg i kręgosłup. Sugeruje się, że kompensacyjny wzrost receptorów dla tych substancji chemicznych powoduje zwiększoną reakcję na ból. Cięcie z kolei zapewnia samouspokojenie, euforyczny spokój i ulgę w bólu.

W wersie trzecim gniew Stana i postrzegana zdrada eskalują. Teraz ma pretensje do Slim Shady, zrywając jego zdjęcia z jego ścian. Ten zwrot może odzwierciedlać „rozszczepienie”, zjawisko psychologiczne opracowane przez psychoanalityka Ronalda Fairbairna, w którym osoba nie może pogodzić się z pozytywnymi i negatywnymi stronami siebie i innych.

Jest to czasami nazywane „myśleniem wszystko albo nic”. Proces ten rozpoczyna się, gdy dziecko doświadcza matki (dobrej) – takiej, która jest w stanie całkowicie zaspokoić jego potrzeby – i matki (złej) – takiej, która je zawodzi. Początkowo dziecko widzi dwie różne matki, ale później jest w stanie zintegrować obie z ideą spójnej całości. U niektórych ta świadomość prowadzi do nadmiernego rozczarowania i spolaryzowanego spojrzenia na innych, jeśli ich potrzeby nie są zaspokajane – lub nadmiernego idealizowania innych, jeśli są.

Wczesne doświadczenia z matką.

Stan lekkomyślnie przekracza teraz prędkość, będąc w stanie odurzenia, i wydaje się, że przedawkował „środki uspokajające”, takie jak benzodiazepiny lub opiaty. Jego agresja jest widoczna, gdy jego ciężarna partnerka jest związana w bagażniku samochodu. Stan obwinia tę sytuację o odrzucenie przez Slim Shady’ego. Wścieka się na postrzeganą zdradę, porzucenie i odrzucenie i stara się ukarać Slim Shady. Jego zamiarem wydaje się być zakończenie swojego życia poprzez przejechanie przez most, zabijając siebie, swoją partnerkę i ich nienarodzone dziecko. Scena kończy się uświadomieniem sobie przez Stana, że jego nagrana wiadomość do Slim Shady może do niego nie dotrzeć, co ponownie odzwierciedla impulsywność i niezdolność do myślenia z wyprzedzeniem.

Wszystkie te powracające tematy w historii Stana są prawdopodobnie kwestiami długotrwałymi. Oczywiście nasza analiza spekuluje na temat możliwości problemów zdrowia psychicznego i diagnozy u fikcyjnej postaci – diagnozowanie zaburzeń zdrowia psychicznego w rzeczywistości jest złożonym procesem, a klinicyści czerpią informacje od pacjentów i uzyskują inne informacje na temat historii z bliskich relacji wokół nich.

Stan jest kanałem do roztrząsania kwestii związanych ze zdrowiem psychicznym i jeszcze raz podkreślamy, że nie jest to przypisywanie przemocy masowej większości osób, które mają do czynienia z problemami zdrowia psychicznego.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.