Dla wszystkich fanów, którzy uwielbiają oglądać łyżwiarstwo figurowe podczas Olimpiady, ale nie wiedzą o wiele więcej niż upadek = zła wiadomość, oto poręczne A-Z terminów, które prawdopodobnie usłyszysz, aby usłyszeć komentatorów łyżwiarstwa figurowego – takich jak iskrzący duet Tara Lipinski i Johnny Weir – używanych podczas zawodów.
Możesz nie być naturalny na lodzie, ale możesz sprawić, że omawianie łyżwiarstwa stanie się drugą naturą!
Axel: Jeden z sześciu skoków łyżwiarstwa figurowego (wraz z flip, loop, toe loop, lutz, i salchow – więcej o nich przyjść), ale tylko jeden, który wymaga łyżwiarz do skoku w powietrze, podczas gdy twarzą do przodu. Axel wymaga również dodatkowego półobrotu, tak że lądowanie jest tyłem. Pojedynczy axel to jeden i pół obrotu, podwójny axel to dwa i pół obrotu, a potrójny axel to trzy i pół obrotu. Nikt jeszcze nie wykonał poczwórnego axla – jeszcze!
Biellmann spin: Obrót wymagający niezwykłej elastyczności, w którym łyżwiarz obraca się na jednej nodze z drugą nogą wyciągniętą za siebie i nad głową, tworząc kształt łezki. Jest to wymagany spin w zawodach kobiet, a niektórzy mężczyźni – jak broniący tytułu mistrza olimpijskiego Yuzuru Hanyu z Japonii – dodają go dla dodatkowych punktów trudności. Nazwa tego ruchu pochodzi od nazwiska szwajcarskiej łyżwiarki Denise Beillmann, która wymyśliła ten obrót. Oto Beillman wykonując jej ruch podpis; również, to wideo jest po prostu rozkosz:
Camel spin: Obrót, w którym łyżwiarz trzyma nogę za sobą w pozycji arabeski na poziomie bioder; wariacje, w których łyżwiarz chwyta swoją łopatkę lub nogę dla zwiększenia trudności są często wykonywane.
Wyciąg taneczny: Te podnoszenia nie idą tak wysoko, jak podnoszenia par (patrz poniżej), ponieważ zasady tańca na lodzie uniemożliwiają męskiemu partnerowi podnoszenie kobiety z obiema ramionami w pełni wyciągniętymi. Ale jest więcej miejsca na kreatywność i różnorodność w windach tanecznych, które mogą obejmować partnerów balansujących na ramionach, nogach lub łyżwach podczas ruchu – co wymaga niesamowitej siły i równowagi. Te wyciągi mogą być wykonane w linii prostej lub na okręgu, a niektóre rotate.
(W porównaniu z) pary wyciągu: W łyżwiarstwie parami, męski partner podnosi żeńską partnerkę nad głowę z oboma ramionami w pełni wyciągniętymi – niektóre podnoszenia występują w linii prostej, podczas gdy inne wymagają od niego rotacji podczas trzymania jej nad głową. Pozycje kobiety podczas podnoszenia nad głową mogą się różnić, a dodatkowe punkty są przyznawane za elastyczność lub za złapanie jej ostrza łyżwy.
Spirala śmierci: Nie martw się, nie odnotowano żadnych zgonów podczas wykonywania przez łyżwiarzy tego ruchu, który polega na tym, że męski partner obraca się wokół łuku, trzymając za rękę partnerkę, której ciało znajduje się poziomo i nisko na lodzie.
Łopatki: Łopatki łyżwiarza mogą wyglądać prosto dla niewprawnego oka, ale tak naprawdę mają lekką krzywą, zwaną rocker, która jest tym, co umożliwia skoki, obroty i skręty na cienkim kawałku metalu.
Ostrza są ostrzone za pomocą specjalnej maszyny, która daje im krawędzie, wewnętrzną i zewnętrzną. Kiedy łyżwiarz porusza się ze stopą przechyloną na zewnątrz ciała, jest to krawędź zewnętrzna. Kiedy stopa jest odchylona do wewnątrz ciała łyżwiarza, pomiędzy kolanami, to jest to krawędź wewnętrzna. Krawędzie mogą być płytkie lub głębokie. Im głębsza krawędź, tym mocniejsze pochylenie, a co za tym idzie większa prędkość i płynność jazdy. To dlatego usłyszysz komentatorów komplementy łyżwiarzy na ich krawędzi – to zarówno część ostrza, a narzędzie łyżwiarz wykorzystuje do uzyskania prędkości.
Flip: Skok, który startuje z back inside edge, z toe pick używany do vault łyżwiarz w powietrze – w przeciwieństwie do tego, co nazwa może sugerować, to nie jest back flip. Tutaj, Shoma Uno z Japonii, jeden z pretendentów do złota w męskiej imprezy, wykonuje poczwórne flip, jak to jest nbd:
Footwork / sekwencja kroków: Wymagany element we wszystkich czterech dyscyplinach łyżwiarstwa figurowego – męskiej, damskiej, par i tańca na lodzie – który obejmuje kroki i obroty we wzorze na lodzie. Wzór może być prosty, okrągły lub serpentynowy (krzywa S). Aby uzyskać najwięcej punktów, łyżwiarze muszą obracać się w obu kierunkach, używając jednej stopy, a następnie drugiej, a także zawierać ruchy w górę i w dół, a wszystko to wykonywane z polotem i osobowością.
Taniec wolny: Jest to wersja tańca na lodzie długiego programu (patrz poniżej, pod L), gdzie zespół może jeździć na łyżwach do dowolnej muzyki i ma większą elastyczność w obrębie, aby włączyć wymagane elementy. Trwa od czterech do pięciu minut.
(W porównaniu z) krótkim tańcem: Pierwsza część konkursu tańca na lodzie, jest to program skated do wymaganego rytmu i tematu, wybranego przez International Skating Union (ISU). W tym roku tematem tańca krótkiego jest taniec latynoamerykański, a każdy zespół musi wykonać tę samą sekwencję kroków rumby w pewnym momencie swojego programu (są też inne obowiązkowe elementy). W innych latach, tematy były hip hop, swing, walc, polka, itp.
Z wszystkimi parami wykonującymi dokładnie tę samą sekwencję kroków, jest to świetna okazja, aby zobaczyć, jak wszystkie zespoły układają się przeciwko sobie. Również, rutyna musi być krótsza niż trzy minuty.
Międzynarodowy System Sędziowania (IJS): System punktacji używany do oceny zawodów w łyżwiarstwie figurowym, stworzony przez ISU, organ zarządzający tym sportem. System ten jest stosunkowo nowy – po raz pierwszy został użyty w 2004 roku – i zastąpił stary system sędziowania, w którym 6.0 było perfekcyjną oceną. IJS ma na celu uczynienie punktacji bardziej obiektywną i sprawiedliwą poprzez przypisanie wartości do każdego elementu i dodawanie punktów za dobre wykonanie lub odejmowanie punktów za słabe wykonanie. Został on stworzony w następstwie skandalu sędziowskiego na Olimpiadzie w 2002 roku, kiedy to francuski sędzia niesprawiedliwie umieścił rosyjski zespół par na pierwszym miejscu w zamian za innego sędziego, który umieścił francuski zespół tańca na lodzie na pierwszym miejscu w ich zawodach. W odpowiedzi na oszustwo, dwa złote medale zostały przyznane w zawodach par na tej Olimpiadzie – jeden dla zespołu rosyjskiego, a drugi dla zespołu kanadyjskiego, który początkowo zajął drugie miejsce.
Kombinacja skoków: Kiedy łyżwiarz wykonuje wiele skoków z rzędu, bez żadnych kroków pomiędzy nimi. Kombinacje skoków są warte więcej punktów niż pojedyncze skoki, ale istnieje limit, jak wiele łyżwiarze mogą włączyć do ich routines.
Layback spin: Spin, w którym łyżwiarz obraca się na jednej nodze, z drugą nogą przedłużony i wskazał za nimi, i robi back bend z ich górnej części ciała. Ten spin jest zwykle wykonywane przez kobiety, ale Team USA skater Adam Rippon również wykonuje skórę – i to jest prawdopodobnie najlepszym z każdego mężczyzny lub kobiety w łyżwiarstwie figurowym today.
Długi program: Druga część zawodów w łyżwiarstwie figurowym w zawodach mężczyzn, kobiet i par, trwająca od czterech do pięciu minut. Program długi ma również wymagane elementy, ale jest więcej swobody w wyborze elementów, które łyżwiarze wykonują i mogą zdobyć punkty za upadki lub przerwane elementy, w przeciwieństwie do programu krótkiego. Mogą jeździć na łyżwach do dowolnej muzyki, teraz także do piosenek z tekstem (po raz pierwszy na Olimpiadzie w tych trzech dyscyplinach).
(W porównaniu z) programem krótkim: Pierwsza część zawodów w łyżwiarstwie figurowym dla mężczyzn, kobiet i zespołów par; te rutyny są krótsze niż trzy minuty i mają siedem wymaganych elementów. Jeżeli łyżwiarz lub drużyna nie wykona wymaganego elementu, otrzymuje zero punktów za ten ruch. Na przykład, w zawodach kobiet, potrójny skok jest jednym z wymaganych elementów – jeśli łyżwiarka podwoi swój potrójny skok, otrzyma zero punktów, ponieważ nie spełniła wymagań. W programie długim (jak wyżej), łyżwiarz otrzyma punkty za podwójny skok.
Loop: łyżwiarz startuje tyłem, z zewnętrzną nogą przed sobą, używając krzywej zewnętrznej krawędzi na wewnętrznej nodze, aby wypchnąć się w powietrze. 1998 Mistrz Olimpijski i komentator NBC Tara Lipinski słynie z trudnej kombinacji skoków triple loop-triple loop.
Lutz: Najtrudniejszy skok oprócz axla, lutz startuje z tylnej zewnętrznej krawędzi i wymaga od łyżwiarza startu na jednej nodze, z drugą nogą sięgającą za i w poprzek ciała, aby wbić się w lód, używając palców, aby pomóc wzbić się w powietrze. Wielu łyżwiarzy ma problemy z prawidłowym startem i zamiast tego startuje z wewnętrznej krawędzi, jak w przypadku flip jump, co daje wadliwemu skokowi przydomek: „flutz”. Amerykański łyżwiarz męski Adam Rippon wykonuje swoją własną odmianę skoku – zwaną Rippon lutz – z oboma ramionami wyciągniętymi nad głową.
Program Component Score (PCS): Punkty przyznawane za interpretację artystyczną, jakość wykonania i umiejętności łyżwiarskie w rutynie łyżwiarstwa figurowego.
(I ) Technical Element Score (TES): Punkty przyznawane za wymagane elementy w programie łyżwiarstwa figurowego, w tym skoki, obroty, pracę nóg lub podnoszenia (zdefiniowane bardziej szczegółowo poniżej).
TES i PCS są dodawane razem, aby utworzyć całkowity wynik łyżwiarza dla segmentu zawodów. Następnie, wyniki programu krótkiego i długiego są dodawane razem, aby uzyskać ostateczny wynik.
Rewolucja: Liczba obrotów w skoku w łyżwiarstwie figurowym. Poczwórne skoki mają cztery obroty, potrójne mają trzy, i tak dalej.
Salchow: Skok nazwany na cześć jego wynalazcy, Ulrich Salchow ze Szwecji; łyżwiarz startuje do tyłu, z wewnętrznej krawędzi bez żadnej pomocy z toe pick.
Sit spin: Obrót, w którym łyżwiarz jest w pozycji kucznej, z jedną nogą prosto z przodu, z palcami wskazał. Wariacje z różnych pozycji nóg i ramion, wciąż w pozycji przysiadu, są często wykonywane.
Skok z rzutu: Ruch w wydarzeniu par, w którym męski partner podrzuca partnerkę w powietrzu, gdy ona skacze, dodając dodatkową wysokość i emocje.
Toe loop: Skok, który rozpoczyna się na tylnej zewnętrznej krawędzi przedniej stopy. Skater następnie używa toe pick ich tylnej stopy do vault się w powietrze, jak przednia stopa ślizga się obok niego na starcie. A toe pętli startuje z i ląduje na tej samej foot.
Toe pick: Ostry, spiczasta część z przodu ostrza łyżwy, używane w niektórych skoków, aby pomóc vault łyżwiarz do powietrza. Możesz rozpoznać termin z ikonicznej sceny w filmie Cutting Edge.
Twist: Ruch, w którym mężczyzna partner rzuca kobietę w powietrze z wystarczającej wysokości dla niej do wykonania split i obrócić kilka obrotów, zanim on ją złapie. Podwójny twist wymaga dwóch obrotów; potrójny twist, trzy; i poczwórny twist, cztery – najlepsze zespoły na świecie ściągają quad twist, jak Chiny Wenjing Sui i Cong Han zrobił na Mistrzostwach Świata 2017.
Twizzle: Podpis ruch w wydarzeniu tańca na lodzie, „twizzling” obejmuje podróżowanie po lodzie podczas obracania się na jednej stopie. Aby zdobyć najwięcej punktów, ruch ten musi być wykonany na każdej stopie i obracać się w obu kierunkach. Łyżwiarze mogą również uzyskać dodatkowe punkty za trudność, chwytając za ostrze lub wykonując unikalną pozycję nóg lub ramion –
np. z wyciągniętą nogą (trudniej utrzymać równowagę) lub ramionami nad głową (również trudniej utrzymać równowagę!
Maura Sullivan Hill jest pisarką i trenerką łyżwiarstwa figurowego mieszkającą w Chicago. Pisze o wszystkich rzeczach związanych z łyżwiarstwem figurowym na swoim blogu, Twizzle Talk.
Maura Sullivan Hill jest pisarką i trenerką łyżwiarstwa figurowego w Chicago.