Abstract and Introduction
Obrzęk naczynioruchowy jest dobrze rozpoznanym działaniem niepożądanym terapii inhibitorami konwertazy angiotensyny (ACE). Obrzęk naczynioruchowy może być również obserwowany podczas terapii blokerami receptora angiotensyny, ale znacznie rzadziej niż w przypadku inhibitorów ACE. Z niejasnych przyczyn, obrzęk naczynioruchowy związany z inhibitorami ACE występuje częściej u pacjentów rasy czarnej. Obrzęk naczynioruchowy może stanowić zagrożenie życia, ale w większości przypadków jego wystąpienie można opanować stosując leczenie zachowawcze, w tym odstawienie leku i/lub podanie leku przeciwhistaminowego. W sporadycznych przypadkach uzasadnione może być zastosowanie epinefryny i/lub steroidoterapii. U pacjenta, u którego wystąpił obrzęk naczynioruchowy związany z inhibitorem ACE, leki blokujące receptor angiotensyny należy stosować ostrożnie, jeśli w ogóle. Jeśli rozważane jest leczenie blokerami receptora angiotensyny u pacjenta z wcześniejszym obrzękiem naczynioruchowym związanym z inhibitorem ACE, powinno istnieć pewne uzasadnienie dla ich stosowania. Takie uzasadnienie może obejmować między innymi obecność niewydolności serca lub białkomoczu w stanach nefropatycznych.
Termin obrzęk naczynioruchowy oznacza dobrze odgraniczony, niepowodujący wżerów obrzęk, który występuje jako duże obszary rumieniowe w skórze i tkankach podskórnych. Każdy obszar ciała może być objęty obrzękiem naczynioruchowym. Obrzękowi naczynioruchowemu może, ale nie musi towarzyszyć pokrzywka i może występować jako stan dziedziczny lub nabyty, przy czym ten ostatni często związany jest z przyjmowanymi lekami. Inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE) stały się jedną z najczęstszych przyczyn obrzęku naczynioruchowego związanego z lekami. W przypadku obrzęku naczynioruchowego związanego z inhibitorami ACE najczęstszymi miejscami zajęcia są język i błony śluzowe gardła oraz okolice ustno-oczodołowo-powierzchniowe. Obrzęk naczynioruchowy policzków, powiek i (lub) nosa jest obserwowany, ale występuje nieco rzadziej w przypadku obrzęku naczynioruchowego związanego z inhibitorem ACE. Obrzęk języka może być szczególnie widocznym objawem obrzęku naczynioruchowego wywołanego inhibitorami ACE i jest znaczącym czynnikiem predykcyjnym, że pacjent może wymagać laryngoskopii i/lub hospitalizacji (ryc. 1 i 2). Obserwowano również izolowany obrzęk naczynioruchowy języczka.
Przypadek ilustrujący obrzęk naczynioruchowy wtórny do stosowania inhibitorów konwertazy angiotensyny. Należy zwrócić uwagę na wyraźny obrzęk języka.
Ten sam pacjent przedstawiony na rycinie 1, obecnie z ustąpieniem wyraźnego obrzęku języka.
Obrzękowi naczynioruchowemu związanemu ze stosowaniem inhibitorówACE może towarzyszyć obrzęk kończyn, narządów płciowych i trzewi, przy czym w tym ostatnim przypadku występują biegunka, nudności i (lub) ból brzucha. Mogą również występować pokrzywka i kaszel, ale nie są one konieczne do postawienia diagnozy. Kaszel i obrzęk naczynioruchowy często występują niezależnie od siebie, co sugeruje, że jest mało prawdopodobne, aby miały jeden wspólny mechanizm patologiczny. Obrzęk naczynioruchowy górnych dróg oddechowych może postępować do poważnej ostrej niewydolności oddechowej, niedrożności dróg oddechowych i śmierci w przypadku braku odpowiedniej interwencji. Obrzękowi naczynioruchowemu związanemu z inhibitorem ACE zwykle nie towarzyszy skurcz oskrzeli, a jeśli dochodzi do zaburzeń oddychania, to są one wtórne do obturacji górnych dróg oddechowych. Ta postać obrzęku naczynioruchowego jest zwykle bezbolesna, choć może być poprzedzona mrowieniem i parestezjami skóry. Obrzęk naczynioruchowy związany z inhibitorami ACE rozwija się w ciągu kilku minut do kilku godzin i ustępuje samoistnie. Czas ustępowania może być dość zróżnicowany i wynosić od kilku godzin do kilku dni. Jest mało prawdopodobne, aby obrzęk, który nie ustąpi w ciągu 3-4 dni, był obrzękiem naczynioruchowym. Sporadycznie odnotowywano przypadki zgonów w związku z obrzękiem naczynioruchowym związanym z inhibitorem ACE. Śmierć zazwyczaj następuje z powodu niedrożności górnych dróg oddechowych i niemożności odpowiedniej wentylacji pacjenta.
.