speech during the March on Washington in Washington, D.C., on 28 August 1963.
31 marca 1968 roku, zaledwie kilka dni przed zabójstwem, w jednym ze swoich ostatnich wystąpień publicznych Martin Luther King wygłosił wspaniałe przemówienie, i choć nie jest ono tak znane jak inne, jest moim ulubionym. Jest ona skąpana w optymizmie i pewności siebie, które uczyniły z dr Kinga postać nieprzemijającą i powszechnie podziwianą. Było to krótkie przemówienie w porównaniu z innymi, ale głęboko osobiste i inspirujące. Jest piękne.
Jednym z powodów, dla których kocham to przemówienie, jest to, czego uczy nas ono o inspiracji Dr. Kinga. Napisano wiele tomów o bibliotekach wielkich mężczyzn i kobiet w historii. Chcemy czytać to, co czytali ci, których podziwialiśmy. Być może to, co ich zainspirowało, zainspiruje nas; to, co uczyniło ich wielkimi, pomoże uczynić nas lepszymi.
Jacy więc pisarze i dzieła zainspirowały Kinga? Powiedział nam w tym przemówieniu z 1968 roku i w innych pod koniec swojego życia. Widział wspólnotę ludzkości jako szeroką, moralną i wykraczającą poza jego własne zmagania. Nie licząc Biblii, którą często cytował, jego literackie odniesienia sięgają prawie czterech wieków wstecz i obejmują co najmniej cztery kontynenty. Lepiej niż większość, dr King opatrywał swoje przemówienia i pisma potężnymi przysłowiami, cytatami i złożonymi metaforami, z których niektóre wyjaśniał, a inne mówiły same za siebie. Używał ich, aby nas inspirować i wzywać do lepszych rzeczy, malując obraz nieubłaganego marszu ku prawdzie, która łączy nas wszystkich (niezależnie od rasy). Oto dziesięć osób, które King cytował, niektóre często, i które cytował do końca życia.
1) Thomas Carlyle. Niejednokrotnie dr King mówił: „Zwyciężymy, ponieważ Carlyle ma rację: 'Żadne kłamstwo nie może żyć wiecznie'”, jak to uczynił w marcu 1968 roku. Thomas Carlyle był szkockim pisarzem i historykiem w epoce wiktoriańskiej. Po swoim pierwszym wielkim dziele, Sartor Resartus, w którym jeden człowiek podąża za swoim własnym poszukiwaniem prawdy, Carlyle przeniósł się do historii i napisał książkę zatytułowaną Rewolucja Francuska. W niej Carlyle widział moralność, prawdę i sprawiedliwość w wielkich wydarzeniach historycznych. Dr King cytuje tę książkę historyczną.
2) William Cullen Bryant. W połączeniu ze swoim cytatem Carlyle’a, King dodałby: „William Cullen Bryant ma rację: 'Prawda przygnieciona do ziemi powstanie ponownie.'” Bryant był amerykańskim poetą i wieloletnim redaktorem „New York Evening Post”. King nawiązał tu do jego wiersza „The Battlefield”, w którym porównuje trwającą całe życie walkę o prawdę do żołnierzy na wojnie. Szerszy kontekst, porównujący prawdę do zwycięstwa, a błąd do porażki, to: „Truth, crushed to earth, shall rise again; The eternal years of God are her; But Error, wounded, writhes in pain, And dies among his worshipers.”
3) James Russell Lowell. Wraz z Carlyle’em i Bryantem, King dodałby jeden ostatni cytat do tej sekcji swojego przemówienia, i zrobił to tutaj: „Zwyciężymy, ponieważ James Russell Lowell ma rację: 'Prawda na zawsze na szafocie, Błąd na zawsze na tronie; Jednak ten szafot kołysze przyszłość, a za mroczną niewiadomą, Stoi Bóg w cieniu, czuwając nad swoimi'”. Zarówno Lowell, jak i Bryant byli jednymi z pierwszych amerykańskich poetów, którzy rywalizowali w popularności ze swoimi brytyjskimi odpowiednikami. Należeli do grupy, którą dziś nazywamy Fireside Poets. Cytat ten pochodzi z „The Present Crisis”, utworu Lowella z 1845 roku o kryzysie niewolnictwa, który zainspirował dr Kinga, a także stał się inspiracją dla głównej publikacji NAACP, The Crisis.
4) John Donne. Kilka tygodni przed swoim przemówieniem z 31 marca, przemawiając w Grosse Point High School, Dr King zacytował Donne’a mówiąc: „’Żaden człowiek nie jest wyspą’.” Donne był angielskim poetą, który pisał na przełomie XVII i XIX wieku. King wyjaśnił kontekst, swoją inspirację: „Przypływ, który wypełnia każdego człowieka, jest kawałkiem kontynentu, częścią głównego nurtu. I dalej pod koniec mówi: 'śmierć każdego człowieka pomniejsza mnie, ponieważ jestem zaangażowany w ludzkość. Dlatego nie należy wiedzieć, dla kogo bije dzwon, on bije dla ciebie”. W jakiś sposób musimy dojrzeć do tego, że w tym pluralistycznym, wzajemnie powiązanym społeczeństwie wszyscy jesteśmy związani razem w jedną szatę przeznaczenia, złapani w nieuchronną sieć wzajemności.”
5) Gandhi. Wcześniej, w kazaniu religijnym w 1962 roku w Los Angeles, King doradzał przeciw gniewowi i nienawiści, mówiąc: „Jest inna droga… tak nowoczesna, jak Gandhi mówiący przez Thoreau, że 'brak współpracy ze złem jest tak samo moralnym obowiązkiem, jak współpraca z dobrem.'” King czytał dzieła Gandhiego i cytował go przez całe swoje życie. Istnieje bezpośrednia linia nauk o nieposłuszeństwie obywatelskim i pokojowych demonstracjach od dr Kinga przez Gandhiego do numerów 6 i 7 na tej liście.
6) Henry David Thoreau. Powyższy cytat w rzeczywistości odnosi się do Obywatelskiego Nieposłuszeństwa Thoreau, eseju autora Transcendentalistów, który napisał Walden, ale także napisał ten tekst o obowiązku ludzi do nieposłuszeństwa bez użycia przemocy wobec praw, które uważają za bezprawne. „Żadna inna osoba nie była bardziej elokwentna i pełna pasji w przekazywaniu tej idei niż Henry David Thoreau” – napisał King w swojej autobiografii.
7) Lew Tołstoj. W swoich własnych pismach dr King wskazywał na rosyjskiego pisarza jako główne źródło swojej inspiracji. King czytał Tołstoja i jego teksty religijne, a także Wojnę i pokój, podobnie jak Gandhi przed nim.
8) Washington Irving. 31 marca, tego samego dnia co jego inne przemówienie, dr King również zwrócił się do publiczności w Katedrze Narodowej w Waszyngtonie, mówiąc: „Najbardziej uderzającą rzeczą w opowieści o Rip Van Winkle jest nie tylko to, że Rip przespał dwadzieścia lat, ale że przespał rewolucję”. „Rip Van Winkle” to słynna opowieść XIX-wiecznego gawędziarza, Washingtona Irvinga, o człowieku, który zasypia, gdy król Jerzy III rządzi koloniami, a budzi się w nowym świecie, gdzie prezydentem jest Jerzy Waszyngton. King kontynuował w tym przemówieniu: „Zbyt wielu ludzi znajduje się w okresie wielkich zmian społecznych, a jednak nie udaje im się wykształcić nowych postaw, nowych reakcji umysłowych, których wymaga nowa sytuacja. Kończą śpiąc przez rewolucję.”
9) Henry Wadsworth Longfellow. Carnegie Council opisuje przemówienie, które King wygłosił na kilka miesięcy przed śmiercią do pracowników Southern Christian Leadership Conference. Powiedział: „Czyż nie jest tak, że nowy człowiek, którego świat potrzebuje, to człowiek niestosujący przemocy? Longfellow powiedział: 'Na tym świecie człowiek musi być albo kowadłem, albo młotem’. Musimy być młotami kształtującymi nowe społeczeństwo, a nie kowadłami uformowanymi przez stare.” Longfellow był również jednym z Fireside Poets.
10) Ralph Waldo Emerson. Również krótko przed śmiercią, w październiku 1967 roku, Dr King mówił do uczniów w Barratt Junior High School w Filadelfii. Powiedział: „Ralph Waldo Emerson, wielki eseista, powiedział na wykładzie w 1871 roku: 'Jeśli człowiek potrafi napisać lepszą książkę, wygłosić lepsze kazanie lub zrobić lepszą pułapkę na myszy niż jego sąsiad, to nawet jeśli zbuduje swój dom w lesie, świat zrobi bitą ścieżkę do jego drzwi’. To nie zawsze było prawdą – ale będzie coraz bardziej prawdziwe, dlatego zachęcam was do ciężkiej nauki, do spalania oleju o północy”. Emerson, podobnie jak Thoreau, był autorem Transcendentalistycznym, który należał do intelektualnych przywódców ruchu. Sprzeciwiali się niewolnictwu i wypowiadali się przeciwko niemu przed wojną secesyjną.
Pominąłem na tej liście Jezusa i Biblię. Zasługują one na szczególną wzmiankę, ponieważ chrześcijańskie teksty religijne są najsilniejszym źródłem inspiracji dr Kinga i pojawiają się w prawie każdym ważnym przemówieniu, które wygłosił. Na przykład 31 marca powiedział: „Zwyciężymy, ponieważ Biblia ma rację: 'Zbierzesz to, co zasiejesz'”. Jest to parafraza Galatów 6, wersety 7-9: „Nie łudźcie się, Bóg się nie naśmiewa: bo cokolwiek człowiek sieje, to i żąć będzie. Kto bowiem sieje ciału swemu, z ciała żąć będzie zepsucie, lecz kto sieje Duchowi, z Ducha żąć będzie żywot wieczny. I nie ustawajmy w czynieniu dobrze; albowiem we właściwym czasie będziemy żąć, jeśli nie ustaniemy w słabości.”
Dla tych, którzy chcą więcej na ten temat, polecam „Kazania przysłowiowe Martina Luthera Kinga” Wolfganga Miedera.
Przeczytaj ….