De Dertien Koloniën maakten deel uit van wat bekend stond als Brits Amerika, een naam die door Groot-Brittannië werd gebruikt tot het Verdrag van Parijs in 1783 de onafhankelijkheid van de oorspronkelijke dertien Verenigde Staten van Amerika erkende. Deze Britse koloniën in Noord-Amerika kwamen in 1775 in opstand tegen de Britse overheersing, in wat in de Verenigde Staten de Amerikaanse Revolutie wordt genoemd en in andere landen de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog. Er werd een voorlopige regering gevormd die hun onafhankelijkheid uitriep, die nu gevierd wordt als te hebben plaatsgevonden op 4 juli 1776 (Onafhankelijkheidsdag), en die vervolgens de oorspronkelijke dertien Verenigde Staten van Amerika werden. De kolonies werden gesticht tussen 1607 (Virginia) en 1733 (Georgia), hoewel Groot-Brittannië nog verschillende andere kolonies in Noord-Amerika en West-Indië bezat die zich in 1775 niet bij de opstand aansloten.
Uit de Dertien Koloniën zijn achttien huidige staten ontstaan: de oorspronkelijke dertien staten (in chronologische volgorde van hun ratificatie van de grondwet van de Verenigde Staten: Delaware, Pennsylvania, New Jersey, Georgia, Connecticut, Massachusetts, Maryland, South Carolina, New Hampshire, Virginia, New York, North Carolina, Rhode Island), Vermont (dat betwist was tussen New Hampshire en New York, en een onafhankelijke republiek was van 1777 tot 1791), Kentucky (dat tot 1792 deel uitmaakte van Virginia), Tennessee (dat tot 1790 deel uitmaakte van North Carolina en daarna tot 1796 het federaal bestuurde Southwest Territory was), Maine (dat tot 1820 deel uitmaakte van Massachusetts), en West Virginia (dat tot 1863 deel uitmaakte van Virginia).
