Wanneer we geconfronteerd worden met de vraag “Wat windt je op?” hebben we bijna allemaal hetzelfde antwoord: Ik word opgewonden van iemand die slim, grappig, goed gekleed, creatief, succesvol, bla bla bla is. En zeker, al die dingen zijn stimulerend, maar dat is slechts de helft van het verhaal – eerlijk gezegd, de echt saaie helft. Maar ik blijf bij het standaardantwoord, want een versie zeggen van “ik word opgewonden van intelligentie” klinkt veel minder eng dan de realiteit, die is dat ik vooral opgewonden raak van een vreemd soort faux-surveillanceporno waarin tienermeisjes betrapt worden op winkeldiefstal en dan gechanteerd worden om beveiligers onhandig te pijpen. Is dat slecht? Om de een of andere reden hebben wat ik in iemand bewonder en wat me opwindt vaak geen relatie. Het spijt me, maar ik geloof gewoon niet dat iemand ooit is gaan nadenken over hoe goed zijn vriendje kan luisteren.
Een eeuw geleden wierp Sigmund Freud zijn beroemde handen in de lucht toen hij werd geconfronteerd met vrouwelijke begeerte. “De grote vraag die nooit is beantwoord, en die ik nog niet heb kunnen beantwoorden, ondanks mijn 30 jaar onderzoek naar de vrouwelijke ziel,” schreef Freud, “is: ‘Wat wil een vrouw?'” Bro leek verward over een heleboel dingen die met vrouwen te maken hadden, maar ik ben het met hem eens over dit. Het is algemeen erkend dat de seksuele opwinding van vrouwen complexer is dan die van onze mannelijke tegenhangers: Mannen zijn gewoon blij om lichaamsdelen te zien, terwijl vrouwelijke seksualiteit een rommelige strijd is tussen lichaam en geest. We willen romantiek, en toch vallen we op jongens die ons negeren. We identificeren ons als hetero, maar we worden opgewonden van lesbische porno. We willen veiligheid, maar we hebben ook willekeurige verkrachtingsfantasieën (geef het maar toe). Zijn onze vagina’s op hol geslagen?
Op dagelijkse basis word ik vaker opgewonden van willekeurige prikkels dan van echte mensen. De trillingen van de metro. Een vleugje ordinaire Axe bodyspray, die me altijd doet denken aan handjobs op school. Ik zag onlangs een reclame voor borstimplantaten, en terwijl ik probeerde me erdoor te laten beledigen, werd ik per ongeluk geil – denk ik, omdat het me eraan herinnerde dat borsten bestaan? Reclameborden voor lingerie pakken me altijd. Ik zit momenteel in een proces van Invisalign, en ik heb een cheesily hot orthodontist die constant zijn vingers in mijn mond steekt en het is geweldig. Sinds kort draaien mijn masturbatiefantasieën vooral om het uitlijnen van tanden.
Evolutionaire biologie vertelt ons dat wat wij “sexy” vinden uiteindelijk een indicatie is van wat het beste is voor het voortbestaan van de soort- wat betekent dat fit zijn, een gave huid hebben en goed opgemaakte e-mails versturen allemaal kwaliteiten zijn die gezondheid en bekwaamheid uitstralen, die op hun beurt iemand meer neukbaar maken. Maar kan evolutionaire biologie mijn gang-bang fantasie verklaren? Ik denk dat de Darwinisten zouden beweren dat je door met 10 kerels tegelijk te slapen 10 keer meer kans hebt om zwanger te worden (overleving van het sterkste genetische materiaal?), wat allemaal deel uitmaakt van mijn inherente drang om me voort te planten. Maar ik geloof dat eigenlijk niet. Ik weet alleen dat ik, om tijdens de seks klaar te komen, meestal mijn ogen moet sluiten en me extreem moet concentreren op het idee verkracht te worden door een bende vleeshoofden. En ik weet ook dat ik niet de enige ben.
In 1972 publiceerde Nora Ephron “Fantasies”, een essay over haar seksuele fantasie sinds haar elfde, waarin ze “gedomineerd wordt door mannen zonder gezicht die me de kleren van het lijf rukken”, en voegde eraan toe: “Het is geweldig. In mijn seksfantasie houdt niemand ooit van me om mijn verstand.” (U herinnert zich misschien dat in Ephron’s film When Harry Met Sally, Sally dezelfde fantasie heeft; hoewel om de neuroses van het personage te onderstrepen, is er geen grote seksuele bevrijding – het eindigt nadat ze is uitgekleed). Het essay wekte enige verontwaardiging op, met name bij bepaalde mensen binnen de vrouwenbeweging die vonden dat de fantasie niet zo feministisch was. Kom op – praten over perv shaming! Onze fantasieën – en idealiter onze slaapkamers – zijn toch zeker plaatsen waar we ons vrij zouden moeten voelen om de donkerste en meest afwijkende hoeken van onze geest te verkennen. En wat dat betreft denk ik niet dat we al onze acties onder ‘feministisch’ of ‘niet-feministisch’ moeten scharen – vooral omdat vrijwillige seks in een soort politiek vacuüm bestaat: het is zo’n beetje de enige plek waar we gewoon dingen kunnen doen en verder kunnen gaan, zonder dat we daar boos over hoeven na te denken.
In mijn ogen zijn er twee soorten mannen: Er zijn kerels die je meteen na het douchen beffen en er zijn kerels die je kont letterlijk likken als je thuiskomt van de sportschool. Ik probeer de eerste te vermijden. Door de jaren heen heb ik geleerd dat mensen die niet preuts zijn met lichamen zoveel heter zijn in bed. Als je met iemand bent die je helemaal wil opeten, ben je veel meer bereid om hetzelfde te doen. Ik had ooit een man die me vertelde dat hij niet op vrouwen gaat omdat hij een germaphobe is. Neem je me in de maling? Hoe moet ik ontspannen en me goed voelen nadat je mijn vagina vies noemde? Het is veel opwindender om met iemand te zijn die een beetje vies is… iemand die aan mijn vieze ondergoed wil ruiken, aan mijn tanden wil likken en in mijn mond wil spugen. Ik ben nu 30. Ik ben te oud om uit te gaan met een vent die me niet wil kussen nadat ik hem gepijpt heb. Als je eenmaal met een vent uitgaat die je pijpt als je ongesteld bent, ga je nooit meer terug.
Ik heb een vriendin, ze is een polyamoreuze moleculaire biologe die aan extreme BDSM doet (uiteraard). Onlangs vertelde ze me dat ze regelmatig masturbeert bij het idee dat mannen seks hebben met dieren. Hoewel ik er over het algemeen op voorbereid was om iets extreems uit haar mond te horen, was ik toch behoorlijk geschokt toen ze dat zei. Maar haar uitleg van de fantasie was voor mij logisch. Ze vertelde me, “Het is niet dat ik op dieren val. Ik word eerder geil van het idee dat een man zo geil is, zo gedwongen door de kracht van zijn seksualiteit, dat hij letterlijk alles zou neuken – zelfs een ezel.” En dat is iets wat ik snap.
Als vrouwen krijgen we te horen dat geobjectiveerd worden slecht is. Oké, prima. Maar er is een tijd en een plaats voor alles. En persoonlijk kan ik erg opgewonden raken van een ervaren objectieveling. Het is geen geheim dat vrouwen vaak opgewonden raken van gewild zijn – niet als in “Ik wil voor je zorgen,” maar meer als in “Ik wil je over mijn bureau buigen.” Natuurlijk, als ik met iemand uitga, wil ik dat ze me waarderen om mijn ideeën en prestaties en humor of wat dan ook. Maar als ik met iemand neuk, wil ik dat hij mijn gebrek aan kokhalsreflex waardeert. Binnen de context van een relatie of een date met iemand die je respecteert, kan behandeld worden als een seksspeeltje heel sexy zijn. Zoals, ik wil niet altijd een heel persoon zijn. Dat is vermoeiend. Soms wil ik gewoon mijn borsten zijn. En objectivering gaat twee kanten op. Ik weet nog dat m’n moeder me op de middelbare school zei dat ik drie dingen in een partner moest zoeken: Hij moet loyaal zijn, hij moet knap zijn (maar niet te knap), en hij moet in staat zijn om dingen rond het huis te repareren. Ze merkte specifiek op dat het heel belangrijk is om een man te vinden die de gootsteen kan repareren als die kapot is. Ik weet nog dat ik dacht, “Mam, je bent gewoon.” Maar nu snap ik het. Het gaat niet om het gemak van een klusjesman in huis. Het gaat om het simpele feit dat een man die iets met een hamer slaat, heel sexy is. (Zeker, het is een cliché, maar er zit waarheid in. Een man “mannelijk” zien zijn op een Don Draper, motorolie-onder-de-vingernagels manier kan als porno zijn. Ik denk dat iedereen in zijn hart basaal is.
Er is een citaat dat ik graag hoor uit het boek van de Britse filosoof Alain de Botton’s How to Think More About Sex. De Botton schrijft: “Hoe we het ook proberen te temmen, seks heeft steeds weer de neiging een ravage aan te richten in ons leven: Het brengt ons ertoe onze relaties kapot te maken, bedreigt onze productiviteit, en dwingt ons in nachtclubs te laat op te blijven om te praten met mensen die we niet mogen, maar wier ontblote midriffs we desondanks graag zouden willen aanraken. Seks blijft in een absurd, en misschien onverzoenlijk, conflict met sommige van onze hoogste verbintenissen en waarden. Misschien moeten we accepteren dat seks van nature nogal vreemd is, in plaats van onszelf te verwijten dat we niet op een normalere manier reageren op de verwarrende impulsen ervan.”
Met andere woorden, we moeten onszelf een kans geven omdat we idioten zijn over wie we willen neuken en waarom en hoe. Hoe meer we tot de kern doordringen van wat ons opwindt, des te duidelijker wordt het dat seksuele opwinding vaak niet logisch, politiek correct of “schoon” is. Misschien is het feit dat ik zelfs over deze dingen nadenk een bewijs van mijn katholieke opvoeding, die een gezonde dosis schaamte heeft toegevoegd aan de meeste van mijn seksuele impulsen. Maar seks en schaamte kunnen interessante bedgenoten zijn, en dat is ook zo. In de woorden van de legendarische John Waters: “Ik dank God dat ik katholiek ben opgevoed, dus seks zal altijd smerig zijn.”
