Een Weisswurst (Duits: Weißwurst (
listen), letterlijk witte worst; Beiers: Weißwuascht) is een traditionele Beierse worst van gehakt kalfsvlees en varkensrugspek. De worst wordt gewoonlijk op smaak gebracht met peterselie, citroen, foelie, uien, gember en kardemom, hoewel er ook variaties zijn. Vervolgens wordt het mengsel in varkensdarmen gestopt en verdeeld in individuele worsten van ongeveer tien tot twaalf centimeter lang en drie tot vier centimeter dik.
Vind bronnen: “Weisswurst” – nieuws – kranten – boeken – scholar – JSTOR (maart 2021) (Leer hoe en wanneer u dit sjabloonbericht verwijdert)
Aangezien ze niet gerookt of anderszins geconserveerd worden zijn ze zeer bederfelijk. Weißwürste werden traditioneel vroeg in de ochtend bereid en als tussendoortje tussen ontbijt en lunch gegeten. Er is een gezegde dat zegt dat de worsten het middaggeklingel van de kerkklokken niet mogen horen. Zelfs vandaag de dag eten de meeste Beiernaren geen Weißwürste meer na het middaguur (hoewel het perfect aanvaardbaar is om bijvoorbeeld om half twee een lunch met Weißwürste te gebruiken).
De worsten worden ongeveer tien minuten in water – lang niet kokend – verhit, waardoor ze grijswit worden, omdat bij de bereiding van Weisswurst geen kleurbehoudend nitriet wordt gebruikt.
Weißwürste worden in een grote kom samen met het voor de bereiding gebruikte hete water (zodat ze niet te veel afkoelen) op tafel gebracht en vervolgens zonder vel gegeten. Weißwurst kan op de traditionele manier worden gegeten, namelijk zuzeln (Beiers voor zuigen), waarbij elk uiteinde van de worst wordt opengesneden of -gebeten, waarna het vlees uit het vel wordt gezogen. Een andere, meer populaire en discrete manier om de worst te consumeren is door de worst in de lengte door te snijden en vervolgens het vlees met een vork uit de schil te “rollen”, of ook door de worst aan één kant open te snijden en hem te consumeren zoals een banaan, waarbij de schil steeds verder wordt geopend en de worst in de mosterd wordt gedoopt.
Weißwurst wordt meestal geserveerd met Beierse zoete mosterd (Süßer Senf) en gaat vergezeld van Brezn (Beierse krakeling – buiten Beieren vaak gespeld als Brezeln) en Weißbier.
Weißwurst, waarvan de consumptie traditioneel met Beieren wordt geassocieerd, heeft bijgedragen tot het ontstaan van een humoristische term, Weißwurstäquator (letterlijk: witte worst evenaar), die een culturele grens afbakent tussen andere taal- en cultuurgebieden en Zuid-Duitsland.