“Als God om ons geeft, waarom beantwoordt Hij onze gebeden dan niet, vooral die, welke hulpkreten zijn?”
We konden de woede en de pijn voelen, die in de vraagsteller trilde. De bekende prediker Lloyd J. Ogilvie schreef hoe “onbeantwoord gebed nog steeds een van de meest diepgaande problemen is waar we allemaal op een bepaald moment in ons leven mee te maken krijgen.” Schijnbaar onbeantwoorde gebeden kunnen ons radeloos, gedesillusioneerd, en zelfs in ongeloof achterlaten.
Philip Yancey erkent dit probleem in zijn boek Prayer: Does It Make Any Difference? Hij noemt drie voorbeelden van “onbeantwoorde gebeden” die verwoestende gevolgen hadden voor het geloof van drie kinderen.
Hij las het manuscript van een jonge vrouw over hoe zij als kind bijna elke nacht werd verkracht door haar oudere broer en later schreef: “Ik riep elke nacht om Gods hulp om het te laten ophouden. God antwoordde nooit.” Hij las in Somerset Maugham’s beroemde verhaal Of Human Bondage over hoe de hoofdpersoon zo’n grote hoop had nadat hij in Marcus 11:24 deze belofte had gelezen: “Daarom zeg Ik (Jezus) u, al wat gij bidt en vraagt – gelooft dat gij het ontvangen hebt, en gij zult het krijgen.”
Die nacht “bad hij met al de kracht van zijn ziel” voor God om zijn klompvoet te genezen en “geen twijfel overviel hem,” maar de volgende morgen had hij nog steeds zijn klompvoet. Yancey wijst erop dat deze scène een gefictionaliseerd verslag was van Somerset Maugham’s eigen gebed voor genezing van zijn stotteren. Hij merkt vervolgens op hoe Maugham’s stotteren “zijn hele leven bij hem bleef, een voortdurende herinnering aan een gebed dat niet werd verhoord.” Yancey vermeldt verder “Maugham’s vriend en collega-romanschrijver George Orwell (die) eveneens vertelt over het bidden van angstige, huilende gebeden op kostschool dat hij niet in bed zou plassen; maar hij kreeg stokslagen toen die gebeden “onbeantwoord bleven.”
Het eindresultaat, schrijft Yancey, was dat “beide schrijvers elk greintje religieus geloof verloren.”
Onbeantwoorde gebeden kunnen een groot probleem zijn voor mensen op elke leeftijd, zelfs het geloof van volwassen en doorgewinterde christenen als C.S. Lewis, die getuige was van de dood van de liefde van zijn leven aan botkanker, ondanks de smeekbeden om genezing! Als Christenen geloven wij dat God onze gebeden verhoort! Onlangs zei ik in een preek hoe ik geloof dat God elk gebed beantwoordt, ook al zegt Hij vaak “nee” of “nu niet” op onze verzoeken, of “ja, maar niet op de manier die je wilt of verwacht.”
Want we zijn ons er allemaal van bewust hoe het “niet-zo-goede of onverstandige gebed” niet bevestigend zal worden beantwoord (gebeden voor een bailout van een puinhoop die we hebben gecreëerd of gebeden om bevoordeeld te worden boven de meer verdienende onder ons), maar hoe zit het met de gebeden van dat jonge meisje en die twee jonge jongens? Hebben de onbeantwoorde gebeden Somerset Maugham en George Orwell tot atheïsten gemaakt? Ik denk van niet.
Hoewel zij beiden een moeilijke jeugd hadden, werden zij beiden beroemde schrijvers. En als volwassenen wisten zij dat de God zoals die in het christendom wordt geopenbaard, geen geest in een lamp is die precies doet wat wij willen als wij maar genoeg geloof hebben om via gebed over de lamp te wrijven.
Zo’n God zou geen God zijn, maar onze dienaar, onze persoonlijke geest.
Laten we terugkeren naar Marcus 11:24. Dit was een belofte aan de discipelen, de volgelingen van Jezus, die Jezus ook hadden horen zeggen dat hun aandacht op Hem gericht moest zijn en dat hun gebed oprecht moest zijn en in Zijn Naam, Zijn Geest (Johannes 14:13-14), in overeenstemming met Zijn doel en wil.
Niemand heeft deze voorwaarde/kwalificatie/beperking (of wat Philip Yancey “de kleine lettertjes” in Christus’ beloften noemt) beter uitgelegd dan een geleerde/voorganger/professor die ik kende, wiens gebeden zijn studenten uit zichzelf en in Gods tegenwoordigheid tilden. Ik heb nog nooit iemand horen bidden zoals hij. Daarom is wat hij schreef over gebed in verschillende klassieke boeken gegrift gebleven in mijn geest, ziel en hart. Hij schreef:
In hoeveel gevallen is het geloof niet blijvend gekrenkt omdat predikers de mensen verzekerden dat elk gebed wordt verhoord naar vurig en oprecht verlangen! Het antwoord blijft uit en het geloof faalt. Jezus heeft nooit een dergelijke onvoorwaardelijke belofte gedaan. Zijn verzekeringen … droegen altijd een voorwaarde: ‘Indien gij iets vraagt in mijn naam, zal ik het doen’; ‘Indien gij in Mij blijft en mijn woorden in u blijven, zult gij vragen wat gij wilt en het zal u geschieden’ (Johannes 14:14, 15:9); deze voorwaarde wordt gewoonlijk uitdrukkelijk gesteld, en waar zij niet gesteld wordt, wordt zij geïmpliceerd (Marcus 11:23-24).
Laten wij in gedachten houden dat wat wij denken nodig te hebben door God in evenwicht moet worden gebracht met wat Hij weet dat wij nodig hebben. Met deze gedachte stevig in ons achterhoofd zullen we er goed aan doen een van de meest diepgaande en toch praktische gebeden die ik ooit ben tegengekomen te herlezen. Lees biddend dit gebed van John Baillie:
Leer mij, o God, alle omstandigheden van mijn leven vandaag zo te gebruiken dat zij in mij de vruchten van heiligheid voortbrengen in plaats van de vruchten van zonde.
Laat mij teleurstelling gebruiken als materiaal voor geduld.
Laat mij succes gebruiken als materiaal voor dankbaarheid.
Laat mij moeilijkheden gebruiken als materiaal voor volharding.
Laat mij gevaar gebruiken als stof voor moed.
Laat mij lofprijzing gebruiken als stof voor nederigheid.
Laat mij genot gebruiken als stof voor matigheid.
Laat mij pijn gebruiken als stof voor volharding.
Laten wij ons “kleine” en beperkte antwoord op dit “diepgaande probleem” besluiten door in ons volgende artikel het persoonlijke en krachtige antwoord van de apostel Paulus te onderzoeken dat is opgetekend in II Korinthiërs 12:7-11.