Voor een eenvoudige elektrische schakeling die op gelijkstroom werkt, zijn de elektrische stroom en de elektrische spanning constant. In dat geval is het werkelijke vermogen (P, gemeten in watt) het product van de elektrische stroom (I, gemeten in ampère) en de spanning van de ene kant van de stroomkring naar de andere (V, gemeten in volt):
P = I ⋅ V {\displaystyle P=I\dot V}
Bij wisselstroom fluctueren echter zowel de spanning als de stroom in de tijd. Het schijnbaar vermogen (S, gemeten in volt-ampère) wordt berekend met behulp van de kwadratisch gemiddelde spanning (Vrms, gemeten in volt) en de kwadratisch gemiddelde stroom (Irms, gemeten in ampère):
S = I rms ⋅ V rms {Displaystyle S=I_{text{rms}}}}}
De relatie tussen deze twee wordt beschreven door de vermogensfactor. Bij een zuiver resistieve belasting zijn ze gelijk: het schijnbare vermogen is gelijk aan het werkelijke vermogen. Wanneer een reactieve (capacitieve of inductieve) component in de belasting aanwezig is, is het schijnbare vermogen groter dan het werkelijke vermogen, aangezien spanning en stroom niet langer in fase zijn. In het beperkende geval van een zuiver reactieve belasting wordt er wel stroom opgenomen, maar wordt er geen vermogen in de belasting gedissipeerd.
Sommige apparaten, waaronder ononderbreekbare voedingen (UPS’en), hebben een rating voor zowel maximale volt-ampère als maximale watt. De VA-waarde wordt beperkt door de maximaal toelaatbare stroom, en de watt-waarde door de belastingscapaciteit van het apparaat. Wanneer een UPS apparatuur voedt die een reactieve belasting met een lage vermogensfactor vormt, mag geen van beide limieten veilig worden overschreden. Bijvoorbeeld, een (groot) UPS-systeem met een nominale spanning van 400.000 volt-ampère bij 220 volt kan een stroom leveren van 1818 ampère.
VA-ratings worden ook vaak gebruikt voor transformatoren; de maximale uitgangsstroom is dan VA-ratio gedeeld door de nominale uitgangsspanning. Transformatoren met dezelfde kern hebben gewoonlijk dezelfde VA-waarde.
De conventie om de volt-ampère te gebruiken om schijnbaar vermogen van werkelijk vermogen te onderscheiden is toegestaan door de SI-norm.