Vertrouwen op een negatieve test op de ziekte van Lyme kan dodelijk blijken

In augustus van 2013 overleed een 17-jarige jongen plotseling aan een hartstilstand. Aanvankelijk gaven gezondheidsfunctionarissen het Powassan-virus de schuld van zijn dood. Maar een recent rapport in Cardiovascular Pathologist stelt vast dat de jongeman in plaats daarvan stierf aan Lyme carditis.

In de zomer van 2013 overleed een jonge man uit Poughkeepsie, NY, plotseling na bijna 3 weken te hebben geleden aan griepachtige symptomen. Aanvankelijke rapporten suggereerden dat hij was overleden aan complicaties als gevolg van het Powassan-virus, een zeldzame ziekte, overgedragen door teken die fataal kan zijn.

Een paper gepubliceerd in het maartnummer van Cardiovascular Pathologist, meldt echter dat de adolescent, in feite, was overleden aan Lyme carditis.

Volgens het rapport waren de ELISA- en Western blot IgM-tests, uitgevoerd als onderdeel van de autopsie, positief voor Borrelia burgdorferi, het agens dat de ziekte van Lyme veroorzaakt. Aanvullende tests, waaronder PCR (polymerase kettingreactie) en immonohistochemie (ICH) kleuring vonden Borrelia spirocheet aanwezig in de lever, hart, longen en hersenweefsels van de patiënt.

“De bevindingen ondersteunen B. burgdorferi als de veroorzaker van zijn fulminante carditis en dat de patiënt leed aan fatale Lyme carditis,” schrijven de auteurs.

De middelbare school honor roll student had de ambitie om een milieu-ingenieur te worden en hield van het buitenleven. Hij was net thuisgekomen van een twee weken durend verblijf op een kamp in Rhode Island, een staat die endemisch is voor de ziekte van Lyme, toen hij ziek werd.

Volgens zijn ouders ontwikkelde hij aanvankelijk een lichte hoest, af en toe koorts, een zere keel, malaise, hoofdpijn en lichaamspijn. Serologische tests op de ziekte van Lyme en anaplasmose waren negatief.

De symptomen van de jongeman namen toe. Hij klaagde over gastro-intestinale problemen, lichthoofdigheid en fotofobie (lichtgevoeligheid). Volgens de Poughkeepsie Journal werd hem opgedragen te rusten en te blijven drinken.

Een paar dagen later zakte hij plotseling in zijn achtertuin in elkaar. De jongeman had een hartstilstand gekregen. “Dokters in Westchester probeerden een diagnose te stellen, maar kwamen er niet uit,” aldus de Poughkeepsie Journal. De tiener stierf enkele uren later. Hij was pas 17 jaar oud.

Wanneer iemand symptomen vertoont die lijken op de ziekte van Lyme en is blootgesteld aan een gebied waar teken endemisch zijn, moeten artsen een diagnose van de ziekte van Lyme overwegen, zelfs met een negatief testresultaat.

Omdat de symptomen van de ziekte van Lyme vaak worden vergeleken met die van griep, zijn mensen geneigd de twee ziekten gelijk te stellen en er ten onrechte van uit te gaan dat de ziekte van Lyme ongevaarlijk is. Dat is niet noodzakelijkerwijs het geval. Als de infectie in het beginstadium niet goed wordt behandeld, kan de ziekte zich verder ontwikkelen en slopende symptomen, chronische ziekte en, in zeldzame gevallen, dodelijke afloop veroorzaken.

Wat is Lyme carditis?

Lyme carditis treedt op wanneer de Lyme-spirocheet (Borrelia burgdorferi) het hartweefsel binnendringt. Het wordt als zeldzaam beschouwd met slechts een handvol sterfgevallen gemeld. De diagnose van de aandoening kan zeer moeilijk zijn, omdat patiënten meestal klassieke griepachtige symptomen beschrijven. Uit een studie bleek zelfs dat 94% van de patiënten met Lyme carditis aspecifieke symptomen vertoonden, waaronder koorts, malaise, hoofdpijn, artralgie en/of myalgieën. 1

Kinderen en adolescenten kunnen ook worden getroffen. Een onderzoek uit 2009 in Pediatrics, Lyme carditis in children: presentation, predictive factors and clinical course, evalueerde 207 pediatrische patiënten met vroege gedissemineerde ziekte van Lyme en ontdekte dat 16% Lyme carditis had, 42% van deze patiënten had een gevorderd hartblok, met 27% met een volledig hartblok en 4 patiënten met een ernstig gedeprimeerde systolische ventrikelfunctie. 1

Hoewel Lyme carditis zeldzaam mag zijn, illustreert de tragische dood van deze jonge man de potentiële gevaren van het vertrouwen op serologische tests om de ziekte van Lyme te diagnosticeren en te behandelen. Het onderstreept ook de voortdurende verwarring onder clinici over de nauwkeurigheid en betrouwbaarheid van dergelijke tests, met name de ELISA en Western blot.

De jonge man leek te voldoen aan de vereisten voor een diagnose van de ziekte van Lyme. Hij had de typische symptomen geassocieerd met Lyme – vermoeidheid, hoofdpijn, lichaamspijn, GI-stoornissen, koorts, lichtgevoeligheid – en hij had een teken-endemisch gebied bezocht met een grote kans op blootstelling aan teken.

Daarnaast woonde hij in Dutchess County, New York, een gebied dat endemisch is voor de ziekte van Lyme met naar schatting 50% van de herten teken besmet met het Lyme organisme.

Toch werd de jonge man niet gediagnosticeerd, noch behandeld voor de ziekte van Lyme. Het is jammer dat zijn negatieve testresultaten zijn klinische symptomen en geschiedenis overschaduwden.

De Centers for Disease Control and Prevention (CDC) wijzen erop dat patiënten die tijdens de eerste weken van ziekte worden getest, vaak negatief testen, omdat er niet genoeg antilichamen in de bloedbaan zijn om te worden gedetecteerd. De ELISA en Western blot kunnen tot 60% van de goed gedefinieerde gevallen van de ziekte van Lyme missen. 2

Chirurgen die de ziekte van Lyme behandelen volgens de richtlijnen van de International Lyme and Associated Diseases Society (ILADS) worden aangemoedigd om patiënten te behandelen op basis van klinisch oordeel, zelfs als de tests negatief zijn.

Laatst bijgewerkt: June 10, 2019