Versterking van het herstel van de Antilliaanse lamantijn in Belize door het opbouwen van plaatselijke beheerscapaciteit en onderzoek
Tussen de kusten van Mexico en Guatemala liggen de tropische wateren van Belize, een deel van de Caraïbische Zee en een gebied dat het hoogste aantal Antilliaanse lamantijnen ter wereld herbergt. Antilliaanse lamantijnen, een ondersoort van de West-Indische lamantijn, zijn zeezoogdieren die, ongewoon genoeg, het nauwst verwant zijn met olifanten. De Antilliaanse lamantijn is een herbivoor met een lange levensverwachting en een luchtademhaling, waarvan wordt aangenomen dat hij tot 60 jaar oud kan worden. Hij kan overleven in zowel zeewater als brak water, maar moet dicht bij land blijven omdat hij voor zijn drinkwater afhankelijk is van zoet water dat uit rivieren stroomt. Bijgevolg komt de Antilliaanse lamantijn voor in zowel kustwateren als binnenwateren van Midden-Amerika tot de noordkust van Zuid-Amerika en de Antillen.
Ondanks zijn grote verspreiding is het leefgebied van dit langzaam voortbewegende waterzoogdier versnipperd, en is er betrekkelijk weinig over de soort bekend. Het is zelfs niet bekend hoeveel lamantijnen er overleven. Zeekoeien werden vroeger door de plaatselijke bevolking bejaagd en als voedsel verkocht aan Europese ontdekkingsreizigers. Tegenwoordig worden zeekoeien bedreigd door het verlies van hun habitat, stroperij, verstrikking in vistuig en de toename van het aantal boten. Ook andere bedreigingen, zoals watervervuiling door de chemische samenstelling van het afvloeiend water van rivieren, kunnen een bedreiging vormen.
Sinds 1996 heeft de plaatselijke natuurbeschermingsbiologe Nicole Auil zich ingezet voor het behoud van de Antilliaanse zeekoe in Belize. Nicole, die in 2005 de Whitley Award for Rivers and Wetlands heeft gewonnen, leidt een project dat gericht is op een veelzijdige aanpak van het beheer van beschermde gebieden.
Door de opleiding van de plaatselijke bevolking te combineren met biologisch onderzoek ter ondersteuning van het herstel van de lamantijn, wil Nicole de habitat van de lamantijn aan de kust en de daarmee samenhangende biodiversiteit veiligstellen. De activiteiten van het project zijn gericht op een wildreservaat genaamd Southern Lagoon, dat grenst aan het kleine dorp Gales Point Manatee, een wetlandsysteem dat niet alleen de lamantijn, maar ook de Morelet-krokodil, vele vissoorten en kustvogels zoals ibissen en zilverreigers ondersteunt.
Nicole’s onderzoek toont aan dat er nog maar ongeveer 1000 Antilliaanse lamantijnen over zijn in Belize, en dat er weinig bekend is over de bewegingen of de biologie van de lamantijnen die overleven. Door het gedrag, het habitatgebruik en de bedreigingen voor de lamantijnen te onderzoeken, in combinatie met studies die het begrip van de ecologie van de lagune zullen verbeteren, hoopt Nicole vitale kennis te verwerven over de Antilliaanse lamantijn en zijn veranderende omgeving in het hart van de kustzone van Belize.
Een belangrijk onderdeel van deze lange-termijn studie is de samenwerking met de gemeenschap. Het doel van Nicole is de plaatselijke gemeenschap de instrumenten te verschaffen die nodig zijn om dit kritieke milieu en zijn wilde dieren doeltreffend te beschermen door capaciteitsopbouw en het bevorderen van een geplande aanpak van het gebruik van natuurlijke hulpbronnen. Door samen te werken met lokale organisaties wordt verwacht dat dit diverse project vruchten zal afwerpen die zowel het ecologisch behoud in Belize, als de inkomens van de lokale belanghebbenden ten goede zullen komen.